A Study of the Components of Digital Literacy for Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research article was to study the components of Digital Literacy for Students. The research methodology consisted of two steps: 1) Synthesizing the components of digital literacy for students from 13 literature and research, selected components with a frequency 30%. 2) Assessing the appropriateness of the components of digital literacy for students by 5 experts. The research instrument was a 5-point rating scale questionnaire. The statistics used for data analysis were frequency, percentage, mean, and standard deviation.
The research findings revealed that the components of digital literacy for students consisted of 6 components: 1) Awareness 2) Communication 3) Usage 4) Creation 5) Analytical Thinking and 6) Information Literacy. The overall of components was on the highest level of propriety.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
References
กาญจนา คำสมบัติ (2562). การรู้สารสนเทศและการรับรู้ความสามารถของตนเองของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ(รายงานผลการวิจัย). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ชณทัต บุญชูวงศ์. (2560). การศึกษาอิทธิพลของปัจจัยด้านการเรียนการสอนด้วยสื่อสังคมออนไลน์ที่มีต่อการสื่อสารและการทำงานร่วมกันของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะครุศาสตร์, สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา.
ธิดา แซ่ชั้น และทัศนีย์ หมอสอน (2559). การรู้ดิจิทัล: นิยาม องค์ประกอบ และสถานการณ์ปัจจุบัน. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 34(4), 128-142.
นิตยา วงศ์ใหญ่. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของดิจิทัลเนทีฟ. วารสารวิชาการ Veridian E –Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(2), 1630-1642.
นุชลี อุปภัย. (2558). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บงกช ทองเอี่ยม. (2561). การพัฒนาตัวชี้วัดทักษะการรู้ดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครูในมหาวิทยาลัยแบบไม่จำกัดรับ. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 4(1), 291-302.
ปรารถนา สำราญสุข (2565). DIGITAL LITERACY ทักษะของโลกยุคดิจิทัล. วิทยาจารย์ วารสารเพื่อพัฒนาวิชาชีพครู, 121(1), 42-45.
ปิยนุช สาที. (2559). คุณลักษณะการรู้เท่าทันสื่อของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 26. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, บัณฑิตวิทยาลัย, สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา.
พรพิชชา หลักคำ. (2564). การศึกษาทักษะการรู้ดิจิทัลของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาร้อยเอ็ด. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, คณะศึกษาศาสตร์, สาขาวิชาจิตวิทยา.
พีรวิชญ์ คำเจริญ (2562). แนวทางการส่งเสริมการรู้เท่าทันดจิทัลตามลีลาการเรียนรู้แบบวาร์ค สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนต้น. (วิทยานิพนธ์วิทยาการสารสนเทศดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี, สำนักวิชาเทคโนโลยีสังคม, สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ.
แววตา เตชาทวีวรรณ และอัจศรา ประเสริฐสิน (2559). การพัฒนาแบบวัดการรู้ดิจิทัลสำหรับนักศึกษาระดับ ปริญญาตรี. กรงุเทพฯ: ภาควิชาบรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศักดิ์คเรศ ประกอบผล (2564). การเข้าใจดิจิทัลกับการเรียนรู้ตลอดชีวิตสู่การเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์. ครุศาสตร์สาร, 15(1), 1-12.
สิริกาญจน์ หัวใจฉ่ำ (2563). การพัฒนาตัวชี้วัดการรู้ดิจิทัล สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, บัณฑิตวิทยาลัย, สาขาวิชาวิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา.
สิริวัจนา แก้วผนึก. (2560). รูปแบบการพัฒนามรดกดิจิทัลด้วยกระบวนการเล่าเรื่องดิจิทัลแบบสืบสอบอย่างมีวิจารณญาณบนเว็บ 3.0 เพื่อส่งเสริมการรู้ดิจิทัลของนิสิตนักศึกษาสารสนเทศศาสตร์ปริญญาบัณฑิต. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะครุศาสตร์, สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา.
อโนชา อ๊อสวงศ์. (2563). การพัฒนาตัวชี้วัดการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัลของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารวิจัยทางการศึกษา, 15(1), 192-206.
อรัญ ซุยกระเดื่อง. (2561). การวิเคราะห์องค์ประกอบการรู้ดิจิทัลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. วารสารครุศาสตร์, 15(2), 79-90.
Reddy, P., Chaudhary, K., and Hussein, S. (2023). A digital literacy model to narrow the digital literacy skills gap. Heliyon, 9(34), 1-16. https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2023.e14878.
Smith, E. E., Kahlke, R., and Judd, R. (2020). Not just digital natives: Integrating technologies in professional education contexts. Australasian Journal of Educational Technology, 36(3), 1-14. https://doi.org/10.14742/ajet.5689.
Vod a˘ , A. I., Cautisanu, C., Gr a˘ dinaru, C., T a˘ n a˘ sescu, C., and de Moraes, G. H. S. M. (2022). Exploring Digital Literacy Skills in Social Sciences and Humanities Students. Sustainability, 14(5), 11-31. https://doi.org/10.3390/su14052483.
