Conflict Management of High schools Administrators in Phayao Province
Keywords:
conflict management, Secondary school administrators in PhayaoAbstract
This study The purpose of this study was to investigate the conflict management of 18 primary school administrators in Phayao Province, which were classified by the demographic characteristics studied by the administrators of Phayao Secondary School in Phayao Province including the Director and deputy school directors 18 persons using questionnaires as a tool to collect data. The study found that conflict management and reconciliation with the highest average was found to have the highest average for the two sides to compromise with each other (x̄ = 2.98) No. 2 is collaborative conflict management, it was found that the highest mean score was the recommendation of teachers and school personnel to take part in resolving conflicts among teachers and school personnel (x̄ = 2.76) No.3 is the management of the conflict overcoming, it was found that the highest mean scores were respect for the decision of the teachers and the school personnel, even though they did not agree with the results (x̄ = 2.77) No. 4 avoiding conflict management. It was found that they had the highest average are happy to answer questions or make comments on various issues (x̄ = 2.89) And the last is to manage conflict and reconciliation. It was found that the highest meanings were conflict resolution in schools by allowing the less competent parties to yield to the more powerful parties (x̄= 0.27)
References
จรรยา เสี่ยงเทียนชัย. “ทักษะและวิธีการบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดหนองบัวลำภู”. วิทยานิพันธุ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร, 2544.
ถวิล เกื้อกูลวงค์ . การบริหารการศึกษาสมัยใหม่ : ทฤษฎีวิจัยและปฎิบัติ. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนพานิช, 2530.
ทองอินทร์ วงศ์โสธร. ภาวะผู้นำ. เอกสารการสอนมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2530.
ประชุม รอดประเสริฐ. ความขัดแย้ง : ปรากฏการณ์ธรรมชาติของหน่วยงานที่ต้องได้รับการแก้ไข. กรุงเทพมหานคร : มิตรครู, 2532.
ประนอม สร้อยวัน. “ การบริหารความขัดแย้งในการปฏิบัติงานของผู้บริหารโรงเรียน ช่วงชั้นที่ 1 และ2 สังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาเพชรบรูณ์เขต 3 ” . วิทยานิพันธุ์ครุศาสตร์ มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎเพชรบูรณ์ , 2547.
พนัส หันนาคินทร์ . การบริหารบุคคลในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร : พิฆเนศ, 2526.
พรนพ พุกกะพันธ์ . การจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพมหานคร : ว. เพ็ชรกุล, 2542.
ไพฑูรย์ นามบุญลือ. การจัดการความขัดแย้งในโรงเรียนประถมศึกษาของผู้บริหารโรงเรียน จังหวัดหนองบัวลำภู. วิทยานิพันธุ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2544.
ไพโรจน์ กลิ่นกหุลาบ. “ ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความท้อแทในการปฏิบัติงานของครูประถมศึกษาในภาคกลาง ” . ปริญญานิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร, 2533.
ศุวดี ตาปนานนท์ . “ การศึกษากระบวนการและวิธีการแก้ไขความขัดแย้งของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษา สังกัด กรุงเทพมหานครในกุลมบรูพา ” .วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2542.
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม. การจัดการความขัดแย้งและการมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกริก, 2553.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์ . ความขัดแย้ง : การบริหารเพื่อความสร้างสรรค์ . กรุงเทพมหานคร : ตะเกียง, 2540.
Barzelay, M. The new public management: Improving research and policy dialogue. Berkeley, California: University of California Press, 2000.
Kettl, D. F. The global public management revolution. Washington D.C.: Brookings Institution. 1999.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว