A development of causal relationship model of life skills among teacher students.
Keywords:
the causal relationship model, life skills, teacher studentsAbstract
The purpose of this research was to develop a causal relationship model of life skills among teacher students. The sample selected by the simple random sampling method consisted of 900 teacher students in Bachelor’s program in Education in Rajabhat Suan Dusit in academic year 2018. The research instrument used in this study was a 87-item self-administrative questionnaire. Data was analyzed by using percentage, mean, standard deviation, a confirmatory factor analysis, Pearson correlation, and a structural equation model.
The finding based on the structural equation model revealed that the casual relationship model fitted with the empirical data as shown in the fitted indices: χ2 = 493.42, df = 121, χ2/df = 4.08, p = 0.000, CFI = 0.99, GFI = 0.96, RMSEA = 0.059. In addition, the finding indicated that the accumulative grade point avearge had a direct and positive effect on self-concept, locus of control, social support, democratic maintaining, and interpersonal relationship among student teachers. Self-concept, locus of control, social support, democratic maintaining, and interpersonal relationship among student teachers also positively and directly affected teacher students’ life skills whereas the accumulative grade point avearge also had an indirect effect on life skills via those variables.
References
กรภัทร วรเชษฐ์. (2548). การศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยเชิงสาเหตุ ที่ ส่งผลต่อลักษณะมุ่งอนาคตของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จังหวัด บุรีรัมย์. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัยและสถิติ ทาง การศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กันต์ฤทัย คลังพหล. (2546). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการกับอัตมโนทัศน์ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนกรมสามัญศึกษา จังหวัดนนทบุรี. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัย และสถิติ ทางการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กาญจนา นัยทรัพย์. (2555). การสร้างแบบวัดอัตมโนทัศน์สําหรับนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.(การวัดผล การ ศึกษา).กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กุณฑิกา โกมุก. (2554). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การอบรมเลี้ยงดูของผู้ปกครองและ บรรยากาศทางการศึกษากับความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประจวบคีรีขันธ์ เขต 1. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัยและ สถิติ ทางการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จันทจิรา เสถียร. (2551). การศึกษาความถนัดทางการเรียนด้านภาษา แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ความเชื่อมั่นใน ตนเอง การอบรมเลี้ยงดูแบบใช้เหตุผล และการอบรมสั่งสอนของครูที่ส่งผลต่อความสามารถ ใน การแก้ปัญหาในชีวิตของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่ การศึกษาชลบุรี เขต 1. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.(การวัดผลการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ.
จุฑามาศ ชื่นจิตร. (2550). ปัจจัยที่ ส่งผลต่อลักษณะมุ่งอนาคตของนักศึกษาระดับ ปริญญาตรี สาขา นันทนาการ คณะพละศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาการ ศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จิราพร ชมพิกุล. (2552). รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ สัมพันธภาพในครอบครัวไทย. นครปฐม: สถาบัน พัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล.
ณรงค์ฤทฎธ์ อิศรัตน์. (2530). การสร้างแบบทดสอบวัดบุคลิกภาพความเป็นครู. ปริญญานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต (กศ.ม.) มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ ประสานมิตร
ดวงกมล พรหมชัย. (2553). ปัจจัยบางประการด้านคุณลักษณะส่วนบุคคลและด้านสภาพแวดล้อมที่ส่งผลต่อ ทักษะชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหิดล. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัย และสถิติ ทางการศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นิติสา อังกุล. (2552). การศึกษาปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 สังกัด กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปัทมา วรรณลักษณ์. (2550). พัฒนาการทักษะชีวิตของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพประเภทวิชาค หกรรมที่มีลักษณะมุ่งอนาคตต่างลักษณะกัน ในสถานศึกษาสังกัดสังกัดสํานักงานคณะกรรมการ การอาชีวศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ เขตภาคกลาง. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวัดผลการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรียาภรณ์ จันทรโชติ .(2550). ปัจจัยชีวสังคมและการอบรมเลี้ยงดูที่ เกี่ยวข้องกับความสามารถในการคิด อย่างมีเหตุ ผลรอบด้านของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาการแนะแนว). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิ โรฒ.
พลรพี ทุมมาพันธ์. (2554). ผลการใช้โปรแกรมการกํากับตนเองร่วมกับ การสนับสนุนทางสังคมของครูที่มีต่อ พฤติกรรมการเรียนของนักเรียนระดับประถมศึกษาที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ํากว่า ความสามารถที่ แท้ จริง. ปริญญานิพนธ์ วท.ด. (การวิจัยพฤติกรรมประยุกต์). กรุงเทพฯ: บัณฑิต วิทยาลัยมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
ยงยุทธ และสุวรรณา. (2553). ทักษะชีวิต. ศูนย์สร้างเสริมสุขภาพวัยรุ่น โรงพยาบาลรามาธิบดี.
ยงยุทธ วงศ์ภิรมย์ศานติ์; และคณะ. (2538). การอบรมสร้างทีมวิทยากรการสอนเจตคติและทักษะเพื่อป้องกัน โรคเอดส์ในกลุ่มวัยรุ่น. นนทบุรี: กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
วนิดา ขาวมงคล เอกแสงศรี. (2546). หลักการสอนการพัฒนาทักษะชีวิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วาทินี อึ้งเกลี้ยง. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่ออัตมโนทัศน์ของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนบ้านค่าย อําเภอบ้าน ค่าย จังหวัดระยอง. สารนิพนธ์ กศ.ม.(จิตวิทยาการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิลาวัลย์ รัตนา. (2552). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพ และการสนับสนุนทางสังคม กับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ชมรมผู้สูงอายุ โรงพยาบาลสุ ราษฎร์ธานี. สารนิพนธ์ กศ. ม. (จิตวิทยาพัฒนาการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศศิวิมล เกลียวทอง. (2557). ปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ษมาพร ศรีอิทยาจิต. (2548). การวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ระหว่างปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อ ทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา จังหวัด นครนายก. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัยและสถิติ ทางการศึกษา).กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สรนันท์ สุพรรณรัตนรัฐ. (2546). ปัจจัยที่ สัมพันธ์กับทักษะชีวิตของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศรีนคริ นทรวิโรฒ ประสานมิตร. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาพัฒนาการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตบูรณาการการเรียนการ สอน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้ หลักสูตร แกนลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2551. กรุงเทพฯ: สํานักงาน คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
สํานักงานทะเบียน. (2554). การหาค่า GPAX คะแนนเฉลี่ยสะสมตลอดหลักสูตร. มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
สุเมธ พงษ์เภตรา. (2553). ปัจจัยที่ ส่งผลต่อสัมพันธภาพกับเพื่อนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนสารสาสน์ เอกตรา เขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยา การศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
อรรถพล ระวิโรจน์. (2547). ทัศนคติต่อหลักการประชาธิปไตยของพ่อแม่ และครูประจําชั้น สัมพันธภาพ ระหว่างนักเรียนกับพ่อแม่ และสัมพันธภาพระหว่างนักเรียนกับครูประจําชั้นที่มีต่อพฤติกรรม ประชาธิปไตยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนประเภทสหศึกษา ในสังกัด คณะกรรมการศึกษาเอกชน กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาพัฒนาการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อรพิณ ศิริสัมพันธ์ และภัทรพล มหาขันธ์(2554). การศึกษาพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา คณะ ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. Veridian E-Journal.
อุไร จักษ์ตรีมงคล. (2557). การพัฒนาแบบวัดความสามารถทางวิชาชีพครูของกลุ่มวิชาชีพครู. ทุนอุดหนุน การวิจัยจากสถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน).
Bonni Gourneau. (2005). Essential features of those who apply as teachers. NorthNagota University.
Chickering, A. W. (1969). Education and identity. San Francisco: Jossey-Bass.
Crandall, R. C. (1980). Gerontology: A Behavioral Science Approach. Massachusetts: AddisonWesley.
Fitt, W. H. 1971. The Self Concept and Self Actualization. Nashville, Tennessee : Counselor Recording and Tests.
Taylor, S.E.; et al. (2004). Culture and social support: Who seek it and why? Journal of Personality & Social Psychology.
Simon, L.G., and Conger, R.D. 2007. “Linking Mother-Father Differences in Parenting to a Typology of Family Parenting Styles and Adolescent Outcomes.” Journal of Family Issues 8: 212-241.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
