การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตของนักศึกษาครู
คำสำคัญ:
ปัจจัยเชิงสาเหตุ, ทักษะชีวิต, ทักษะชีวิตของนักศึกษาครูบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาโมเดลปัจจัยเชิงสาเหตุทักษะชีวิตของนักศึกษาครู ในระดับปริญญาตรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นนักศึกษาครูในมหาวิทยาลัยสวนดุสิต ปีการศึกษา 2561 จำนวน 900 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบประเมินตนเองของนักศึกษา จำนวน 87 ข้อ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพิยร์สัน การวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ
ผลการวิจัยพบว่า โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุทักษะชีวิตของนักศึกษาครูมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ดังมีแสดงในค่าสถิติต่าง ๆ ดังนี้ χ2 = 493.42, df = 121, χ2/df = 4.08, p = 0.000, CFI = 0.99, GFI = 0.96, RMSEA = 0.059 นอกจากนี้ ผลการวิจัยพบว่า เกรดเฉลี่ยสะสมส่งอิทธิพลทางบวกต่อตัวแปรอัตมโนทัศน์ ลักษณะมุ่งอนาคต การสนับสนุนทางสังคม การอบรมเลี้ยงดู และสัมพันธภาพในมหาวิทยาลัยของนักศึกษาครู นอกจากนี้ ตัวแปรอัตมโนทัศน์ ลักษณะมุ่งอนาคต การสนับสนุนทางสังคม การอบรมเลี้ยงดู และสัมพันธภาพในมหาวิทยาลัย ทุกตัวแปรส่งอิทธิพลทางตรงในทางบวกต่อทักษะชีวิตของนักศึกษาครู ในขณะเดียวกันเกรดเฉลี่ยสะสมส่งอิทธิพลทางบวกต่อทักษะชีวิตของนักศึกษาครูโดยผ่านตัวแปรอัตมโนทัศน์ ลักษณะมุ่งอนาคต การสนับสนุนทางสังคม การอบรมเลี้ยงดู และสัมพันธภาพในมหาวิทยาลัยของนักศึกษาครู
เอกสารอ้างอิง
กรภัทร วรเชษฐ์. (2548). การศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยเชิงสาเหตุ ที่ ส่งผลต่อลักษณะมุ่งอนาคตของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จังหวัด บุรีรัมย์. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัยและสถิติ ทาง การศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กันต์ฤทัย คลังพหล. (2546). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการกับอัตมโนทัศน์ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนกรมสามัญศึกษา จังหวัดนนทบุรี. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัย และสถิติ ทางการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กาญจนา นัยทรัพย์. (2555). การสร้างแบบวัดอัตมโนทัศน์สําหรับนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.(การวัดผล การ ศึกษา).กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กุณฑิกา โกมุก. (2554). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การอบรมเลี้ยงดูของผู้ปกครองและ บรรยากาศทางการศึกษากับความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประจวบคีรีขันธ์ เขต 1. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัยและ สถิติ ทางการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จันทจิรา เสถียร. (2551). การศึกษาความถนัดทางการเรียนด้านภาษา แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ความเชื่อมั่นใน ตนเอง การอบรมเลี้ยงดูแบบใช้เหตุผล และการอบรมสั่งสอนของครูที่ส่งผลต่อความสามารถ ใน การแก้ปัญหาในชีวิตของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่ การศึกษาชลบุรี เขต 1. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.(การวัดผลการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ.
จุฑามาศ ชื่นจิตร. (2550). ปัจจัยที่ ส่งผลต่อลักษณะมุ่งอนาคตของนักศึกษาระดับ ปริญญาตรี สาขา นันทนาการ คณะพละศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาการ ศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จิราพร ชมพิกุล. (2552). รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ สัมพันธภาพในครอบครัวไทย. นครปฐม: สถาบัน พัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล.
ณรงค์ฤทฎธ์ อิศรัตน์. (2530). การสร้างแบบทดสอบวัดบุคลิกภาพความเป็นครู. ปริญญานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต (กศ.ม.) มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ ประสานมิตร
ดวงกมล พรหมชัย. (2553). ปัจจัยบางประการด้านคุณลักษณะส่วนบุคคลและด้านสภาพแวดล้อมที่ส่งผลต่อ ทักษะชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหิดล. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัย และสถิติ ทางการศึกษา) กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นิติสา อังกุล. (2552). การศึกษาปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 สังกัด กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปัทมา วรรณลักษณ์. (2550). พัฒนาการทักษะชีวิตของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพประเภทวิชาค หกรรมที่มีลักษณะมุ่งอนาคตต่างลักษณะกัน ในสถานศึกษาสังกัดสังกัดสํานักงานคณะกรรมการ การอาชีวศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ เขตภาคกลาง. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวัดผลการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรียาภรณ์ จันทรโชติ .(2550). ปัจจัยชีวสังคมและการอบรมเลี้ยงดูที่ เกี่ยวข้องกับความสามารถในการคิด อย่างมีเหตุ ผลรอบด้านของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาการแนะแนว). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิ โรฒ.
พลรพี ทุมมาพันธ์. (2554). ผลการใช้โปรแกรมการกํากับตนเองร่วมกับ การสนับสนุนทางสังคมของครูที่มีต่อ พฤติกรรมการเรียนของนักเรียนระดับประถมศึกษาที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ํากว่า ความสามารถที่ แท้ จริง. ปริญญานิพนธ์ วท.ด. (การวิจัยพฤติกรรมประยุกต์). กรุงเทพฯ: บัณฑิต วิทยาลัยมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
ยงยุทธ และสุวรรณา. (2553). ทักษะชีวิต. ศูนย์สร้างเสริมสุขภาพวัยรุ่น โรงพยาบาลรามาธิบดี.
ยงยุทธ วงศ์ภิรมย์ศานติ์; และคณะ. (2538). การอบรมสร้างทีมวิทยากรการสอนเจตคติและทักษะเพื่อป้องกัน โรคเอดส์ในกลุ่มวัยรุ่น. นนทบุรี: กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
วนิดา ขาวมงคล เอกแสงศรี. (2546). หลักการสอนการพัฒนาทักษะชีวิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วาทินี อึ้งเกลี้ยง. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่ออัตมโนทัศน์ของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนบ้านค่าย อําเภอบ้าน ค่าย จังหวัดระยอง. สารนิพนธ์ กศ.ม.(จิตวิทยาการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิลาวัลย์ รัตนา. (2552). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพ และการสนับสนุนทางสังคม กับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ชมรมผู้สูงอายุ โรงพยาบาลสุ ราษฎร์ธานี. สารนิพนธ์ กศ. ม. (จิตวิทยาพัฒนาการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศศิวิมล เกลียวทอง. (2557). ปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ษมาพร ศรีอิทยาจิต. (2548). การวิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ระหว่างปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อ ทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา จังหวัด นครนายก. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การวิจัยและสถิติ ทางการศึกษา).กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สรนันท์ สุพรรณรัตนรัฐ. (2546). ปัจจัยที่ สัมพันธ์กับทักษะชีวิตของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศรีนคริ นทรวิโรฒ ประสานมิตร. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาพัฒนาการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตบูรณาการการเรียนการ สอน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้ หลักสูตร แกนลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2551. กรุงเทพฯ: สํานักงาน คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
สํานักงานทะเบียน. (2554). การหาค่า GPAX คะแนนเฉลี่ยสะสมตลอดหลักสูตร. มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
สุเมธ พงษ์เภตรา. (2553). ปัจจัยที่ ส่งผลต่อสัมพันธภาพกับเพื่อนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนสารสาสน์ เอกตรา เขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยา การศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
อรรถพล ระวิโรจน์. (2547). ทัศนคติต่อหลักการประชาธิปไตยของพ่อแม่ และครูประจําชั้น สัมพันธภาพ ระหว่างนักเรียนกับพ่อแม่ และสัมพันธภาพระหว่างนักเรียนกับครูประจําชั้นที่มีต่อพฤติกรรม ประชาธิปไตยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนประเภทสหศึกษา ในสังกัด คณะกรรมการศึกษาเอกชน กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ กศ.ม. (จิตวิทยาพัฒนาการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อรพิณ ศิริสัมพันธ์ และภัทรพล มหาขันธ์(2554). การศึกษาพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา คณะ ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. Veridian E-Journal.
อุไร จักษ์ตรีมงคล. (2557). การพัฒนาแบบวัดความสามารถทางวิชาชีพครูของกลุ่มวิชาชีพครู. ทุนอุดหนุน การวิจัยจากสถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน).
Bonni Gourneau. (2005). Essential features of those who apply as teachers. NorthNagota University.
Chickering, A. W. (1969). Education and identity. San Francisco: Jossey-Bass.
Crandall, R. C. (1980). Gerontology: A Behavioral Science Approach. Massachusetts: AddisonWesley.
Fitt, W. H. 1971. The Self Concept and Self Actualization. Nashville, Tennessee : Counselor Recording and Tests.
Taylor, S.E.; et al. (2004). Culture and social support: Who seek it and why? Journal of Personality & Social Psychology.
Simon, L.G., and Conger, R.D. 2007. “Linking Mother-Father Differences in Parenting to a Typology of Family Parenting Styles and Adolescent Outcomes.” Journal of Family Issues 8: 212-241.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
