THE EDUCATION QUALITY ASSURANCE FACTORS OF BASIC EDUCATION SCHOOL
Keywords:
Education Quality AssuranceAbstract
The purposes of this research were : 1) to determine the factors of education quality assurance of basic education school and 2) to verify the factors of education quality assurance of basic education school. The samples composed of 100 basic education schools which determined by Taro Yamane sample size table at the confidence level of 90%. The sample was obtained from stratified random sampling. The respondents from each school were a school director, teacher who was responsible for education quality assurance and a school board committee, totally 300 respondents. The research instruments were 1) the questionnaire of the education quality assurance of basic education school 2) the questionnaire and 3) the confirmatory factor analysis questionnaire of the education quality assurance of basic education school. The statistics for analyzing the data were frequency, percentage, arithmetic mean, standards deviation, confirmatory factor analysis and content analysis.
The research findings revealed that :
1) The factors of education quality assurance of basic education school consisted of 7 factors and 53 indicators included : 1) Administrators’ Leadership composed of 7 indicators 2) Administrative resources composed of 7 indicators 3) Management composed of 6 indicators 4) Teaching and learning management composed of 11 indicators 5) Supervision, monitoring and evaluation composed of 6 indicators 6) Cooperation network composed of 5 indicators and 7) Learner quality composed of 11 indicators
2) The factors of education quality assurance of basic education school were verified with accuracy, propriety, feasibility and utility.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562) พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. เข้าถึงเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2562. เข้าถึงได้จาก https://person.mwit.ac.th/01-Statutes/NationalEducation.pdf
เก็จกนก เอื้อวงศ์. (2546). การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งเสริมและปัจจัยอุปสรรคต่อการดำเนินการในระบบการประกันคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกษม อุ่นมณีรัตน์. แนวปฏิบัติเพื่อยกระดับคุณภาพโรงเรียนมาตรฐานโรงเรียนมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2559.
คงศักดิ์ ชมชุม. (2557). มาตรฐานและตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพการจัดการการศึกษาด้านอุตสาหกรรมการบิน. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จำนงค์ จั่นวิจิตร. (2559). การศึกษาการดำเนินงานการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษาโดยการมีส่วนร่วมของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ณัฐตะวัน ลิ้มประสงค์. (2556). การบริหารจัดการการประกันคุณภาพสถานศึกษาสำหรับอนาคต. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธารินี กิตติกาญจนโสภณ, วีระ วงศ์สรรค์ และ เพ็ชรรัตน์ ฮีมินกูล. (2560). การพัฒนาระบบการประกันคุณภาพการศึกษาที่มีประสิทธิผลในสถาบันศึกษาเอกชน. วไลยอลงกรณ์ปริทัศน์(มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) 7, 1 (มกราคม–เมษายน) : 55-56.
นุชนรา รัตนศิระประภา. (2552). รูปแบบการจัดการซัพพลายเชนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วันทนา เนื้อน้อย. (2559). การดำเนินงานระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษายะลา เขต 1. การค้นคว้าอิสระ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ศิริพร ตันติยะมาศ. (2550). รูปแบบการบริหารเครือข่ายโรงเรียนแบบมีส่วนร่วมที่มีประสิทธิผลสังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สมรัฐ แก้วสังข์. (2557). องค์ประกอบและตัวบ่งชี้การบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุรวี ศุนาลัย.(2555). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการประกันคุณภาพการศึกษา มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.(2559). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการศึกษาภาคบังคับ ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2560 – 2564). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2561). แนวทางการประเมินคุณภาพตามมาตรฐานการศึกษาระดับปฐมวัย ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน และระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานศูนย์การศึกษาพิเศษ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักทดสอบทางการศึกษา.(2560). บทคัดย่อและข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย จากการวิจัย รูปแบบการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปใช้ในการบริหารจัดการคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาที่เหมาะสมกับบริบทของสถานศึกษาในประเทศไทย : พหุกรณีศึกษา. เข้าถึงเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2560. เข้าถึงได้จาก http://bet.obec.go.th/index/?p=6585.
Best, J. W. & Kahn J. V. (2006).Research in Education . 10th ed. Massachusetts : Pearson Education Inc.,
Cronbach, L. J.(1984). Essentials of Psychological Tests, 4th ed. New York : Harper & Row Publisher.
Johnstone, James N. (1981) Indicators of education system. London: Unesco.
Joseph, Mathew and Beatriz Joseph. "Service quality in education: a student perspective," Quality Assurance in Education 5, 1 (1997).
Likert, R.(1967). The Human Organization : Its Management and Values. New York : McGraw-Hill.
Lisa Larson. "Evaluating Minnesota’s School Principals (2012). Accessed 12 October 2020. Available from. http:// www.house.mn/hrd/hrd.htm.
Peter, C. “Quality Assurance and Quality Management: Complementary but Different Functions,” Evaluation News and Note 2, 2 (1993).
Taro Yamane.(1973). Statistics: An Introductory Analysis, 3rd ed, New York : Harper & Row Publishers,Inc.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Pacific Institute of Management Science
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
