Food and Beverage Recipes from Local Ingredients Encouraging Prachuap Khiri Khan Tourism
Keywords:
food and beverages recipes, local ingredients, tourism encouragementAbstract
This participatory action research (PAR) was conducted to develop standard recipes and examine nutrition values of food and beverages made from local ingredients. Brainstorming sessions with 12 culinary specialists and cooking experiments were employed to create standard recipes and expand to the special menu served at Cha-Phlu Restaurant, Rajamangala Chom Kheun Hotel. Content analysis were used to analyze the data while nutrition values were analyzed by INMUCAL-Nutrients V3 Program. The results indicated that there were 7 standard recipes created. Those recipes included 4 meat dishes, namely shellfish and friends; Fisherman Rice; Kængsom Chom Phon (Sour Curry); and Kæng Khạ̀w Rạw Hmạd (Roasted Curry), 1 dessert: Pina Colada Banana Cake, and 2 beverages, i.e. Americano Pie and Pineapple Paradise. Most of the recipes were made from the vital local ingredients, pineapple and coconut, in Prachuap Khiri Khan. Concerning one amount of nutrients, it was found that the recipes consumed 101.83-605.74 kilocalories of energy, 25.33-66.36 grams of carbohydrate, 0.09-42.52 grams of fat, 0.03-21.32 grams of protein, and 0.03-6.06 grams of dietary fiber. It revealed that all of the recipes created and expanded as a particular menu could encourage local tourism and generate more incomes to enterprises and communities involved tourism in Prachuap Khiri Khan.
References
บัณฑิต อเนกพูนสุข. (2560). “Food on the Move.” วารสาร Tourism Review. 3 (1) (มกราคม-มิถุนายน) : 8-19.
สำนักโภชนาการ.(2561). คุณค่าทางโภชนาการของอาหารไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
วศินา จันทรศิริ. (2563). วัฒนธรรมอาหารไทย : อีกหนึ่งพลังสู่ประชาคมอาเซียน. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2564 จาก http://www.humaneco.stou.ac.th/UpdatedFile/Title%20HE%20Journal.
เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา. (2561). การท่องเที่ยวเชิงอาหาร: ศักยภาพและความได้เปรียบของประเทศไทย.สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย 24 (10) มกราคม-มิถุนายน : 103-116.
กิดานันท์ กังแฮ. (2557). ทำไมเราจึงควรบริโภคอาหารท้องถิ่น. สืบค้นเมื่อ 21 เมษายน 2564. จาก https://www.thaihealth.or.th
พลอยชมพู เลื่อนฉวี. (2562). แนวทางการพัฒนาศักยภาพอาหารพื้นเมือง จังหวัดภูเก็ต. รายงานการวิจัยสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
อภิญญา มานะโรจน์, ปรัศนี ทับใบแย้ม, วาสนา ขวยเขิน และบุญยนุช ภู่ระหงษ์. (2561). การใช้แป้งกล้วยทดแทนแป้งสาลีบางส่วนในผลิตภัณฑ์ขนมสาลี่กรอบ. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ ปี 2562 (จำแนกตามภูมิภาคและจังหวัด. (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2564. จาก https://mots.go.th/more_news_new.php?cid=618 ln[8hog,
ศรัญญา เนียมฉาย, โกสินทร์ ปานแย้ม และนราธิป วัฒนภาพ. (2562). การส่งเสริมอาหารไทย 4 ภาค ตามแนวคิดการตลาดเล่าเรื่อง. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี 13 (1) มกราคม–เมษายน) : 459-474.
จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. (2564). ข้อมูลทั่วไป. สืบค้นเมื่อ 15 มกราคม 2564. จาก http://www.prachuapkhirikhan.go.th/_2018/content/general.pdf.
ณัฎฐกานต์ พฤกษ์สรนันทน์ และอดาร์ช บาตรา. (2561). การท่องเที่ยวอาหารแบบคาร์บอนต่ำโดยมะพร้าว เกาะสมุย ประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี 12 (ฉบับพิเศษ) (พฤษภาคม) : 231-247.
สริตา พันธ์เทียน , ทรงคุณ จันทจร, มาริสา โกเศยะโยธิน. (2560). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงอาหารไทย โดยใช้แนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในเขตจังหวัดลุ่มแม่น้ำภาคกลาง. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา 9 (3) : 190-198.
สุนี ศักดาเดช. (2549). อาหารท้องถิ่นจันทบุรี. คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
วรารัตน์ สานนท์และกมลพร สวนทอง. (2563). การศึกษาอาหารท้องถิ่นเพื่อสุขภาพในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนจากอัตลักษณ์เพื่อการท่องเที่ยวเรียนรู้อาหารเชิงสุขภาพของภูมิภาคตะวันตก : กรณีศึกษาชุมชนหนองโรง ตำบลหนองโรง อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ 27 (1) (มกราคม-มิถุนายน) : 237-273.
วรารัตน์ สานนท์ และคณะ. (2561). อดีตถึงปัจจุบันแนวทางการพัฒนาอาหารท้องถิ่นที่เป็นอัตลักษณ์ของจังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม 5 (1) (มกราคม-มิถุนายน) : 130-142.
ศิริลักษณ์ สินธวาลัย. (2544). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ทางโภชนาการ. กรุงเทพฯ : ภาควิชาพัฒนาผลิตภัณฑ์ คณะอุตสาหกรรมเกษตรมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชิษณุพงศ์ ศิริโชตินิศากร. (2559). การพัฒนารูปแบบนวัตกรรมอาหารพื้นถิ่นเชิงสร้างสรรค์เพื่อการเป็นสินค้าทางการท่องเที่ยวในเขตจังหวัดเพชรบุรีและจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ดุษฏีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ไซต์ กูเกิล ดอทคอม. (2564). ว่านหางจระเข้ คุณค่าทางสารอาหาร. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2564. จาก https://sites.google.com/site/aeieaadueadueie555/khunkha-thang-sar-xahar.
พรรณี สวนเพลง และคณะ. (2559). การท่องเที่ยวเชิงอาหาร รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว 4 (2) : 38-45. สืบค้นเมื่อ 2 มีนาคม 2564. จาก https://asean.psu.ac.th/Data/tourism/topic/17/Gastronomy_Tourism_TH2559.pdf.
ณัฐฐพร สุบรรณมณี. (2563). ผลของการแช่กล้วยน้ำว้าในสารละลายชนิดต่างๆและการประยุกต์ใช้ในผลิตภัณฑ์มาเดอลีนเค้ก. วารสารเทคโนโลยีการอาหาร มหาวิทยาลัยสยาม 15 (2) กรกฎาคม – ธันวาคม : 110-121.
จันทร์เพ็ญ วรรณารักษ์, ปฏิพล หอมยามเย็น, ฐิติธนา ไตรสิทธิ์และปราชญ์ พวงเงิน. (2564). กลยุทธ์การตลาดการท่องเที่ยวอาหารพื้นถิ่นที่มีแห้วและผักปลอดภัยเป็นส่วนผสม โดยกระบวนการมีส่วนร่วม อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี สำหรับนักท่องเที่ยวชาวไทย.วารสารวิชาการ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค 7 (1) มกราคม-เมษายน : 236-247.
วิวรณ์ วงศ์อรุณ. (2562). ตำรับอาหารพื้นเมืองตำบลทองมงคล อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ารวสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 14 (2) (กรกฎาคม – ธันวาคม) : 120-130.
วิวรณ์ วงศ์อรุณ. (2557). รำลึกอาหารท้องถิ่น หัวหิน. เชียงใหม่ : เชียงใหม่ ดอคคิวเมนทารี ดีไซน์ จำกัด.
วิวรณ์ วงศ์อรุณ. (2557). ชวนชิมริมทุ่ง บ้านสามร้อยยอด. เชียงใหม่ : เชียงใหม่ ดอคคิวเมนทารี ดีไซน์ จำกัด.
วิวรณ์ วงศ์อรุณ. (2560). ลองลิ้มชิมแล อาหารพื้นเมือง ตำบลทองมงคล อำเภอบางสะพาน จังหวัด ประจวบคีรีขันธ์. กรุงเทพฯ : ทริปเพิ้ลกรุ๊ป จำกัด.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Pacific Institute of Management Science
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว