Marketing mix affecting the purchasing decision of souvenirs of consumers in Mae Thongkham Market, Mueang District, Phayao Province
Keywords:
Marketing mix, Decision making, Mae Thongkham Market, Phayao ProvinceAbstract
The objectives of this study were: 1) to examine the level of marketing mix factors affecting the decision to buy souvenirs among consumers in Mae Thongkham Market; 2) to compare the marketing mix factors affecting the decision to buy souvenirs in Mae Thongkham Market; and 3) to investigate the relationship between marketing mix factors and the decision to buy souvenirs in Mae Thongkham Market. The sample consisted of 385 people who had purchased souvenirs at Mae Thongkham Market. The statistics used were percentages, means, standard deviations, T-tests, F-tests, and multiple regression.
Most souvenir buyers were female, aged 41-50 years, held a bachelor's degree, were employed, and had an average income of 20,001-30,000 baht. Demographic factors, including gender, age, education, occupation, and income, affected the decision to buy souvenirs. The marketing mix had an overall high level of influence on the decision to buy souvenirs. The highest mean score for the personal aspect was at a high level ( x̄ = 3.95), followed by the location aspect at a high level ( x̄ = 4.29), the product aspect at a high level ( x̄ = 4.16), the price aspect at a high level ( x̄ = 4.14), the service process at a high level ( x̄ = 4.08), marketing promotion at a moderate level ( x̄ = 3.48), and the physical aspect at a moderate level ( x̄ = 3.47).
The multiple regression analysis of marketing mix factors that entered the regression equation with statistical significance at the 0.05 level included product factors, price factors, distribution channel factors, and marketing promotion factors. The equation was: Y purchase decision = 0.48+ 0.11 (Product)+0.29(Price)+0.45 (Place) + 1.21 (Promotion)+ 1.84 (Personnel)+ 1.83 (Physical)+3.25 (Service Process); R2 = 0.84.
References
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยวพ.ศ. 2561 – 2564 ของกรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์VIP COPY PRINT (วีไอพี
ก็อปปี้ปริ้น)
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). การบูรณาการเพื่อขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2558-2560. (ออนไลน์). แหล่งที่มา : http://www.jpp.moi.go.th/
files/MOTS.pdf. 25 เมษายน 2561.
กิตติเชษฐ์ ปลอดทอง นิศศา ศิลปะเสรฐ เครือวัลย์ ชัชกุล.(2550). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดธุรกิจเครื่องสำอาง บริษัท สรวีย์ บิวตี้ แอนด์ สปา. การประชุมวิชาการ. มหาวิทยาลัยราชภัฏ สงขลา.
กัลยา วานิชย์บัญชา.(2560). การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Window (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ:ห้างหุ้นส่วนจำกัด สามลดา.
กันต์กนิษฐ์ วงศ์บวรลักษณ์ ธีทัต ตรีศิริโชติ ศรายุทธ โชคชัยวรรัตน์. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าที่ระลึกของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่มาท่องเที่ยวเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มข.10 (2).
ณภัทร อัครปัณณกูร และณักษ์ กุลิสร์. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อสินค้าและของที่ระลึกในจังหวัดฉะเชิงเทรา ของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 7(1),หน้า 48-66.
ณัฐ อิรนพไพบูลย์. (2554). ความพึงพอใจของผู้รับเหมาต่อส่วนประสมทางการตลาดผลิตภัณฑ์ คอนกรีตผสมเสร็จของโรงงานซีแพคแฟรนไชส์ สาขาจอมทอง. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาชาวิชาการตลาด, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
นิธิดา พระยาลอและลาปาง แม่นมาตย์. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าประเภท ผลิตภัณฑ์อาหารในโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ของผู้บริโภคที่ผลิตในจังหวัด ขอนแก่น. วารสารวิจัย มข., 38-51.
นันทิยา ตันตราสืบ. (2545). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการซื้อสินค้าที่ระลึกประเภทหัตถกรรมของ ผู้บริโภคชาวไทยจากศูนย์หัตถกรรมภาคเหนือ จังหวัดเชียงใหม่. (ออนไลน์). แหล่งที่มา : https://search.lib.cmu.ac.th/search/?searchtype=.&searcharg=b1307263.28 กรกฎาคม 2560.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9.กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ภาดล อามาตย์. (2550). พฤติกรรมและความพึงพอใจของผู้บริโภคในการเลือกซื้อของฝากของที่ระลึกในเขตอำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ. มหาวิทยาลัยราชภัฎศรีษะเกษ.
วนิดา แก้วเนตร. (2554). ปัจจัยในการเลือกซื้อสินค้าของที่ระลึกประเภทหัตกรรมพื้นบ้านของนักท่อง เที่ยวไทย : กรณีศึกษาบ้านถวาย อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วีรินทร์ลิตา พรหมเพ็ชร. (2555). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการซื้อของฝากในอำเภอเมืองลำปาง. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่.กรุงเทพฯ: ดวงกมลสมัย
สุภาภรณ์ โหตระไวศยะ. (2553). กลยุทธ์ทางการตลาดของผู้จําหน่ายนํ้าผลไม้สําเร็จรูปที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภคในเขตเทศบาลนครอุบลราชธานี. ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
อติคุณ เลรามัญ. (2555). การพัฒนาสินค้าของที่ระลึกที่สะท้อนอัตลักษณ์ของแหล่งท่องเที่ยว. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10(4), 306-318.
อภิชาต ผลงาม. (2557). ส่วนประสมทางการตลาดของนักท่องเที่ยวในการเลือกซื้อของฝากตลาดหนองมน จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต.
Likert, R. N. (1970). A technique for the measurement of attitude. Attitude Measurement. Chicago: Ronal McNally & Company.
Philip Kolter. (2003). Marketing Management. 11th ed.Upper Saddle River,NJ: Prentice –Hal.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Pacific Institute of Management Science
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว