การนำพระราชบัญญัติจราจรทางบก (เมาแล้วขับ) ไปสู่การปฏิบัติ

ผู้แต่ง

  • หทัยรัตน์ สนสกุล สถาบันรัฐประศาสนศาสตร์และธรรมาภิบาล มหาวิทยาลัยชินวัตร
  • วรเดช จันทรศร สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์

คำสำคัญ:

พระราชบัญญัติจราจรทางบก (เมาแล้วขับ), การนำนโยบายไปปฏิบัติ

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา พฤติกรรมของผู้ขับขี่และปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรม ของผู้ขับขี่ในการปฏิบัติตามนโยบายการใช้พระราช บัญญัติจราจรทางบก (เมาแล้วขับ) จังหวัดปทุมธานีโดย ใช้แบบสอบถามแบบมีโครงสร้าง จำนวน 920 ตัวอย่าง ผลการศึกษาพบว่า พฤติกรรมของผู้ใช้รถต่อพระราช บัญญัติจราจรทางบก(เมาแล้วขับ) มี 4 รูปแบบ ซึ่งพฤติกรรมตั้งใจไม่ปฏิบัติตามพรบ.และถูกดำเนินคดี พบมากที่สุด รองลงมา ตั้งใจไม่ปฏิบัติตามพรบ.และ ไม่เคยถูกดำเนินคดี, ตั้งใจปฏิบัติตามพรบ.แต่ถูกดำเนิน คดี และตั้งใจปฏิบัติตามพรบ.อย่างเคร่งครัด ปัจจัย ที่ส่งผลต่อพฤติกรรมของผู้ใช้รถทั้ง 4 รูปแบบ วิเคราะห์ ด้วย Stepwise multiple regression analysis พบว่า 1. การปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ในพื้นที่และ การสนับสนุนของผู้นำท้องที่ ส่งผลต่อพฤติกรรมของ ผู้ใช้รถที่ตั้งใจปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด 2. การใช้อำนาจ ตัดสินของเจ้าหน้าที่ส่งผลต่อพฤติกรรมของผู้ใช้รถ ที่ตั้งใจปฏิบัติตาม พรบ.แต่ถูกดำเนินคดี 3. มาตรการ, สื่อที่ใช้ในการรณรงค์ และบทลงโทษของพระราช บัญญัติส่งผลต่อพฤติกรรมของผู้ใช้รถที่ตั้งใจไม่ปฏิบัติ ตามพรบ. และไม่เคยถูกดำเนินคดี 4.การปฏิบัติงานของ เจ้าหน้าที่, การสนับสนุนของผู้นำท้องที่, สื่อที่ใช้ในการ รณรงค์ และการใช้อำนาจตัดสินของเจ้าหน้าที่ส่งผล ต่อพฤติกรรมของผู้ใช้รถที่ตั้งใจไม่ปฏิบัติตามพรบ. แต่ถูกดำเนินคดี ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการนำนโยบายพระราชบัญญัติจราจรทางบก (เมาแล้วขับ) ไปปฏิบัติ ได้แก่ การปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ในพื้นที่ และการสนับสนุนของผู้นำท้องที่ มีผลต่อการตั้งใจ ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดของผู้ใช้รถ ข้อเสนอแนะเพื่อ ให้ผู้ใช้รถตั้งใจปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ต้องส่งเสริม และพัฒนาให้เจ้าหน้าที่ในพื้นที่ดำเนินการได้อย่างมี ประสิทธิภาพ รวดเร็ว เพียงพอและครอบคลุม รวมทั้ง ผู้นำท้องที่ต้องให้ความร่วมมือและนำนโยบายไปปฏิบัติ ในท้องที่อย่างจริงจัง

เอกสารอ้างอิง

กล้า ทองขาว. 2534. การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการนำนโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ: กรณีศึกษานโยบายรนรงค์เพื่อการรู้หนังสือแห่งชาติ.วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

กล้า ทองขาว. 2548. การนำนโยบายและแผนการศึกษาไปปฏิบัติ: แนวคิดทฤษฎีและแนวทางการดำเนินงาน.นนทบุรี: สำนักวิชาการมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อุษา บิ้กกิ้นส์ .(2555). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมเมาแล้วขับของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ในเขตกรุงเทพมหานคร.กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.

Bandura, A. (1969) .Principles of behavior modification. NY: Holt, Rinehart &Winston.

Bandura A.(1977). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

Carl E. Van Horn. (1979). Policy Implementation in Federal System, National Goals and Local Implementors. Lexington, Massachusetts : Health and Company.

Global Road Safety partnership. (2007). Drinking and Driving: a road safety manual for decision-makers and practitioners. Geneva: GRSP.

Institute of Alcohol Studies. (2010). Drinking & Driving: IAS factsheet. London: Institute of Alcohol Studies.

James D. Sorg. (1982). A Typology of Implementation Behavior of street- level Bureaucrats.Policy Studies Reviews. Vol.2,3.391-396.

Lu, X., and Pas, E.I. (1999). Socio-Demographics, Activity Participation and Travel Behavior.Transportation Research A 33, 1-18.

Traffic Injury Foundation (TIRF). (2009). Drinking and driving report: Recent trends and programmes. Retrieved 15 October 2012 from http://www.brewersofeurope.org/docs/publications/BI_DrinkDriveRpt074.pdf

Van Meter. Donald S. and Van Horn. Carl E. (1975). The Policy Implementation Process : A Conceptual Framework. Administration and Society. 6 (February) : 445 - 486. Justice Center, Sam Houston State University.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-12-31

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย