การบริหารจัดการงานท้องถิ่นของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ภายใต้กฎหมายรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักไทย พ.ศ.2560

ผู้แต่ง

  • นิษฐนาถ บุลสถาพร

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการ, ผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น, รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 2560

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) เปรียบเทียบรูปแบบภาวะผู้นำและการบริหารจัดการงานท้องถิ่นของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และ2) ความสัมพันธ์ระหว่างประเภทภาวะผู้นำของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและการบริหารจัดการงานในมิติต่าง ๆ ศึกษาจากกลุ่มตัวอย่าง 385 คน ใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมพหุคูณ โดยกำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัยพบว่า 1. การเปรียบเทียบการบริหารงานของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พบว่า นายกเทศมนตรีและนายกองค์การบริหารส่วนตำบลบริหารงานโดยคำนึงถึง มิติต่าง ๆ มากกว่านายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดในเกือบทุกมิติ ยกเว้นมิติการคำนึงถึงประสิทธิภาพและประสิทธิผลที่กลุ่มนายกองค์การบริหารส่วนตำบลคำนึงถึงน้อยกว่า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีภาวะผู้นำแบบมีส่วนร่วมเป็นกลุ่มที่บริหารงานโดยคำนึงถึงทุกมิติสูงที่สุด รองลงมาได้แก่ ผู้บริหารที่มีภาวะผู้นำแบบชี้นำ และแบบปล่อยวาง ตามลำดับ  2. ความสัมพันธ์ของประเภทและรูปแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการบริหารงาน พบว่า ประเภทผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีความสัมพันธ์กับการบริหารงานใน 3 มิติ คือ ความรับผิดชอบต่อสังคม การสนองตอบต่อความต้องการของประชาชนในท้องถิ่น และความซื่อสัตย์ เป็นธรรม โปร่งใส อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ส่วนรูปแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีความสัมพันธ์กับการบริหารงานใน 3 มิติ คือ การคำนึงถึงประสิทธิภาพและประสิทธิผล ความรับผิดชอบต่อสังคม และการสนองตอบต่อความ ต้องการของประชาชนในท้องถิ่น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 แต่ตัวแปรทั้งสอง ไม่มีอิทธิพลร่วมกันต่อการบริหารงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05

 

 

 

ประวัติผู้แต่ง

นิษฐนาถ บุลสถาพร

มหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2560). “ข้อมูลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทั่วประเทศ” จาก www.dla.go.th/work/abt/summarize.jsp. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน พ.ศ.2560.

คมสันต์ บุญศร,พันจ่าเอก. (2556). “ความคิดเห็นของประชาชนต่อภาะวผู้นำของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองเรือ อำเภอเชือก จังหวัดมหาสารคาม”. วิทยานิพนธ์ปรัชญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, มหาวิทยัลยราชภัฏมหาสารคาม.

บรรเจิด สิงคะเนติ. (2551). “การทรยศต่อความไว้วางใจของประชาชน”. ปัจฉิมบท คตส.พันธกิจการตรวจสอบแทนประชาชน, 1,166-170.

บัวทิพย์ สุขจั่น,ดร. (2561). การสัมภาษณ์ส่วนบุคคล, 12 มกราคม 2561

พรชัย เทพปัญญา, ศาสตราจารย์. (2561).การสัมภาษณ์ส่วนบุคคล, 20 มกราคม 2561

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2560. (2560). ราชกิจจานุเบกษา, 134 (40ก),1-90.

วุฒิสาร ตันไชย,ศาสตราจารย์. (2561). การสัมภาษณ์ส่วนบุคคล, 5 มกราคม 2561

สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ (2559) “ท้องถิ่นไทยในยุคประเทศไทย 4.0” จาก https://kpi.ac.th/media/pdf/M10_597.pdf. สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2560.

เสรี หมู่น้อย. (2554). “ภาวะผู้นำของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอปราณบุรี จังหวัด ประจวบคีรีขันธ์”. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารและการพัฒนาประชาคมเมืองและชนบท. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.(2560).

Northouse (2001). Leadership: Theory and Practice. (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Rosenbloom, Krarchuck, & Rosenbloom.(2002).Public Administration, Understanding Management,Politics, and Law in the Public Sector. (5th ed.). New York: McGraw-Hill.

Yamane, T. (1973). Statistics : An introductory analysis 3rd ed. New York : Haper & Row.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-05-31

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย