การถอดบทเรียนของพนักงานแผนกแม่บ้านในธุรกิจโรงแรมบูติค ที่ประสบความสำเร็จในจังหวัดเชียงราย

บทคัดย่อ

         การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อถอดบทเรียนของพนักงานแผนกแม่บ้านในธุรกิจโรงแรมบูติค ที่ประสบความสำเร็จในจังหวัดเชียงราย เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ จากการสุ่มตัวอย่าง ตามทฤษฎีความไม่น่าจะเป็น (Non-probability sampling) โดยเลือกสุ่มแบบเจาะจง (Purposive Random Sampling) โรงแรมบูติคในจังหวัดเชียงรายที่มีความพร้อม และมีมาตรฐานในการรองรับนักท่องเที่ยวได้กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ หัวหน้าแผนกแม่บ้านและตัวแทนพนักงานแผนกแม่บ้าน จำนวน 10 คน ผลการศึกษาพบว่า หากพนักงานแผนกแม่บ้านมีความรู้และทักษะ ด้านภาษาที่จะติดต่อสื่อสารกับลูกค้าได้ในเบื้องต้น เช่น การกล่าวทักทายลูกค้า หรือการสอบถามความต้องการของลูกค้า การกล่าวขอโทษลูกค้า การขออนุญาตในการรบกวนลูกค้า เป็นต้น อีกทั้งสามารถสังเกต และเข้าใจความต้องการ หรือสิ่งที่นักท่องเที่ยวคาดหวัง และรายงานต่อผู้บริหารโรงแรมจะสามารถใช้ประโยชน์ในการวางกลยุทธ์ให้เหมาะสมกับโรงแรมของตน เพื่อสร้างความเชื่อมั่นด้านความปลอดภัย ให้ตรงตามความต้องการของกลุ่มนักท่องเที่ยวที่ใช้บริการโรงแรมบูติค ไม่ว่าจะเป็นความปลอดภัยในสถานที่ ชีวิต และทรัพย์สิน ซึ่งแต่ละโรงแรมอาจมีมาตรการ หรือสร้างความเป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างซึ่งจะเป็นจุดที่น่าสนใจ และสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวได้มากขึ้น เนื่องจากพนักงานแผนกแม่บ้านเป็นกลุ่มบุคลากรที่ใกล้ชิดกลุ่มลูกค้า หรือนักท่องเที่ยวมากที่สุด จึงต้องมีคุณสมบัติด้านความปลอดภัย ซึ่งก็มีความสำคัญที่ทั้ง ผู้บริหาร พนักงาน แลบุคลากรต้องให้ความสำคัญทั้งนี้การจะให้บริการได้อย่างมีประสิทธิภาพจำเป็นที่พนักงานโรงแรมต้องมีคุณสมบัติที่หลากหลาย ถ้ามีคุณสมบัติเพียงด้านเดียวเท่านั้นอาจทำให้การปฏิบัติงานในการให้บริการไม่เกิดประสิทธิภาพสูงสุด