การใช้กิจกรรมละครเพื่อส่งเสริมการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรมของนักเรียนกลุ่มชาติพันธุ์ กรณีศึกษา : โรงเรียนศึกษาสมเคราะห์แม่จัน อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
กิจกรรมละคร, การอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรม, กลุ่มชาติพันธุ์บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายในการสร้างกิจกรรมละครเพื่อส่งเสริมการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรมของนักเรียนกลุ่มชาติพันธุ์และศึกษาผลของการใช้กิจกรรมละครในการส่งเสริมการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรมของนักเรียนกลุ่มชาติพันธุ์ โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์แม่จัน อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์แม่จัน อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย จำนวน 25 คน ใช้วิธีการเฉพาะเจาะจงโดยเลือกนักเรียนกลุ่มชาติพันธุ์จำนวนชาติพันธุ์ละ 5 คน คือ ม้ง, อาข่า, ลีซอ, มูเซอ และพื้นเมือง เครื่องมือในการวิจัย คือ 1) แบบวัดความรอบรู้เกี่ยวกับการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรมสำหรับนักเรียน 2) กิจกรรมละครเพื่อส่งเสริมการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรม ทั้งหมด 10 ครั้ง 3) แบบสอบถามความรอบรู้เกี่ยวกับการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรมสำหรับครู ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบกิจกรรมละครอาศัยทฤษฎีด้านกิจกรรมละครผสมผสานกับทฤษฎีกระบวนการกลุ่ม ใช้เวลาดำเนินกิจกรรม 5 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ครั้งละ 60 นาที 2) ผลการเปรียบเทียบการใช้กิจกรรมเพื่อส่งเสริมการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรม หลังการใช้กิจกรรมมละครร่วมกับทฤษฎีกระบวนการกลุ่ม ผลการทดลอง พบว่า หลังการใช้กิจกรรมละครกลุ่มตัวอย่างมีพฤติกรรมการอยู่ร่วมกันที่เหมาะสมขึ้นโดยการใช้แบบวัดความรอบรู้เกี่ยวกับการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรมเพื่อใช้วัดก่อนและหลังการทดลองทั้ง 3 ด้าน ระดับความรอบรู้มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
เอกสารอ้างอิง
นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2561). คำศัพท์ทางมานุษยวิทยา. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2561, สืบค้นจาก https://www.sac.or.th/databases/anthropology-concepts/site/index
ธนาธร สุขยิ่ง. (2553). ผลของการจัดกิจกรรมละครสร้างสรรค์ที่มีต่อความเชื่อมั่นในตนเองของเด็กปฐมวัย. (ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2561, สืบค้นจาก http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Ear_Chi_Ed/Tanaporn_S.pdf
บัญญัติ ยงย่วน, ปนัดดา ธนเศรษฐกร, และ สวุนันท์ ชุ่มเชื้อ. (2553). รายงานการวิจัยการพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรมในโรงเรียนประถมศึกษา. สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรมประจำปีงบประมาณ ๒๕๕๓
มนทิรา ตาเมือง. (2554). ภาษา สังคม และวัฒนธรรม. พิษณุโลก: ภาควิชาภาษาและคติชนวิทยา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พรรัตน์ ดำรุง. (2550). การละครสำหรับเยาวชน (พิมพ์ครั้งที่ 2 (ฉบับพิมพ์เพิ่มเติม)). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
