การพัฒนากิจกรรมละครสร้างสรรค์เพื่อส่งเสริมการปฏิสัมพันธ์ของเยาวชน: กรณีศึกษา เยาวชนในชุมชนอาคารทรัพย์สิน 26-7 เขตคลองเตย กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายในการพัฒนาและศึกษาผลก่อนและหลังการใช้กิจกรรมละครสร้างสรรค์เพื่อส่งเสริมการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเยาวชนในชุมชนอาคารทรัพย์สิน 26-7 เขตคลองเตย กลุ่มตัวอย่างคือ เยาวชนในชุมชนอาคารทรัพย์สิน 26-7 อายุ 10-15 ปี จำนวน 20 คน ได้มาจากการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบวัดพฤติกรรมการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม 2) กิจกรรมละครสร้างสรรค์เพื่อส่งเสริมปฏิสัมพันธ์ทางสังคม 3) แบบสังเกตพฤติกรรมการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้วิจัยทำการพัฒนากิจกรรมละครสร้างสรรค์ ออกแบบโดยยึดหลักทฤษฎีละครสร้างสรรค์ ผสมผสานกับทฤษฎีการสร้างปฏิสัมพันธ์ ใช้เวลาดำเนินกิจกรรม 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 ครั้ง ครั้งละ 60 นาที 2) ผลการใช้กิจกรรมละครสร้างสรรค์ก่อนและหลังทำกิจกรรม พบว่า พฤติกรรมการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของกลุ่มตัวอย่างก่อนและหลังการทดลองมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 พฤติกรรมปฏิสัมพันธ์ทางสังคมหลังการทดลองมีค่ามากกว่าก่อนการทดลอง โดยมีการพัฒนาพฤติกรรมปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในทุกๆด้าน เรียงลำดับจากมากไปน้อย ดังนี้ พฤติกรรมด้านการทำงานกลุ่ม ด้านการติดต่อสื่อสาร ด้านภาวะผู้นำ และด้านการแก้ไขปัญหา ผู้วิจัยพบว่าการใช้กิจกรรมในรูปแบบการสมมติบทบาทสร้างสถานการณ์เพียงรูปแบบเดียว ไม่เพียงพอสำหรับกลุ่มตัวอย่างนี้ ควรมีการใช้กิจกรรมที่อยู่ในรูปแบบเกมการแข่งขันมาช่วยกระตุ้นให้กลุ่มตัวอย่างเกิดความสนใจและกระตือรือร้นมากยิ่งขึ้น