สองทศวรรษงานวิจัยทางมานุษยดุริยางควิทยาในประเทศไทย

บทคัดย่อ

        การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ ศึกษาคุณลักษณะของงานวิจัยทางมานุษยดุริยางควิทยาในประเทศไทย ในรอบ 20 ปี ระหว่าง พ.ศ. 2540–2560 โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเอกสารและใช้ตารางวิเคราะห์เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์คุณลักษณะของวิทยานิพนธ์ในระดับปริญญาโทและปริญญาเอก จำนวน 429 เรื่อง
          ผลการวิจัย พบว่า
          ชื่อหลักสูตรและสาขามีความแตกต่างกันซึ่งมีทั้งตรงและไม่ตรงตามลักษณะของศาสตร์ทางมานุษยดุริยางควิทยา งานวิจัยร้อยละ 75.52 ใช้ระเบียบวิธีวิจัยทางมานุษยดุริยางควิทยา และร้อยละ 24.48 ใช้ระเบียบวิธีวิจัยทางดุริยางควิทยาและระเบียบวิธีการวิจัยเอกสาร พื้นในการศึกษาวิจัยภายในประเทศทั้งระดับปริญญาโทและปริญญาเอก จำนวน 398 เรื่อง คิดเป็นร้อยละ 89.98 โดยพื้นที่ภาคกลางมีมากกว่าภาคอื่น ๆ ร้อยละ 52.91 ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับดนตรีไทย ดนตรีสากล และการวิเคราะห์บทเพลงมากที่สุดถึงร้อยละ 29.84 รองลงมาเป็นเนื้อหาประเภทดนตรีกับพิธีกรรมและเพลงพื้นบ้านและอื่น ๆ งานวิจัยปี 2546 ในระดับปริญญาโทพบมากที่สุดถึงร้อยละ 8.15 น้อยที่สุดร้อยละ 0.7 ในปี 2558 และปี 2557 ในระดับปริญญาเอกพบมากที่สุด ถึงร้อยละ 2.79 น้อยที่สุดในปี 2553 ร้อยละ 0.7 อาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ ร้อยละ 25.76 ไม่มีตำแหน่งทางวิชาการแต่มีคุณวุฒิปริญญาเอก ร้อยละ 18.19 เป็นตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ และร้อยละ 63.64 ไม่สำเร็จการศึกษาในสาขาดนตรี