ชุดกิจกรรมศิลปะ ชุดกิจกรรมศิลปะ เรื่ององค์ประกอบศิลป์ เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
คำสำคัญ:
ชุดกิจกรรมศิลปะ, องค์ประกอบศิลป์, ทักษะการเรียนศิลปะบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนาชุดกิจกรรมศิลปะ เรื่ององค์ประกอบศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 2) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียน โดยใช้ชุดกิจกรรมศิลปะเรื่ององค์ประกอบศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่เรียนกับชุดกิจกรรมศิลปะ เรื่ององค์ประกอบศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ คือนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ ยานนาเวศ ปีการศึกษา 2563 โดยวิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง (purposive sampling) เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย ชุดกิจกรรมศิลปะเรื่ององค์ประกอบศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้วยชุดกิจกรรมศิลปะเรื่ององค์ประกอบศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ และแบบสอบถามวัดความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อชุดกิจกรรมการสอนศิลปะเรื่ององค์ประกอบศิลป์
ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการพัฒนาชุดกิจกรรมศิลปะ เรื่ององค์ประกอบศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่สร้างขึ้นมีประสิทธิภาพการพัฒนาตามเกณฑ์ที่กำหนด ในด้านสาระสำคัญ จุดประสงค์การเรียนรู้ เนื้อหา กิจกรรมการเรียนรู้ และ การวัดผลและประเมินผล ผู้เชี่ยวชาญมีความคิดเห็นว่าอยู่ในระดับ เหมาะสมมาก
2. ผลจากการศึกษาสัมฤทธิ์ของนักเรียน แสดงให้เห็นว่านักเรียนมีผลสัมฤทธิ์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้
3. ผลจากการศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อชุดกิจกรรมศิลปะ เรื่ององค์ประกอบศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนศิลปะ สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ชุดกิจกรรมศิลปะ ในภาพรวมอยู่ในระดับมีความพึงพอใจมาก โดยมีค่าเฉลี่ย (x) เท่ากับ 22 และมีค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.17 สรุปได้ว่านักเรียนมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตว์
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กรวรรณ ทับทิมดี (2558) : การพัฒนากิจกรรมการสอนการจัดองค์ประกอบศิลป์โดยใช้มิติทางวัฒนธรรม สำหรับหลักสูตรศิลปศึกษาระดับปริญญาตรี. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ขัณธ์ชัย อธิเกียรติ.(2558). การสอนแบบทันสมัยและเทคนิควิธีสอนแนวใหม่. เข้าถึงได้จาก http://regis.skru.ac.th/RegisWeb/datafiledownload/25590714-15.pdf.10 rAK4k8, 2562.
ณัฏฐกาญจน์ อนันทราวัน. (2559). การจัดรูปแบบการเรียนรู้ศิลปะเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้แบบร่วมมือของนักเรียนในห้องเรียนรวมระดับชั้นประถมศึกษาตอนต้น. (วิทยานิพนธ์) จุฬาลงกรณ์
วิริยะ ฤาชัยพาณิชย์ (2558). การสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน. กรุงเทพฯ หจก.ทิพย์วิสุทธ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
สมรักษ์ อินทวิมลศรี, (2560). ผลการใช้แนวคิดสะตีมศึกษาในวิชาชีววิทยาที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ทาง วิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
Tylor. (1976) แนวคิดทฤษฎีการเรียนรู้ (earning ccolg). เข้าถึงเมื่อ 17 กรกฎาคม. เข้าถึงได้จาก http://teacher80std.blogspot.com/2012/06/101-learning-ecology.html
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
