กลยุทธ์การบูรณาการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต

บทคัดย่อ

              การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ โดยมีวัตถุประสงค์ 4 ประการ คือ 1)  เพื่อศึกษาพฤติกรรมการบริหารงานคุณภาพการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต 2)  เพื่อศึกษาการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต 3)  เพื่อศึกษาการบูรณาการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต และ 4)  เพื่อศึกษากลยุทธ์การบูรณาการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต นำเสนอแนวทางในการจัดการสาธารณภัย โดยผู้วิจัยได้อาศัยวิธีดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การวิจัยภาคสนามจากการสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวนทั้งสิ้น 11 คน ประกอบกับการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร และกลุ่มตัวอย่างประชาชนที่อยู่อาศัยจริงในเขตพื้นที่ศึกษา จำนวนทั้งสิ้น 400 คน โดยการใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ ตรวจสอบคุณภาพด้านความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ได้ค่าดัชนีความสอดคล้องของทุกข้อคำถามมากกว่า 0.70 หาค่าความเชื่อมั่นโดยวิธีหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ได้ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามเท่ากับ 0.98 สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
              ผลการศึกษา พบว่า 1)  พฤติกรรมการบริหารงานคุณภาพการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต มีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (=3.192) 2)  การจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต มีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (=3.183) 3)  การบูรณาการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต มีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (=3.201) และ 4)  กลยุทธ์การบูรณาการจัดการสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ต มีความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งข้อมูลและข้อค้นพบที่ได้จากการศึกษาจะนำไปใช้เป็นแนวทางในการปรับปรุง และพัฒนางานด้านการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยของจังหวัดภูเก็ตให้มีประสิทธิผล และประสิทธิภาพต่อไป ข้อเสนอแนะแนวทางที่สำคัญ ได้แก่ 1)  การบูรณาการงานร่วมกันระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ หน่วยงานระดับท้องถิ่น หน่วยงานส่วนภูมิภาค ภาคประชาสังคม และองค์กรชุมชน และ 2)  การให้ความรู้ และทักษะเกี่ยวกับการจัดการสาธารณภัย