การสอนกลองชุดในหลักสูตรดุริยางคศาสตรบัณฑิต สาขาวิชา ดุริยางคศิลป์ตะวันตกคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสงขลา ด้วยกระบวนการคิดแบบศิลปินโดยศิลปิน
คำสำคัญ:
การสอนกลองชุด, กระบวนการคิดแบบศิลปินบทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง การสอนกลองชุดในหลักสูตรดุริยางคศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดุริยางคศิลป์ตะวันตก คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา ด้วยกระบวนการคิดแบบศิลปินโดยศิลปิน มีวัตถุประสงค์ของการวิจัย เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของเอกสารการสอนกลองชุดที่ผู้วิจัยจัดทในหลักสูตรดุริยางคศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดุริยางคศิลป์ตะวันตก คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสงขลา ด้วยกระบวนการคิดแบบศิลปินโดยศิลปิน การดำเนินการวิจัยเป็นงานวิจัยผสมระหว่างเชิงทดลอง และเชิงคุณภาพกับนักศึกษาสองกลุ่ม กลุ่มละ 3 คน โดยแต่ละกลุ่มมีศิลปินหนึ่งท่านเป็นผู้สอนระยะเวลา 3 เดือน ผลการศึกษาพบว่า นักศึกษาจะมีผลการเรียนรู้แบบหลังเรียนรวมกันเท่ากับร้อยละ 83.66 ซึ่งสูงกว่าสมมุติฐานที่ตั้งไว้ ที่ร้อยละ 80 และการสัมภาษณ์นักศึกษาจากการเรียนด้วยกระบวนการคิดแบบศิลปิน ทั้ง 10 ด้านพบว่า ในด้านบวกนักศึกษามีความพึงพอใจมาก เพราะได้เรียนรู้วิธีคิด การฝึกซ้อม ขั้นตอนการคิดอย่างเป็นระบบและมีกระบวนการ เพื่อนำไปใช้ได้จริงในอนาคตต่อไป ส่วนที่เป็นด้านลบนักศึกษาบางคนขาดความรู้ด้านทฤษฎี ขาดความตั้งใจ ขยัน และอดทนที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่จากกระบวนการคิดแบบศิลปินจึงทำให้ได้ผลการเรียนรู้ไม่เป็นตามเป้าหมายที่ตั้งไว้
เอกสารอ้างอิง
บุญชม ศรีสะอาด. (2546). การวิจัยสำหรับครู. กรุงเทพมหานคร: สุรีริยาสาส์น.
มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา. (2561). หลักสูตรดุริยางคศาสตรบัณฑิต สาขาดนตรีตะวันตก. สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
รุ่งเกียรติ สิริวงษ์สุวรรณ. (2560). เทคนิคการบรรเลงกลองชุดสไตล์แจ๊ส. กรุงเทพมหานคร: ออฟเซ็ทพลัส.
ศักดิ์ชัย หิรัญรักษ์. (2547). ดนตรีเป็นวิชาที่ว่าด้วยการศึกษาด้านสติปัญญาทางอารมณ์. วารสารเพลงดนตรี วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล 10 (6) : 19.
ศักดิ์ชัย หิรัญรักษ์. (2560). การประเมินผลความสามารถอย่างแท้จริงด้วยการประเมินผลแบบกระบวนการ. วารสารเพลงดนตรี วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล 10 (10) : 26-36.
สมนึก ภัททิยธนี. (2546). การวัดผลการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
Barlowski, E. (2013). Students Learning Objectives: One Potion for Measurement student growth in non-tested grades and subjects. Wisconsin: Center for Education Research University of Wisconsin-Madison.
Benton, C. (2014). Thinking about Thinking: Metacognition for music learning. USA: National Association for Music Education.
Elliott, D. (2003). Praxial Music Education: Reflections and Dialogues. New York: Oxford University Press.
National Coalition for Core Arts Standard. (2014). National Core Arts Standard. [online]. Retrieved from https://www.nationalartsstandards.org/
Payne, J. (1983). Funk Drumming. Missouri: Mel Bay Publications.
Poconowsky, L. (1985). Metacognition: A dimension of music thinking. Broadman’s ed. Music Education National Conference.
Riley, J. (1994). The Art Bop Drumming. New York: Manhattan Music Publications
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
