ศึกษาการเลือกใช้วิธีการแก้ไขความขัดแย้งของสถานศึกษาระดับอุดมศึกษา ในจังหวัดพะเยา

ผู้แต่ง

  • นันธิดา สายสุวรรณ์ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
  • เกริกเกียรติ รสหอมภิวัฒน์ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
  • สุจิตรา สามัคคีธรรม สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
  • สุชาติ ใจภักดี สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
  • ภควรรณ อินทรา สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

คำสำคัญ:

ความขัดแย้ง, สถานศึกษาศึกษาระดับอุดมศึกษา

บทคัดย่อ

            การค้นคว้าอิสระครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเลือกใช้วิธีการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของสถานศึกษาระดับอุดมศึกษาในจังหวัดพะเยาและเพื่อเปรียบเทียบการเลือกใช้วิธีการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของสถานศึกษาระดับอุดมศึกษาในจังหวัดพะเยา โดยใช้ตัวแปรเพศและประสบการณ์ในการบริหาร โดยศึกษาจากการปฏิบัติงานของผู้บริหารสถานศึกษาในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งภายในสถานศึกษาตามแนวทางของโธมัส - คิลแมนน์ได้แก่วิธีการแข่งขันวิธีการหลีกเลี่ยงวิธีการปรองดองวิธีการร่วมมือและวิธีการประนีประนอมซึ่งกลุ่มประชากรในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ผู้ที่ดำรงตำแหน่งหรือทำหน้าที่เกี่ยวกับการบริหารของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดพะเยาจำนวน 116คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลทางสถิติ และวิเคราะห์ข้อมูลโดย ค่าร้อยละ  ค่าเฉลี่ย  และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 

          ผลการศึกษาพบว่าผู้บริหารส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง  โดยส่วนมากมีประสบการณ์ในตำแหน่งทางการบริหารอยู่ที่ 10 ปีขึ้นไปผลการวิเคราะห์ความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษาระดับอุดมศึกษาในจังหวัดพะเยา ในภาพรวมพบว่าผู้บริหารสถานศึกษามีการเลือกใช้วิธีการจัดการความขัดแย้งโดยวิธีการร่วมมือและวิธีการประนีประนอมอยู่ในระดับมาก ซึ่งมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.11ผลการศึกษาการเปรียบเทียบการเลือกใช้วิธีการแก้ไขความขัดแย้งของสถานศึกษาระดับอุดมศึกษาในจังหวัดพะเยาตามตัวแปรเพศ  ผู้บริหารที่เป็นเพศหญิงและเพศชาย  มีการเลือกใช้วิธีการจัดการความขัดแย้งไม่แตกต่างกัน  โดยเลือกใช้วิธีการร่วมมือมากที่สุด  สำหรับผลการเปรียบเทียบประสบการณ์ในการบริหาร  พบว่าผู้บริหารที่มีประสบการณ์  1-4  ปีและ  5-10  ปี มีการเลือกใช้วิธีการจัดการความขัดแย้งไม่แตกต่างกัน  โดยเลือกใช้วิธีการร่วมมือมากที่สุดส่วนผู้บริหารที่มีประสบการณ์  10 ปีขึ้นไปมีการเลือกใช้วีการจัดการความขัดแย้งโดยวิธีการประนีประนอมมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

เขมมารี รักษ์ชูชีพ. (2553). ทฤษฎีองค์การ. กรุงเทพฯ, ทริปเปิ้ล กรุ๊ฟ

คณิต เรืองขจร (2557) การบริหารความขัดแย้งในองค์กรที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติงานของบุคลากรคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. บัณฑิตวิทยาลัย บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการจัดการทั่วไป. มหาวิทยาลัยบัณฑิตวิทยาลัยเทคโยโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ชัยเสฎฐ์พรหมศรี.(2550).การจัดการความขัดแย้งในองค์กร.กรุงเทพฯ, เอกเปอร์เนท.

บงกช ยุวนะเตมีย์. (2538). วิธีแก้ปัญหาความขัดแย้งของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา ในเขตการศึกษา 1 . มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ

พรพิพัฒน์ เพิ่มผล. (2557). การจัดการความขัดแย้งของบุคลากรมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. กรุงเทพฯ, มหาวิทยาลัย

วิเชียร วิทยอุดม. 2547. พฤติกรรมองคการ. กรุงเทพฯ : ธีระฟลม และไซเท็กซจํากัด.

อัญวีณ์ นทีพีรพันธุ์. (2559) การบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารโรงเรียนเทศบาล สังกัดเทศบาลหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. บัณฑิตวิทยาลัย ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

Henkin, Alan B. and others. (1999). “Conflict Management Strategies of Principals in Site Based Managed School. Journal Citation” ; Journal of Educational Administration.

(2)

Thomas, Kenneth W. and Ralph H. Kilmann. (1987). Thomas –Kilmann Conflict Mode Interest. New York : X/COM Incoporated,

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-10-18

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย