เสียงพยัญชนะและสระของคำแสดงภาวะอารมณ์โกรธในวรรณกรรมคำฉันท์สมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

บทคัดย่อ

    การศึกษาเรื่องเสียงพยัญชนะและสระของคำแสดงภาวะอารมณ์โกรธในวรรณกรรมคำฉันท์สมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะทางเสียงพยัญชนะ  สระ  และโครงสร้างพยางค์ที่แสดงภาวะอารมณ์โกรธของตัวละคร  ผลการศึกษาพบว่าเสียงพยัญชนะต้นที่พบมากที่สุดเป็นเสียงพยัญชนะต้นเดี่ยว  ซึ่งเสียงพยัญชนะต้นเดี่ยวที่พบมาก  คือ  ระเบิด  นาสิก  เสียดแทรก          กึ่งสระ  กระทบ  และข้างลิ้นตามลำดับ  ส่วนพยัญชนะต้นควบที่พบ  คือ  พยัญชนะตัวแรกเป็นพยัญชนะที่มีลักษณะเป็นเสียงระเบิดและตามด้วยเสียง /r/ มากเป็นอันดับหนึ่ง  รองลงมาคือเสียง /l/ และเสียง /w/ ในส่วนของพยัญชนะท้ายพบว่าพยัญชนะท้ายที่ปรากฎในคำประพันธ์ที่แสดงภาวะอารมณ์โกรธมากที่สุด  คือ  พยัญชนะท้ายที่มีลักษณะเสียงนาสิกและอัฒสระ  ส่วนพยัญชนะเสียงกักพบรองลงมา  ในส่วนของเสียงสระที่พบมากที่สุดจะเป็นสระเดี่ยว  ซึ่งปรากฏสระกลางมากเป็นอันดับหนึ่ง  และปรากฏสระหลัง  สระหน้า  สระกลางค่อนไปหลัง  ตามลำดับ  ส่วนสระประสมพบสระ /ua/ มากเป็นอันดับหนึ่ง  /ia/ อันดับสอง       และ /ɯa/ เป็นอันดับสาม ในส่วนของโครงสร้างพยางค์พบพยางค์เป็นมากกว่าพยางค์ตาย โดยโครงสร้างพยางค์ที่พบมากเป็นอันดับหนึ่ง คือ c (c) v (v) n  รองลงมา คือ c (c) vv และโครงสร้างพยางค์ตายที่พบมากที่สุด  คือ c (c) v รองลงมา คือ c (c) vs และ c (c) vvs  ตามลำดับ  ซึ่งผลจากการวิเคราะห์ดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงการประกอบสร้างคำเพื่อแสดงภาวะอารมณ์โกรธของวรรณกรรมในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว  คือ  การใช้คำที่เป็นพยางค์เป็น  โดยมีพยัญชนะต้นเป็นพยัญชนะต้นเดี่ยว  มีลักษณะเสียงเป็นเสียงระเบิด