แนวทางการพัฒนาสนามกีฬาทางธรรมชาติจังหวัดกระบี่ เพื่อรองรับการเป็นเมืองกีฬา ที่สร้างมูลค่าเพิ่มและส่งเสริมอุตสาหกรรมกีฬาและการท่องเที่ยวอย่างเป็นรูปธรรม
คำสำคัญ:
การพัฒนา, สนามกีฬาทางธรรมชาติ, เมืองกีฬา, อุตสาหกรรมกีฬาและการท่องเที่ยวบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยสู่ความสำเร็จในการพัฒนาสนามกีฬาทางธรรมชาติจังหวัดกระบี่ และเสนอแนวทางการพัฒนาสนามกีฬาทางธรรมชาติจังหวัดกระบี่ เพื่อรองรับการเป็นเมืองกีฬาที่สร้างมูลค่าเพิ่มและส่งเสริมอุตสาหกรรมกีฬาและการท่องเที่ยวอย่างเป็นรูปธรรม การเก็บรวบรวมข้อมูลจากการสำรวจเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึกและแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ผู้บริหารที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการพัฒนากีฬาของจังหวัดกระบี่ 1 คน นักวิชาการด้านการจัดการกีฬา 2 คน ผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาดกีฬา 1 คน ผู้ประกอบการอุตสาหกรรมกีฬา 1 คน และนักท่องเที่ยวเชิงกีฬา 250 คน การนำเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลในรูปแบบของการบรรยายเชิงพรรณนา ผู้วิจัยสรุปผล การวิจัยดังนี้
1. ปัจจัยสู่ความสำเร็จในการพัฒนาสนามกีฬาทางธรรมชาติจังหวัดกระบี่ เพื่อรองรับการเป็นเมืองกีฬาที่สร้างมูลค่าเพิ่มและส่งเสริมอุตสาหกรรมกีฬาและการท่องเที่ยวอย่างเป็นรูปธรรม พบว่า ปัจจัยด้านสิ่งดึงดูดใจ (Attraction) และด้านกิจกรรม (Activities) เป็นปัจจัยสู่ความสำเร็จที่มีความสำคัญมากที่สุด โดยเฉพาะเรื่องความสวยงามตามธรรมชาติของสนาม และความหลากหลายของกิจกรรมกีฬา
2. แนวทางการพัฒนาสนามกีฬาทางธรรมชาติจังหวัดกระบี่ เพื่อรองรับการเป็นเมืองกีฬาที่สร้างมูลค่าเพิ่มและส่งเสริมอุตสาหกรรมกีฬาและการท่องเที่ยวอย่างเป็นรูปธรรม ประกอบด้วยมิติการพัฒนา 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านกระบวนการจัดการ ได้นำกิจกรรมกีฬามาเป็นเครื่องมือหลักในการขับเคลื่อนการพัฒนา 2) ด้านผู้มาใช้บริการ ควรให้ความสำคัญพิเศษกับกลุ่มนักกีฬา กลุ่มผู้ชมกีฬา กลุ่มนักท่องเที่ยว และกลุ่มผู้ประกอบการภาคเอกชนและ 3) ด้านโครงสร้างพื้นฐานที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง ได้แก่ สนามกีฬาทางธรรมชาติมาตรฐานสากล ศูนย์ฝึกกีฬาทางน้ำแบบครบวงจร สถานฝึกซ้อมมาตรฐานสากล สถานบริการแบบเบ็ดเสร็จในช่วงที่จัดการแข่งขันกีฬาหรือกิจกรรมกีฬา ระบบคมนาคมขนส่งที่ดี มีความพร้อม และที่พักที่เพียงพอ
เอกสารอ้างอิง
สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ. (2560). การจัดตั้งเมืองกีฬา (sport city). สืบค้นเมื่อ 1 ตุลาคม 2562, จาก http://www.parliament.go.th,
Best, J.W. (1981). Research in Education. 4th ed. New Jersey: Prentice-Hall.
Dickman, S. (1996). Tourism: An introductory text. 2nd ed. Sydney: Hodder Education.
เสริชย์ โชติพานิช. (2541). การบริหารจัดการทรัพยากรอาคารสถานที่. วารสารสถาปัตยกรรมของสม สถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์ (อาษา). 03(41) (ฉบับพิเศษ งานสถาปนิก): 50-60.
Standeven, J., & De Knop, P. (1999). Sport tourism. Champaign: Human Kinetics.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
