ทัศนคติของประชาชนในพื้นที่อำเภอเมืองจังหวัดอุดรธานี ที่มีต่อการพัฒนา หุ่นยนต์ “สวัสดีพยาบาล”
คำสำคัญ:
หุ่นยนต์, หุ่นยนต์ทางการแพทย์, หุ่นยนต์สวัสดีพยาบาล, โครงสร้างตัวหุ่นยนต์, คุณสมบัติหุ่นยนต์บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมและความคิดเห็นของประชาชนในพื้นที่อำเภอเมืองจังหวัดอุดรธานีที่มีต่อการพัฒนาหุ่นยนต์สวัสดีพยาบาล และ 2) นำเสนอแนวทางการออกแบบและพัฒนาหุ่นยนต์สวัสดีพยาบาลต้นแบบ ในด้านโครงสร้างหุ่นและด้านคุณสมบัติ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่างคือ กลุ่มผู้สูงอายุและประชาชนในพื้นที่อำเภอเมืองจังหวัดอุดรธานี 400 ราย ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล และการวิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนา ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการวิจัยเชิงเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกบุคลากรทางการแพทย์ในพื้นที่อำเภอเมืองจังหวัดอุดรธานี 10 ราย โดยการเลือกแบบเจาะจง และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมและความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อการพัฒนาหุ่นยนต์สวัสดีพยาบาล คุณสมบัติของหุ่นยนต์ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.42 และ 2) แนวทางการออกแบบและพัฒนาหุ่นยนต์สวัสดีพยาบาลต้นแบบ ด้านโครงสร้าง ควรมุ่งเน้นการพัฒนากลไกหรือออกแบบให้สามารถเคลื่อนที่ไปมาได้ วัสดุควรมีความปลอดภัยและได้มาตรฐาน คงทนต่อการกระแทก ส่วนด้านคุณสมบัติ หุ่นยนต์ควรมีคุณสมบัติที่สามารถช่วยตรวจวัดอุณหภูมิร่างกายด้วยระบบอัจฉริยะที่มีความแม่นยำ มีปุ่มเรียกบริการในกรณีฉุกเฉิน และมีระบบการดูแลและติดตามอาการแทนหมอและพยาบาล เป็นต้น
เอกสารอ้างอิง
Dobson, R. (2004). Meet Rudy, the world’s first “robodoc.”. BMJ: British Medical J., 329(7464): 474.
Nomura T, Sugimoto K, Syrdal DS, Dautenhahn K. (2012). Social acceptance of humanoid robots in Japan: A survey for development of the Frankenstein syndrome questionnaire. Humanoid Robots (Humanoids), 12th IEEERAS International Conference on 2012. 242–247.
Perez-Vidal C, Carpintero E, Garcia-Aracil N, Sabater-Navarro JM, Azorin JM, Candela A. (2012). Steps in the development of a robotic scrub nurse. Robot Auton Syst, 60(6), 901–911.
กรมควบคุมโรค. (2563). โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). สืบค้นเมื่อ สิงหาคม 10, 2563, จาก https://covid19.ddc.moph.go.th/
ชนวีร์ สุรชาตรี และธวัชชัย แพชะมัด. (2560). เทคโนโลยีหุ่นยนต์ขนาดไมโครเมตรหรือนาโนเมตรเพื่อใช้ทางการแพทย์และเภสัชกรรม. ไทยเภสัชศาสตร์และวิทยาการสุขภาพ, 12 (2), 86-90.
ณรงค์ กุลนิเทศ และ สุดาวรรณ สมใจ. (2558). ระเบียบวิธีวิจัยชั้นสูงและการออกแบบวิจัย. กรุงเทพฯ: มาสเตอร์พรินท์ สามเสน.
ดุรงค์ฤทธิ์ ตรีภาค และ พีระยศ ภมรศิลปะธรรม. (2559). หุ่นยนต์ทางการแพทย์และเภสัชกรรม. ข่าวไทยเกี่ยวกับเภสัชศาสตร์ (TBPS), 11, 61-75.
พิมพ์ฉัตร์ แจ่มชัดใจ และ กัลยา อุดมวิทิต. (2552). ประเทศไทยกับการพัฒนาหุ่นยนต์. ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ สิงหาคม 10, 2563. จาก http://www.tpa.or.th/publisher/pdfFileDownloadS/p40-45.pdf
มนิสรา ชัยสุข, กฤษฎา จารุพิพัฒนกุล, เศรษฐกาล โปร่งนุช และ รวิ อุตตมธนินทร์. (2558). การสร้างต้นแบบหุ่นยนต์ดูดฝุ่นอัตโนมัติรองรับการควบคุมผ่านสมาร์ทโฟน. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 3(3), 4 - 15.
วิทวัส คล้ายนิล. (2551). การควบคุมหุ่นยนต์ช่วยเหลือผู้ป่วยระยะไกลผ่านระบบเครือข่ายไร้สาย. สาขาวิชาเทคโนโลยี สารสนเทศ ภาควิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
