การยกระดับผ้าฝ้ายทอมือด้วยนวัตกรรมสิ่งทอฉลาด เพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์สิ่งทอพื้นเมืองจังหวัดหนองบัวลำภู
คำสำคัญ:
ผ้าฝ้ายทอมือ, ผลิตภัณฑ์, สิ่งทอฉลาด, สิ่งทอพื้นเมืองบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมและระดับความคิดเห็นของกลุ่มผู้ผลิต ผู้วิสาหกิจชุมชน และผู้บริโภคที่มีต่อผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายทอมือนวัตกรรมสิ่งทอฉลาด และ 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายทอมือนวัตกรรมสิ่งทอฉลาด เป็นการวิจัยผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่างคือ กลุ่มผู้ผลิต วิสาหกิจชุมชน ผู้จำหน่ายผลิตภัณฑ์ชุมชนประเภทผ้าหนองบัวลำภู กลุ่มประชาชน ผู้บริโภค และนักท่องเที่ยวทั่วไป 400 ราย ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล และการวิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนา ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ เป็นการศึกษาวิจัยเอกสาร นํามาวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มตัวอย่างพิจารณาเลือกซื้อผ้าฝ้ายทอมือจากชื่อเสียงและแบรนด์ นิยมซื้อจากแหล่งท่องเที่ยว ส่วนใหญ่ซื้อผลิตภัณฑ์เพื่อใช้เอง โดยตัดสินใจเลือกซื้อเฉลี่ย 1-2 ครั้งต่อเดือน ส่วนใหญ่สนใจสินค้าประเภทเสื้อผ้าและกางเกง และสนใจซื้อผลิตภัณฑ์ที่มีลวดลายธรรมชาติ 2) ภาพรวมระดับความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างที่มีต่อผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายทอมือนวัตกรรมสิ่งทอฉลาดอยู่ในระดับมาก เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน อยู่ในระดับมากทุกด้าน และ 3) แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายทอมือนวัตกรรมสิ่งทอฉลาด คือ การนำนวัตกรรมสิ่งทอฉลาด ที่มีคุณสมบัติเก็บรักษาสมดุลอุณหภูมิ และเปลี่ยนสีตามอุณหภูมิ มาประยุกต์ใช้ในการออกแบบและสร้างสรรค์ร่วมกับผ้าฝ้ายทอมือจังหวัดหนองบัวลำภู นำมาพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ประเภทต่าง ๆ เพื่อให้ผลิตภัณฑ์มีความแปลกใหม่ น่าสนใจ เป็นผลิตภัณฑ์ที่สามารถเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจให้กับชุมชนได้
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณกรณ์ หลวงวังโพธิ์ รุ่งวิทย์ ตรีกุล วรรณิสา บุตรสารส และ วัชราภรณ์ อนุญาหงส์. (2561). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์แปรรูปผ้าไหมลายสาเกต กรณีศึกษา บ้านหวายหลึม ตำบลมะบ้า อำเภอทุ่งเขาหลวง จังหวัดร้อยเอ็ด. การประชุมวิชาการระดับชาติ "ตามรอยพระบาทพ่อเพื่อสานต่อพระราชปณิธาน",
ครั้งที่ 3 ประจำปี 2561 วันที่ 15 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 ณ อาคาร 90 ปี มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 286-300.
กิตติพงษ์ เกียรติวิภาค. (2559). การศึกษาและพัฒนาการนำผ้าฝ้ายทอมือ มาประยุกต์ใช้ใน การสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ กรณีศึกษา:กลุ่มหมู่บ้าน ผ้าฝ้ายทอมือบ้านดอนหลวง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน. ศิลปกรรมสาร, 11 (1), 13-52.
จุรีรัตน์ ประสาร. (2553). สิ่งทอฉลาดเพื่อชีวิตคุณภาพ Smart Textiles for Smart Life. วารสารเทคโนโลยีวัสดุ, 59, 44-49.
ณัชชาภัทร เวียงแสง รุ่งนภา กิตติลาภ และ สมพงษ์ จุ้ยศิริ. (2559) ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ผ้าไหมของผู้บริโภคในเขตเทศบาลนครขอนแก่น. ธรรมทรรศน์, 16(3), 133-142.
พสชนันท์ บุญช่วย และธีระวัฒน์ จันทึก. (2562). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุด้านความสนใจที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าออนไลน์ของเจนเนอเรชั่น Y. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(1), 22-36.
ลักขณา ศิริจำปา. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อผ้าฝ้ายย้อมสีธรรมชาติในเขตอำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิชาการ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 3(6), 7-17.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ศุภร เสรีรัตน์, ปณิศา มีจินดา, อรทัย เลิศวรรณวิทย์, ปริญ ลักษิตานนท์, องอาจ ปทะวานิช, และ จิระวัฒน์ อนุชชานนท์. (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
อันธิกา ทิพย์จำนงค์. (2557). การพัฒนาตลาดผลิตภัณฑ์ผ้าทอ อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา. วารสารศรี- นครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 6(12), 161-173.
Armstrong, G. & Kotler, P. (2009). Marketing, an introduction (9th ed.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Chapman, K. (2002). High-Tech Fabrics for Smart Garments. AAIcc Review, September, 15-19.
Etzel, M. J., Walker, B. J., & Stanton, W. J. (2007). Marketing (14th ed.). Boston: McGraw -Hill.
Kotler, P. (1997). Marketing management: analysis, planning implementation and control.
(9th ed). New Jersey: Asimmon & Schuster.
Kotler, P., & Keller, K. (2009). Marketing management (13th ed.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Schuber, M.B., and Werner, J. H., (2006). Flexible solar cells for clothing. Materials today, 9 (6), 42-50.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
