การสร้างชุดกิจกรรมการเรียนรู้ดนตรีเพื่อการแสดงออกทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัย ในศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียนชุมชนวัดปุรณาวาส สำนักงานเขตทวีวัฒนา กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ชุดกิจกรรม, การแสดงออกทางอารมณ์, เด็กปฐมวัยบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อออกแบบและสร้างชุดกิจกรรมการเรียนรู้ดนตรีเพื่อการแสดง ออกทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน ชุมชนวัดปุรณาวาส สำนักงานเขต ทวีวัฒนา กรุงเทพมหานคร 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้อารมณ์ ดนตรีในเด็กปฐมวัย ศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน ชุมชนวัดปุรณาวาส สำนักงานเขตทวีวัฒนา กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างคือ เด็กนักเรียนปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน ชุมชน วัดปุรณาวาส สำนักงานเขตทวีวัฒนา กรุงเทพมหานคร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง โดยเลือกนักเรียน จำนวน 1 ห้องเรียนซึ่งมีนักเรียนจำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้เก็บข้อมูลคือชุดกิจกรรมการเรียนรู้ดนตรี เพื่อการแสดงออกทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัย และแบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและ หลังเรียนที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพจากผู้เชี่ยวชาญ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย (x ̅) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และสถิติ t-test dependent ด้วยโปรแกรม Excel และ SPSS
ผลการวิจัยพบว่า 1) การออกแบบชุดกิจกรรมการเรียนรู้ดนตรีเพื่อการแสดงออกทางอารมณ์ ของเด็กปฐมวัยได้ออกแบบโดยใช้การเคลื่อนไหวของร่างกาย และการแสดงออกทางอารมณ์ของบทเพลงผ่านทางการเลือกอิโมจิ โดยแบ่งบทเพลงตามอารมณ์ ได้แก่ เพลงอารมณ์สุข จำนวน 10 บทเพลง และเพลงอารมณ์เศร้า จำนวน 10 บทเพลง 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ของผู้เรียนหลังเรียนผ่านชุดกิจกรรม การเรียนรู้ดนตรีเพื่อการแสดงออกทางอารมณ์ พบว่า สูงกว่าผลสัมฤทธิ์ก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2545). คู่มือกิจกรรมเสริมสร้างความฉลาดทางอารมณ์เด็กอายุ 3-11 ปี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ ร.ส.พ.
กัญญพัชร พงษ์ช้างอยู่. (2560). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยการเล่านิทานต่อความฉลาด ทางอารมณ์และพัฒนาการทางภาษาของเด็กปฐมวัย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.
นิตยา คชภักดี. (2543) ขั้นตอนการพัฒนาของเด็กปฐมวัยตั้งแต่ปฏิสนธิ ถึง 5 ปี. กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
บุญเกื้อ ควรหาเวช. (2542). นวัตกรรมการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
นวรัตน์ งาสลัก. (2547). พัฒนาการในการรับรู้อารมณ์ต่อบันไดเสียงดนตรีในเด็กอายุ 4-8 ปี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพ
บุษบารัตน์ ศรีนวลไสว. (2553). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัยโดยใช้หนังสือนิทานประกอบภาพ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม
สุกรี เจริญสุข. (2538) จะฟังดนตรีอย่างไรให้ไพเราะ (พิมพ์ครั้งที่ 2), กรุงเทพฯ : Dr. Sax.
Abeles, H. F., Hoffer, C. R., & Klotman, R. H. (1984). Foundations of music education. New York: Schirmer Books.
Argstatter, H. (2015). Perception of basic emotions in music: Culture-specific or multicultural? Psychology of Music, 44(4), 674 –690.
Denham, S. A., Bassette, H. H., & Wyatt, T. (2007). “The socialization of emotional competence. In J. Grusec& P. Hastings (Eds.)”, TheHandbook of Socialization (pp. 614-637). New York: Guilford Press.
Ekman, P., Cordaro, D. (2011). What is meant by calling emotions basic. Emotion Review, 3(4), 364-370.
Fane, J. (2017). Using emoji as a tool to support child wellbeing from a strengths-based approach. Learning Communities: International Journal of Learning in Social Contexts [Special Issue: 2017 30th ACHPER International Conference], 21, 96-107.
Gallo, K.E. (2016). Understanding children's food-related emotions using words and emojis in the United States and Ghana. KE Gallo. Kansas State University, Manhattan, Kansas.
Gordon, E. E. (2003). A Music learning theory for newborn and young children(3rd ed). Chicago, IL: G.I.A.
Hargreaves, D.J. & North, A.C. (1997). The Social Psychology of Music. Oxford: Oxford University Press.
Hockenberry, M.J. (2011). Wong's nursing care of infants and children (9th ed.). St. Louis, Mo: Mosby Elsevier
Juslin, P. N., & Sloboda, J. A. (2010). Handbook of music and emotion: Theory, research, applications. Oxford, England: Oxford University Press.
Keil, C., & Campbell, S.P. (2012). Born to groove.
Mohn, C., Argstatter, H. and Wilker, F., 2010. Perception of six basic emotions in music. Psychology of Music, 39(4), pp.503-517.
Santrock, J. (2013). Childhood Development. 14th Edition, New York: McGraw-Hill Education.
Sims, W. L. (1986). The effect of high versus low teacher affect and passive versus active student activity during music listening on preschool children’s attention, piece preference, time spent listening, and piece recognition. Journal of Research in Music Education, 34, 173–191.
Sims, W. L. (2005). Effects of free versus directed listening on duration of individual music listening by pre-kindergarten children. Journal of Research in Music Education,53,78–86.
Stachó, L., Saarikallio, S., Van Zijl, A., Huotilainen, M., Toiviainen, P. (2013). Perception of emotional content in musical performances by 3–7-year-old children. Musicae Scientiae, 17(4), 495–512.
Tame, D. (1984). The secret power of music. New York: Destiny Books.
Vidas, D., Dingle, G. A., & Nelson, N. L. (2018). Children’s recognition of emotion in music and speech. Music & Science. 1, 1-10.
Zentner, M., & Earola, T. (2010) Rhythmic engagement with music in infancy. Proceedings of the National Academy of Sciencea, 107(13), 5768-5773.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
