ปัญหาการกระทำละเมิดเครื่องหมายทางการค้า : ศึกษากรณีการเลียนแบบเครื่องหมายการค้า

ผู้แต่ง

  • อภิชิต ดวงธิสาร วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น
  • วิชาญ จันทร์อินทร์ วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น
  • กาบแก้ว ปัญญาไทย วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น
  • อภิญญา ดวงธิสาร วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น

คำสำคัญ:

กฎหมายการป้องกันและปราบปราม, การละเมิดเครื่องหมายทางการค้า

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา (1) ประวัติความเป็นมา ความหมาย แนวคิด ทฤษฎี และวัตถุประสงค์ในการให้ความคุ้มครองสิทธิของเจ้าของเครื่องหมายการค้าจดทะเบียน (2) มาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับการกระทำที่กระทบสิทธิของเจ้าของเครื่องหมายการค้าจดทะเบียนตามกฎหมายไทย เปรียบเทียบกฎหมายต่างประเทศ (3) วิเคราะห์ปัญหาที่เกี่ยวกับการใช้เครื่องหมายการค้าปลอม และการละเมิดต่อสิทธิของเจ้าของเครื่องหมายการค้าจดทะเบียน (4) เสนอแนะแนวทางในการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายเครื่องหมายการค้าให้สามารถคุ้มครองสิทธิของเจ้าของเครื่องหมายการค้าจดทะเบียนได้อย่างแท้จริง

              ผลการวิจัยพบว่า (1) ประวัติความเป็นมานั้น กฎหมายของประเทศไทยที่เกี่ยวข้องกับเครื่องหมายการค้านั้นได้แก่ พระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2559 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ประมวลกฎหมายอาญา ซึ่งกฎหมายเหล่านี้ยังไม่มีมาตรการทางกฎหมายเพียงพอต่อการคุ้มครองเครื่องหมายการค้าที่จดทะเบียน ทั้งเรื่องพิสูจน์ความเสียหายจากการทำละเมิด (2) เมื่อเปรียบเทียบกฎหมายไทยกับต่างประเทศแล้ว เห็นควรที่จะต้องมีการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายให้สอดคล้องกับสภาพปัญหาการละเมิดเครื่องหมายการค้าของประเทศไทยในปัจจุบัน โดยกำหนดขอบเขตลักษณะการกระทำที่ที่เป็นการละเมิดให้ชัดเจน เพื่อเป็นหลักเกณฑ์ในการพิสูจน์ความเสียหาย รวมทั้งเพิ่มเติมคำจำกัดความของคำว่า “เครื่องหมายการค้า” ให้ครอบคลุมถึงลักษณะรูปลักษณ์เครื่องหมายของตัวสินค้าด้วย (3)  ปัญหาการกระทำละเมิดเครื่องหมายการค้า เกิดจากการไม่มีกฎหมายระบุชัดเจนในเรื่องการพิสูจน์ความเสียหายที่เกิดขึ้นกับเครื่องหมายการค้าที่มีชื่อเสียงแพร่หลายทั่วไป ผู้มีอํานาจในการฟ้องคดีเรียกค่าสินไหมทดแทนเพื่อการละเมิดและต้องจดทะเบียนเสียก่อน ปัญหาเกี่ยวกับการเยียวยาความเสียหาย กฎหมายมิได้บัญญัติถึงการเยียวยาความเสียหายที่แท้จริงไว้โดยตรง (4) แนวทางแก้ไขปรับปรุงกฎหมาย เห็นควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายเครื่องหมายการค้า ตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 ในส่วนการพิสูจน์ความมีชื่อเสียงของเครื่องหมายการค้า ความรับผิดจากการละเมิดและข้อยกเว้นที่ไม่เป็นการละเมิดการใช้

             เครื่องหมายการค้าที่มีชื่อเสียงแพร่หลายทั่วไป การพิสูจน์ความเสียหายที่เกิดขึ้นกับเครื่องหมายการค้าที่มีชื่อเสียงแพร่หลายทั่วไป การเยียวยาความเสียหาย การผูกขาดทางการค้า การจดทะเบียนเสียงและกลิ่นเป็นเครื่องหมายการค้า การกระทำที่ทำให้เครื่องหมายการค้าเสื่อมลง รวมทั้งวางแนวทางการวินิจฉัยคดีเกี่ยวกับการล้อเลียนเครื่องหมายการค้าและบทกำหนดโทษ โดยเพิ่มความรับผิดกรณีการส่งออกสินค้าที่ใช้เครื่องมายการค้าจดทะเบียนของผู้อื่น เพื่อให้เกิดความชัดเจนในการนำกฎหมายมาปรับใช้ อันจะเป็นประโยชน์ต่อการวินิจฉัยคดีและเป็นประโยชน์ต่อผู้บังคับใช้กฎหมายต่อไป รวมทั้งเป็นประโยชน์ต่อระบบเศรษฐกิจของประเทศอีกด้วย  

เอกสารอ้างอิง

บรรณานุกรม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ทป.86/2551. จาก

http://ip.kku.ac.th/ip/IP20%คดี/1.คดีละเมิดเครื่องหมายการค้า.pdf

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1835/2545. จาก

https://deka.in.th/view-44686.html

ธัชชัย ศุภผลสิริ. (2536). คำอธิบายกฎหมายเครื่องหมายการค้า. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์

นิติธรรม, 2536.

ปณิธาน พูลรักษ์. (2557).“ปัญหาในการคุ้มครองลิขสิทธิ์ในงานอันมีลักษณะเป็นการล้อเลียนผลงานต้นฉบับ.” วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปิยวัฒน์ สุภรณ์ไพจิต. (2556).“ปัญหาทางกฎหมายจากการใช้ชื่อทางการค้าหรือเครื่องหมายการค้าของผู้อื่น เพื่อเป็นคำสำคัญในการโฆษณาทางอินเตอร์เน็ต.” วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สฤษดิ์ เรืองต่อวงศ์. (2553).“ปัญหาการใช้เครื่องหมายการค้าที่เหมือนหรือที่คล้ายกับของเจ้าของเครื่องหมาย การค้าที่ถือเป็นการละเมิดสิทธิของเจ้าของเครื่องหมายการค้า.” วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Mattel, Inc. v. MCA Records No. CV97-6791, (1998). WL 422641.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-04-27

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย