ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด 19 ของกลุ่มประชาชนวัยทำงานในอำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี

ผู้แต่ง

  • สุพัตรา อัศวไมตรี คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
  • วนัสรา เชาวน์นิยม คณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยปทุมธานี
  • ปุณณ์ภัสสร วะเศษสร้อย โรงพยาบาลพนัสนิคม

คำสำคัญ:

การรับรู้ด้านสุขภาพ, โรคโควิด 19

บทคัดย่อ

          การศึกษาเรื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด 19 ของกลุ่มประชาชนวัยทำงานในอำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี ครั้งนี้ เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ด้านสุขภาพ
กับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด 19 ของกลุ่มประชาชนวัยทำงานในอำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในครั้งนี้ คือ ประชาชนวัยทำงานในอำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี ทั้งเพศชาย และเพศหญิง ที่มีอายุอยู่ในระหว่าง 20 – 60 ปี จำนวน 419 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการทดสอบไคสแควร์ เพื่อทดสอบความสัมพันธ์ ผลการศึกษาพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด 19 ของกลุ่มประชาชนวัยทำงานในอำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี ได้แก่ การรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการเกิดโรคโควิด 19  มีความสัมพันธ์ทางลบในระดับต่ำมาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (r  = - 0.140, p-value = 0.005) เช่นเดียวกับการรับรู้ประโยชน์ของการดูแลสุขภาพตนเองจากโรคโควิด 19 มีความสัมพันธ์ทางลบในระดับต่ำมาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 (r  = - 0.262, p-value < 0.001) ในขณะที่
การรับรู้ความรุนแรงต่อการเกิดโรคโควิด 19 และการรับรู้อุปสรรคของการดูแลสุขภาพตนเองจากโรคโควิด 19 ไม่พบความสัมพันธ์ ซึ่งผลการศึกษาครั้งนี้ จะช่วยสนับสนุนการวางแผนด้านการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรค เพื่อให้ประชาชนมีคุณภาพชีวิตที่ดีและมีสุขภาพจิตที่ดีขึ้นต่อไป

เอกสารอ้างอิง

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. รายงานสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019

(COVID-19. 2563 [สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2563]; เข้าถึงได้จาก: https://www.chiangmai health.go.th/cmpho_web/coronavirus/situation/situation_no88.pdf.

กิตติพร เนาว์สุวรรณ นภชา สิงห์วีรธรรม และนวพร ดำแสงสวัสดิ์. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่าง

การรับรู้ความรุนแรงของโรคต่อ บทบาททางการดำเนินงานควบคุมโรคติดต่อเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในชุมชน ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ในประเทศไทย.วารสารสถาบันบำราศนราดูร สถาบันพระบรมราชนก, 14(2), 92-103.

จารุวรรณ แหลมไธสง, ชนัญชิดาดุษฎี ทูลศิริ และพรนภา หอมสินธุ์ (2562). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อทางเดินหายใจของผู้ดูแลเด็กปฐมวัยในศูนย์เด็กเล็ก กรุงเทพมหานคร. วารสารพยาบาลสาธารณสุข. 33(1). 1-19

ทัชชภร หมื่นนิพัฒ. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคหืดในผู้ป่วยโรคหืด ที่มารับบริการในโรงพยาบาลระดับทุติยภูมิจังหวดนครปฐม.

วิทยานิพนธ์หลักสูตรพยาบาลศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน มหาวิทยาลัยคริสเตียน.

ธีรพันธ์ แก้วดอก. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อของบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาลวิเชียรบุรี. วิทยานิพนธ์หลักสูตรสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการอนามัยสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดชลบุรี. มาตรการเร่งด่วนในการป้องกันโควิด 19 [อินเทอร์เน็ต]. 2563 [สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2563]; เข้าถึงได้จาก:http://www.cbo.moph.go.th/

cbo/index.php/post-formats/covid/covid19/file/809-19-31-3?tmpl=component

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-04-15

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย