ประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนเอกชนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงใหม่
คำสำคัญ:
ปัจจัยทางการบริหาร, ประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาระดับประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนเอกชนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงใหม่ จำแนกตามเพศ อายุ การศึกษา และประสบการณ์การบริหาร ประชากร จํานวน 86 คน ใช้ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี วิจัยเชิงปริมาณใช้เป็นแบบสอบถาม 5 ระดับ และแบบตรวจสอบรายการ วิจัยเชิงคุณภาพโดยการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 10 คน สถิติที่ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test (Independent Samples) การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว (One-way Analysis of Variance)
ผลการวิจัย พบว่า 1.ระดับประสิทธิผลการบริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงใหม่ อยู่ในระดับมากที่สุด และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ทุกด้านมีประสิทธิผล โดยเรียงลําดับจากประสิทธิผลสูงสุดไปหาต่ำสุด ดังนี้ ด้านการบริหารงานบุคคล ด้านการบริหารทั่วไป ด้านการบริหารวิชาการ และด้านงบประมาณ และ2. เปรียบเทียบความแตกต่างของประสิทฺธิผลของการบริหารโรงเรียนเอกชนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงใหม่ จำแนกตามเพศ พบว่า เพศชายและเพศหญิง ไม่แตกต่างกัน อายุ ระดับการศึกษาสูงสุด และประสบการณ์การทำงาน แตกต่างกัน
เอกสารอ้างอิง
กมลพรรณ เอกณรงค์. (2561). การบริหารโรงเรียนอนุบาลเอกชนให้เป็นโรงเรียนแห่งความสุข. An Online Journal of Education
กิ่งนภา ศรีพรหม. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการโรงเรียนขนาดเล็กในจังหวัดชุมพรสู่การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
จักรกฤษณ์ ภู่พงษ์พัฒน์. (2564). กลยุทธ์การบริหารวิชาการโรงเรียนขนาดเล็ก ตามแนวคิดใหม่ของการจัดการศึกษาแบบเรียนรวม สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา. มนุษยสังคมสาร (ม ส ส.) คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์
ชัยชนะ ราชไชย และ จิรวัฒน์ วรุณโรจน์. (2564). ความต้องการจำเป็นในการบริหารทรัพยากรทางการศึกษาของโรงเรียนขนาดเล็กสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต สิกขาวารสารศึกษาศาสตร์
ทัศพร ปูมสีดา. (2559). การนำเสนอกลยุทธ์การบริหารโรงเรียนขนาดเล็กเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษา. ในดุษฎีนิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา.จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศศิธร วัฒนกุล. (2564). การสังเคราะห์กรอบแนวคิดการบริหารโรงเรียนอนุบาลและทักษะชีวิตเด็ก มนุษยสังคมสาร (ม ส ส.) คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์คุณภาพชีวิตการทางานที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานตามมาตรฐานวิชาชีพครูสังกัด กรุงเทพมหานครสานักงานเขตบางกะปิ.วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นัสเซอร์อาลี เกปัน. (2562). ประสิทธิภาพการบริหารสถานศึกษา โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม อันซอเรียะห์อัดดีนียะห์ อำเภอเมืองสตูล จังหวัดสตูล การศึกษาตามหลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน มหาวิทยาลัยหาดใหญ่
สงวน อินทร์รักษ์. (2564). กลไกการขับเคลื่อนยุทธศาสตร์ชาติ ด้านการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการสู่การปฏิบัติ. The Journal of Institute of Trainer Monk Development
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่ง ชาติฉบับที่ 12 (พ. ศ. 2560-2564).
อรอุมา ไมยวงค์. (2564). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดนครพนม วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
อภิเดช ชัยราชา. (2563) กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนขนาดเล็กของมูลนิธิแห่งสภาคริสตจักรในประเทศไทย. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2007). Educational administration: Theory, research and practice (6th ed.). McGraw-Hill.
SDG, U. (2019). Sustainable development goals. The energy progress report. Tracking SDG
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
