ความพึงพอใจของครูและบุคลากรทางการศึกษาที่มีต่อผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
ปัจจัยความพึงพอใจ, การขับเคลื่อนภารกิจของสถานศึกษา, การสนับสนุนเรื่องการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษา, การส่งเสริมบรรยากาศในการทำงานของสถานศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องความพึงพอใจของครูและบุคลากรทางการศึกษาที่มีต่อผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดเชียงราย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความพึงพอใจของครูและบุคลากรทางการศึกษาที่มีต่อผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดเชียงราย และเพื่อเปรียบเทียบความพึงพอใจของครูและบุคลากรทางการศึกษา ที่มีต่อผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดเชียงราย โดยจำแนกตาม เพศ อายุ วุฒิการศึกษา และรายได้ ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง คือครูและบุคลากรทางการศึกษา ที่อยู่ในสังกัดสถานศึกษาอาชีวศึกษาจังหวัดเชียงรายภาครัฐ จำนวน 248 คน โดยการสุ่มหาขนาดของกลุ่มตัวอย่างสำรวจตามสูตรของ Taro Yamane,1967 และใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานค่า t-test และค่า F-test หรือวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way ANOVA)
ผลการวิจัย พบว่า ด้านการขับเคลื่อนภารกิจของสถานศึกษา ความพึงพอใจในการขับเคลื่อนภารกิจของสถานศึกษาโดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก ด้านการสนับสนุนเรื่องการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษา ความพึงพอใจในการการสนับสนุนเรื่องการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และด้านการส่งเสริมบรรยากาศในการทำงานของสถานศึกษา ความพึงพอใจในการส่งเสริมบรรยากาศในการทำงานของสถานศึกษา
เอกสารอ้างอิง
กฤษธเนศ จันดาอาจ และวานิช ประเสริฐพร. (2564).
แนวทางการบริหารสถานศึกษาตามมาตรฐานอาชีวศึกษา สังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยภาคตะวันออก เฉียงเหนือ ปีที่ 6 ฉบับที่ 6 (2021) : มิถุนายน 2564
ณัฐวุฒิ โทเกาะ. (25 53).
ผู้เรียนเป็นสำคัญและการ เขียนแผนจัดการเรียนรู้ครูมืออาชีพ.กรุงเทพฯ : เยลโล่การพิมพ์
รัฐสยาม วงษ์ยี่. (2558). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ : สหมิตรออพเซท
ดิฐารัตน์ ลิวรางกุล. (2553). ความรู้ความเข้าใจของบุคลากรในการดำเนินงานโรงเรียนมาตรฐานสากลกับการเตรียมการและแสวงหาผู้ร่วมพัฒนา. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดิเรก วรรณเศียร. (2554). การจัดการศึกษาโรงเรียนมาตรฐานสากล. กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยสวนดุสิต.
ถวิล เกื้อกูลวงศ. (2530). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่ ทฤษฎี วิจัย และปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: วัฒนา พานิช.
น้ำลิน เทียมแก้ว. พิมพลักษณ์, มหาสารคาม : สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2555. เลขเรียก, วจ 025.5 น64ก
พีระ พันธุ์งาม และคณะ. (2565). คู่มือการเขียนรายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์.เอกสาร ประกอบการ สอน. คณะวิทยาการจัดการ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค.
สมเดช สีแสง. (2548). คู่มือบริหารโรงเรียน สถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ตาม พ.ร.บ. การศึกษาแห่งชาติ.
วิจิตรา สุขอร่าม.(2558).ความหมายของครู.https://www.gotoknow.org.มายเลขบันทึก: 619338
สันติ บุญภิรมย์. (2552). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
สุขสวัสดิ์ บุญศรี. (2555). การศึกษาความพึงพอใจของครูต่อการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตร มาตรฐานสากลในโรงเรียนขลุงรัชดาภิเษก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 17. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2552). ระเบียบสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษาว่า ด้วยการบริหารสถานศึกษา พ.ศ 2552. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สุพล วังสินธ.(2545).วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร.มหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.การ บริหารโรงเรียนตามแนวทางปฏิรูปการศึกษา, วารสารวิชาการ.
สุนันทา สังขทัศน์.(2556).การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ การอาชีวศึกษา.วารสารบริหารธุรกิจ ราชมงคลธัญบุรี ปีที่ 8 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม 2556
สำเร็จ วงศ์ศักดา และคณะ.(2554).รูปแบบการพัฒนาผู้บริหารสถานศึกษาเพื่อส่งผลต่อความสำเร็จ ในการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ,ปีที่ 21 ฉบับที่ 3.
Fayol, Henri. (1949). General and Industrial Management. London : Sir Isaac Pitman & Sons
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
