การพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้ แบบ Active Learning โรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์
คำสำคัญ:
การพัฒนารูปแบบ, ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ, การจัดการเรียนรู้แบบ Active Learningบทคัดย่อ
การพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning โรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการดำเนินงานชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning และความต้องการพัฒนาตนเองของบุคลากรทางการศึกษา ด้านการดำเนินงานชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning 2) เพื่อพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning โรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์ 3) เพื่อทดลองใช้รูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning โรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์ เทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ 4) เพื่อหาประสิทธิผลการพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning โรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยระยะที่ 1 คือ ครูผู้สอน รวมทั้งสิ้นจำนวน 52 คน ระยะที่ 2 ประกอบด้วย ผู้เชี่ยวชาญระดับสูง จำนวน 5 คน ระยะที่ 3 ประกอบด้วย ครูผู้สอน ตัวแทนนักเรียน คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ตัวแทนผู้ปกครองของนักเรียน (ผู้ปกครองเครือข่าย) รวมทั้งสิ้น 84 คน ระยะที่ 4 บุคลากรที่เกี่ยวข้องกับการจัดการศึกษาของโรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์ จำนวน 122 คน ผลการวิจัย พบว่า
1). หลักการเบื้องต้นของชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning ด้านกระบวนการ ประกอบด้วย 3 มิติ คือ มิติคุณลักษณะหรือเกณฑ์ที่ประเมิน มิติลักษณะหรือขั้นตอนชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning และมิติขั้นตอนการประเมินแบบเสริมพลัง 2).ผลการตรวจสอบประสิทธิภาพด้านความเหมาะสมของโครงสร้างของรูปแบบ 5 องค์ประกอบหลักและองค์ประกอบย่อยมีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด และความเห็นของผู้เชี่ยวชาญมีความสอดคล้องกัน เมื่อพิจารณาองค์ประกอบย่อย ด้านความเหมาะสม ความเป็นไปได้ ความชัดเจน และความง่ายต่อการนำไปใช้มีประสิทธิภาพอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด โดยผู้เชี่ยวชาญมีความคิดเห็นสอดคล้องกันทุกประเด็น 3). การทดลองใช้รูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning โรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์ พบว่าบุคลากรมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning หลังการพัฒนาสูงกว่าก่อนการพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4). ประสิทธิผลที่เกิดจากการพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในการจัดการ เรียนรู้แบบ Active Learning พบว่า พัฒนาการความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมของนักเรียนโดยภาพรวมมีพัฒนาการในการจัดการเรียนรู้ในภาพรวม อยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
ฐาปณัฐ อุดมศรี. (2558). รูปแบบการบริหารโรงเรียนเพื่อเสริมสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพด้านการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2561). ครูและนักเรียนในยุคการศึกษาไทย 4.0. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 7(2), 14-27.
นริศ ภูอาราม. (2560). การพัฒนาระบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สำหรับเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาสารคาม:บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชาภัทร วิลเลี่ยมส์. (2559). การพัฒนาการนิเทศภายในโดยใช้กระบวนการสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. พิษณุโลก: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
บุญชอบ จันทาพูน. (2561). กลยุทธ์การเสริมสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพสำหรับครูโรงเรียนเทศบาล 1 ต้นยาง จังหวัดเชียงราย. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
พสุธิดา ตันตราจิณ และธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). การพัฒนาและการธำรงรักษาคนเก่งในองค์กรกลไกที่สำคัญในการขับเคลื่อนองค์กรสู่ความสำเร็จ. Veridian E-Journal, 9(1), 920-931.
พิมพร ใจงาม และพรชัย หนูแก้ว. (2557). การประเมินนักเรียนด้านการคิดวิเคราะห์ของผู้บริหารและครูโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สุพรรณบุรี เขต 3 ตามแนวคิดการประเมินแบบเสริมพลัง. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 6(1): 273 – 284.
โรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์. (2562). รายงานผลการติดตามการจัดการเรียนรู้ของโรงเรียนเทศบาล 1 กาฬสินธุ์พิทยาสิทธิ์ ปีการศึกษา 2562. เอกสารอัดสำเนา.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2547). ทฤษฎีการประเมิน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สาธิดา สกุลรัตนกุลชัย. (2554). การประเมินแบบเสริมพลังในการเรียนการสอนแบบสตูดิโอทางสถาปัตยกรรม. SDU Research Journal, 7(2): 143-151.
สุพรรณี ชาญประเสริฐ. (2557). Active Learning การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. Retrieved from https://library.ipst.ac.th/browse
อนุสรา สุวรรณวงศ์. (2558). กลยุทธ์การบริหารเพื่อเสริมสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สำหรับครูโรงเรียนเอกชน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Battersby, S. L.; & Verdi, B. (2015). The Culture of Professional Learning Communities and Connections to Improve Teacher Efficacy and Support Student Learning. Arts Education Policy Review. 116(1): 22-29
Blanton, L. P., & Perez, Y. (2011). Exploring the relationship between special education teachers and professional learning communities: Implications of research for administrators. Journal of Special Education Leadership, 24(1), 6–16.
Boone, J. A. (2014). Information Management: An Educational Perspective. South African Journal of Library and Information Science. 58(4): 319-326.
David Mello. (2013). Effectiveness of active learning in the arts and sciences Department of Mathematics, and Department of Legal Studies. Rhode Island: Johnson & Wales University.
Dufour, R., Dufour, R., & Eaker, R. (2008). Revisiting professional learning communities at work: New insights for improving schools. Bloomington: Solution Tree Press.
Charalambous, Y. C., & Pitta-Pantazi, D. (2016). Perspectives on Priority Mathematics Education: Unpacking and Understanding a Complex Relationship Linking Teacher Knowledge, Teaching, and Learning. In: L. D. English & D. Kirshner (Eds.). Handbook of international research in mathematics education, 19-59.
Christine, S. (2010). Taking active learning into the primary school: a matter of new practices? Retrieved from. https://www.tandfonline.com/author/Stephen%2C+Christine
Elbousty, M. Y., & Bratt, K. (2010). Continuous inquiry meets continued critique: The professional learning community in practice and the resistance of (un)willing participants. Retrieved from http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED510036.pdf
Fetterman. (1994). Empowerment Evaluation. Evaluation Practice, 15(1) : 1–15.
Hairon, Salleh; Goh, Jonathan Wee Pin; Chua, Kheng Catherine Siew; & Wang, Li-Yi. (2017). A Research Agenda for Professional Learning Communities: Moving Forward. Professional Development in Education. 43(1): 72-86.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
