การยกระดับคุณภาพชีวิตและรายได้ของชุมชนจากภูมิปัญญาท้องถิ่น: กรณีศึกษากลุ่มจักสานตำบลเมืองไผ่ จังหวัดสระแก้ว
คำสำคัญ:
พัฒนาชุมชน, ภูมิปัญญาท้องถิ่น, งานจักสาน, คุณภาพชีวิต, เศรษฐกิจพอเพียงบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตและรายได้ให้กับชุมชนฐานรากตำบลเมืองไผ่ โดยใช้แนวทางการมีส่วนร่วมของชุมชนเป็นหัวใจสำคัญ ควบคู่ไปกับการส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านงานจักสาน เพื่อต่อยอดเป็นผลิตภัณฑ์ชุมชนที่หลากหลาย สร้างอาชีพและรายได้ การศึกษาครั้งนี้กลุ่มตัวอย่างคือประชาชนและผู้นำชุมชนในพื้นที่ตำบลเมืองไผ่ อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว ใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการลงพื้นที่สำรวจพื้นที่ สัมภาษณ์เชิงลึก สนทนากลุ่ม รวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์เนื้อหา และนำเสนอเชิงพรรณนา
ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนตำบลเมืองไผ่ประสบปัญหาขาดแคลนแหล่งน้ำเพื่อการเกษตร ผลผลิตไม่เพียงพอ และขาดอาชีพเสริม แต่มีศักยภาพด้านภูมิปัญญางานจักสานในอดีต จึงจัดกิจกรรมฟื้นฟูและส่งเสริมด้านการออกแบบผลิตภัณฑ์ โดยเลือกใช้วัตถุดิบที่เป็นส่วนประกอบในงานจักสานคือเส้นตอกจากไผ่ในพื้นที่ ซึ่งยังมีอยู่จำนวนมาก นำมาพัฒนาให้เป็นผลิตภัณฑ์จักสาน ชะลอม ตะกร้า โคมไฟ รวมทั้งร่วมกันออกแบบตราสินค้าของกลุ่ม และส่งเสริมความรู้ด้านการบริหารจัดการ การตลาดทั้งแบบออนไลน์และออฟไลน์ และก่อตั้งเป็นกลุ่มอาชีพจักสานเมืองไผ่ ซึ่งทำให้สมาชิกกลุ่มมีรายได้เพิ่มขึ้นเฉลี่ย 10% มีสุขภาพจิตดี มีส่วนร่วมทางสังคม มีกิจกรรมร่วมกันในชุมชนมากขึ้น และยังได้จัดกิจกรรมเพื่อสร้างความเข้มแข็งให้กลุ่ม โดยการจัดอบรมให้ความรู้เกี่ยวกับการบริหารจัดการกลุ่มตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ดำเนินงานด้วยความพอประมาณบนพื้นฐานของความรู้และคุณธรรม มีเหตุผล มีการวางแผนและระมัดระวังอย่างรอบคอบ รวมทั้งสร้างภูมิคุ้มกันที่ดีเพื่อพร้อมรับการเปลี่ยนแปลง
เอกสารอ้างอิง
ปรเมษฐ์ สีจันทา และคณะ. (2567). การศึกษาแนวทางการพัฒนาอาชีพการเพาะเห็ดนางฟ้าชุมชนบ้านผือน้อย ตำบลบ้านผือ อำเภอจอมพระ จังหวัดสุรินทร์. วารสารศิลปะและวัฒธรรมลุ่มแม่น้ำมูล, 13(1), 60-61.
องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองไผ่. (2557). ข้อมูลเกี่ยวกับตำบลเมืองไผ่, เข้าถึงเมื่อ มกราคม 2567, เข้าถึงได้จาก mueangphai.go.th
แนวคิดเศรษฐกิจชุมชนในประเทศไทย. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช, 2555
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2550). เศรษฐกิจพอเพียงและทฤษฎีใหม่. สำนักงานมูลนิธิชัยพัฒนา, กรุงเทพมหานคร.
Kumnerd, J. (2011). Developing community for self-reliance. Chiang Mai University.
Mansuri, G., & Rao, V. (2004). Community-based and -driven development: A critical review. The World Bank Research Observer, 19(1), 1-39. https://doi.org/10.1093/wbro/lkh012
Midgley, J. (2014). Social development: Theory and practice. Sage.
Mongsawad, P. (2010). The philosophy of the sufficiency economy: A contribution to the theory of development. Asia-Pacific Development Journal, 17(1), 123-143.
Nuanjun, S., Chanapai, K., & Sandeewong, B. (2021). Weaving with bamboo for community income: A case study of Ban Na Khian community, Mueang District, Kanchanaburi Province. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi University, 15(2), 46-60.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2017). The philosophy of sufficiency economy. https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=3779
Petcharat, N., & Pheunpha, W. (2019). Community product development with local wisdom: A case study of Ban Nong Kung Community, Nakhon Luang District, Ayutthaya Province. EAU Heritage Journal Social Science and Humanities, 9(3), 156-166.
Petchmunee, P. (2019). Effects of supplementary occupation and income promotion on the quality of life development of housewives in Nakhon Ratchasima [Unpublished master's thesis]. Srinakharinwirot University.
Rahman, M. S. (2020). Participatory rural development in practice: Insights from Bangladesh. Canadian Journal of Nonprofit and Social Economy Research, 11(2), 36-55. https://doi.org/10.22230/cjnser.2020v11n2a327
Suwannachart, N., & Yindeerat, S. (2021). Development of lifestyle products from local wisdom: A case study of Uthai Thani Province. EAU Heritage Journal Science and Technology, 15(2), 1-14.
Von Borstel, F. (2021). Community development and integrated rural development. In W. Doppler & A. Yousuf (Eds.), Disruptive landscapes: Steps towards a sustainable future (pp. 89-97). Zerzabat Publishing.
Wallace, S.A. (1974). Identifying Quality of Life Indicators for Use in Family Planning Programs in Developing Countries. M.A. Thesis University of Pennsylvania.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
