Justice in Theravada Buddhism
Keywords:
Justice, Theravada BuddhismAbstract
The objective of this research paper is to study concepts of “justice” and “social justice” in Pali Tipitakas, and Theravada’s essential texts, under two main analyses: 1) a study of the concept “moral justice” that can be found in Buddha’s teachings on the law of kamma in order to find out whether it can be used as a basis of “social justice”; 2) an inquiry into the concept “social justice” from Buddhist teachings on society and state found in the Suttas, and the Vinayas, which formally govern the monastery (the sangha).
The study shows that Buddhist concepts of justice can be analyzed into two concepts i.e. universal justice and social justice. The former derived from Buddha’s teachings of kamma. It states that a moral law does exist and consequentially govern human actions universally. This law, systematically, functions above and beyond human understanding. Its characteristics is in form of descriptive, thus it is very difficult to give a clear and explicit explanation about its cause and effect. On the other hand, the latter analysis can be founded on Buddha’s socio-political teachings. It focuses on immediacy, and current life situations based on a believe that individual and society, as well as citizens and state, are interrelated, and “everyone wants to live a good life which is made possible by living in a just society” Thus, Buddhism employs this common feature among all human as a criteria for moral justification i.e. social utility and punishment. This study proposes that justice rooted in socio-political context is considered more appropriate and seemingly beneficial for general society than the universal justice defined by the law of kamma.
References
Krom Kānsātsanā krasūang sưaksāthikān. (1971). Phra traipidok phāsā Thai chabap lūang lem 1-45 [Thai Tipitaka: Siamese Version Vol.1- 45]. Bangkok: Kān sātsanā Press.
กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ. (2514). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับสยาม รัฐ เล่ม 1–45. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.
Mahāmakutrātchawitthayālai nai phra bō̜rom rāchūpatham. (1998). Phra traipidok læ ʻatthakathā plǣ lem 1- 91 [Tipitaka and Commentaries translated into Thai Vol.1-91]. Bangkok: Mahāmakutrātchawitthayālai Press.
มหามกุฎราชวิทยาลัย ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2541). พระไตรปิฎกและอรรถ- กถา แปล เล่ม 1–91. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
Samnak khō̜mphiutœ̄ mahāwitthayālai Mahidon. (1994). Phra traipidok ʻatthakathādīkā chabap khō̜mphiutœ̄ chut plǣ pen phāsā Thai Version iii. [E-Tipitaka and Commentaries Thai Version 3]
สำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. (2537). พระไตรปิฎก อรรถกถา-ฎีกา ฉบับคอมพิวเตอร์ ชุดแปลเป็นภาษาไทย เวอร์ชัน 3.
Boonnoon, Channarong. (2010). ‘khwām pen tham thāng sangkhom nai thatsana khō̜ng phra phut sātsanā [Social Justice in Buddhism]’ Journal of Buddhist Studies, Chulalongkorn University 17, 2 (May - August): 36- 93.
ชาญณรงค์ บุญหนุน. (2553). “ความเป็นธรรมทางสังคมในทัศนะของพระพุทธ- ศาสนา.” วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 17, 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2553): 36-93.
Chāng khwanyư̄an, Prīchā. (1991). khwāmkhit thāngkān mư̄ang nai phra traipidok. [Political Thought in Tipitaka.] Bangkok: Chulalongkorn University Press.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2534). ความคิดทางการเมืองในพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chāng khwanyư̄an, Prīchā. (1999). tham ratthammarāchā . [State and the king of Dhamma]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2542). ธรรมรัฐ-ธรรมราชา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chankǣo, Chindā. (1994). “Patitcha samupa bāt nai thāna rākthān khō̜ng phut aphipratyā [Interdependent Arising as Foundation of Buddhist Metaphysic.]” Journal of Buddhist Studies, Chulalongkorn University 1,1 (January- April): 65-72. จินดา จันทร์แก้ว, (2537). “ปฏิจจสมุปบาทในฐานะรากฐานของพุทธอภิปรัชญา”. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 1, 1 (มก- ราคม-เมษายน): 65–72.
Inthapanyō, Buddhadasa. (1995). Thammik sangkhomniyom. [Dhammika Socia- lism]. Bangkok: Sayām prathēt Press. พุทธทาส อินทปัญโญ. (2538). ธัมมิกสังคมนิยม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สยาม ประเทศ.
Jayatinlēkē, K. N.,(1994). chariyasāt nǣo phut. [Buddhist Ethics]. Su chao Phlō̜i chum, trans. Bangkok: Mahāmakutrātchawitthayālai Press.
ชยติลเลเก, เค. เอ็น., (ผู้เขียน). (2537). จริยศาสตร์แนวพุทธ. สุเชาว์ พลอยชุม แปล. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
kasēm sap, Prīdī. (2005). Niti pratyā [Legal Philosophy]. Bangkok: Faculty of Law, Thammasāt University.
ปรีดี เกษมทรัพย์. (2548). นิติปรัชญา. กรุงเทพฯ: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Khōsā nānan, Charan (2004). Niti Pratyā. [Philosophy of Low]. Bangkok: Ram- khamheang University Press.
จรัญ โฆษานานันท์. (2547). นิติปรัชญา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Nakhapariya. (2005). kam læ kān kœ̄t mai nai sangkhom rūamsamai. [Kamma and Rebirth in Contemporary society]. Chindā Chai udom trans. Bangkok: Sūan ngœ̄n mī mā Press.
นคปริย (2548). กรรมและการเกิดใหม่ในสังคมร่วมสมัย. จินดา ไชยอุดม แปล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สวนเงินมีมา.
Na rangsī, Sunthō̜n. (2000). Phut pratyā čhāk phra traipidok [Buddhist Philosophy from Tipitaka]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
สุนทร ณ รังสี. (2543). พุทธปรัชญาจากพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Phatthasēn, Aphichai. (2001). Phut sētthasāt [Buddhist Economics]. Bangkok: Amarin Press.
อภิชัย พัทธเสน. (2544). พุทธเศรษฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์.
Phra Thampidok (Pō̜.ʻŌ̜. Payuttō). (1995A). Phut tham [Dharma of The Buddha]. Bangkok.: Mahā čhulā long korn rāt witthayālai Press.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2538ก). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลกรณ- ราชวิทยาลัย.
Phra Thampidok (Pō̜.ʻŌ̜. payuttō). (1995B). Winai rư̄ang yai kwā thī khit [The Essence of Buddhist Discipline]. Bangkok.: Buddha-dhamma foundation.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2538ข). วินัยเรื่องใหญ่กว่าที่คิด. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
Phra Thampidok (Pō̜.ʻŌ̜. Payuttō). (1998). Nitisāt nǣo phut sāt [Buddhist Philo- sophy of Law]. Bangkok: Buddha-Dhamma foundation.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2541). นิติศาสตร์แนวพุทธศาสตร์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
Phra Rāt wō̜ra munī (Prayut Payuttō). (1985). Rākthān phut čhariyasāt thāng sangkhom phư̄a sangkhom Thai rūamsamai [Foundation of Buddhist Ethics for Contemporary Thai Society]. Bangkok: Thīan wan Press.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตโต). (2528). รากฐานพุทธจริยศาสตร์ทางสังคม เพื่อสังคมไทยร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เทียนวรรณ.
Phromthā, Somphān. (2000). Phutpratyā [Buddhist Philosophy]. Bangkok: Chu- lalongkorn University Press.
สมภาร พรมทา. (2543). พุทธปรัชญา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Phromthā, Somphān. (2005). “ngānwičhai rư̄ang phut sātsanā kap thōt prahān chīwit [Research: Buddhism and Capital Punishment]”. Journal of Buddhist Studies Chulalongkorn University 12, 3 (Sep- tember - December): 5- 116.
สมภาร พรมทา. (2548). “งานวิจัยเรื่อง ‘พุทธศาสนากับโทษประหารชีวิต’.” วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 12, 3 (กันยายน-ธันวาคม): 5-116.
Sombūn, Veera. (1989). Rat tham nai ʻadīt [Dhama-State in the Ancient time]. Bangkok: Kōmon khīm thō̜ng Press.
วีระ สมบูรณ์. (2532). รัฐธรรมในอดีต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โกมลคีมทอง.
Sombūn, Veera. (2002). ariya winai samrap Khritsatawat thī yi sib et [The Noble Discipline in 21th century]. Bangkok: Kōmon khīm thō̜ng Foundation.
วีระ สมบูรณ์. (2545). อริยวินัยสำหรับคริสต์ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิ โกมลคีมทอง.
Phrom thā, Somphān. (1995). Pratyā sangkhom læ kānmư̄ang [Social and Politi- cal Philosophy]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
สมภาร พรมทา. (2538). ปรัชญาสังคมและการเมือง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Punyānuphāp, Suchīp. (1996). phra traipidok chabap samrap prachāchon [Tipi- taka for People]. Bangkok: Mahā makutrāt witthayālai Press.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2539). พระไตรปิฎกฉบับสำหรับประชาชน. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
Satha-Anand, Suwanna.(2002). satthā kap panyā [Faith and Reason]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
สุวรรณา สถาอานันท์. (2545). ศรัทธากับปัญญา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Angeles, Peter A. (1983). Dictionary of Philosophy. New York: Harper and Row, Publishers,Inc.
Blackburn, Simon. (1994). The Oxford Dictionary of Philosophy. New York: Ox- ford University Press.
Campbell, Tom. (2001). Justice. New York: St. Martin’ Press.
Cho, Sungtaek. 2000. “Selflessness: Toward a Buddhist Vision of Social Justice.” Journal of Buddhist Ethics 7: 76-85.
Fenn, Mavis. (1996). “Two Notions of Poverty in the Pali Canon.” Journal of Buddhist Ethics 3: 98-125. Garvey, Stephen P. (2003). “Restorative Justice, Punishment and Atonement.” Uta Law Review 1: 203-317.
Havey, Peter. (2000). An Introduction to Buddhist Ethics. U.K.: Cambridge Uni- versity Press.
Harveys, Peter. (1990). An Introduction to Buddhism. U.K.: Cambridge Universi- ty Press.
Hallisey, Charles. (1996). “Ethical Particularism in Theravada Buddhism.” Journal of Buddhist Ethics 3: 32-43.
Kalupahana, David J. (1995). Ethics in Early Buddhism. Honolulu: University of Hawaii Press.
Kaufman, Whitley R.P. (2005). “Karma, Rebirth, and The Problem of Evil.” Phi- losophy East and West 55 (January): 15-32.
Keown, Damien. (1996). “Karma, Character, and Consequentialism” Journal of Religious Ethics 24: 329-350.
Loy, David R. (2000). “How to Reform a Serial Killer: The Buddhist Approach to Restorative Justice.” Journal of Buddhist Ethics 7: 145-168.
Payutto, P.A. (1999). Good, Evil and Beyond. Bangkok: Buddhadhama Foundation.
Reichenbach, Bruce R. (1990). The Law of Karma: A Philosophical Studies. Honolulu: University of Hawaii Press.
Ryan, Alan,ed. (1995). Justice. New York: Oxford University Press.
Satha-Anand, Suwanna. (2002). “Karma as Moral Justice in Thai Buddhism.” Manusaya Special Issue 4: 72-83.
Wright, S. Dale. (1994). “Critical Questions Toward a Naturalized Concept of Karma in Buddhism.” Journal of Buddhist Ethics 2: 78-93.
กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ. (2514). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับสยาม รัฐ เล่ม 1–45. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.
Mahāmakutrātchawitthayālai nai phra bō̜rom rāchūpatham. (1998). Phra traipidok læ ʻatthakathā plǣ lem 1- 91 [Tipitaka and Commentaries translated into Thai Vol.1-91]. Bangkok: Mahāmakutrātchawitthayālai Press.
มหามกุฎราชวิทยาลัย ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2541). พระไตรปิฎกและอรรถ- กถา แปล เล่ม 1–91. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
Samnak khō̜mphiutœ̄ mahāwitthayālai Mahidon. (1994). Phra traipidok ʻatthakathādīkā chabap khō̜mphiutœ̄ chut plǣ pen phāsā Thai Version iii. [E-Tipitaka and Commentaries Thai Version 3]
สำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. (2537). พระไตรปิฎก อรรถกถา-ฎีกา ฉบับคอมพิวเตอร์ ชุดแปลเป็นภาษาไทย เวอร์ชัน 3.
Boonnoon, Channarong. (2010). ‘khwām pen tham thāng sangkhom nai thatsana khō̜ng phra phut sātsanā [Social Justice in Buddhism]’ Journal of Buddhist Studies, Chulalongkorn University 17, 2 (May - August): 36- 93.
ชาญณรงค์ บุญหนุน. (2553). “ความเป็นธรรมทางสังคมในทัศนะของพระพุทธ- ศาสนา.” วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 17, 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2553): 36-93.
Chāng khwanyư̄an, Prīchā. (1991). khwāmkhit thāngkān mư̄ang nai phra traipidok. [Political Thought in Tipitaka.] Bangkok: Chulalongkorn University Press.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2534). ความคิดทางการเมืองในพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chāng khwanyư̄an, Prīchā. (1999). tham ratthammarāchā . [State and the king of Dhamma]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2542). ธรรมรัฐ-ธรรมราชา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chankǣo, Chindā. (1994). “Patitcha samupa bāt nai thāna rākthān khō̜ng phut aphipratyā [Interdependent Arising as Foundation of Buddhist Metaphysic.]” Journal of Buddhist Studies, Chulalongkorn University 1,1 (January- April): 65-72. จินดา จันทร์แก้ว, (2537). “ปฏิจจสมุปบาทในฐานะรากฐานของพุทธอภิปรัชญา”. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 1, 1 (มก- ราคม-เมษายน): 65–72.
Inthapanyō, Buddhadasa. (1995). Thammik sangkhomniyom. [Dhammika Socia- lism]. Bangkok: Sayām prathēt Press. พุทธทาส อินทปัญโญ. (2538). ธัมมิกสังคมนิยม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สยาม ประเทศ.
Jayatinlēkē, K. N.,(1994). chariyasāt nǣo phut. [Buddhist Ethics]. Su chao Phlō̜i chum, trans. Bangkok: Mahāmakutrātchawitthayālai Press.
ชยติลเลเก, เค. เอ็น., (ผู้เขียน). (2537). จริยศาสตร์แนวพุทธ. สุเชาว์ พลอยชุม แปล. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
kasēm sap, Prīdī. (2005). Niti pratyā [Legal Philosophy]. Bangkok: Faculty of Law, Thammasāt University.
ปรีดี เกษมทรัพย์. (2548). นิติปรัชญา. กรุงเทพฯ: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Khōsā nānan, Charan (2004). Niti Pratyā. [Philosophy of Low]. Bangkok: Ram- khamheang University Press.
จรัญ โฆษานานันท์. (2547). นิติปรัชญา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Nakhapariya. (2005). kam læ kān kœ̄t mai nai sangkhom rūamsamai. [Kamma and Rebirth in Contemporary society]. Chindā Chai udom trans. Bangkok: Sūan ngœ̄n mī mā Press.
นคปริย (2548). กรรมและการเกิดใหม่ในสังคมร่วมสมัย. จินดา ไชยอุดม แปล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สวนเงินมีมา.
Na rangsī, Sunthō̜n. (2000). Phut pratyā čhāk phra traipidok [Buddhist Philosophy from Tipitaka]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
สุนทร ณ รังสี. (2543). พุทธปรัชญาจากพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Phatthasēn, Aphichai. (2001). Phut sētthasāt [Buddhist Economics]. Bangkok: Amarin Press.
อภิชัย พัทธเสน. (2544). พุทธเศรษฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์.
Phra Thampidok (Pō̜.ʻŌ̜. Payuttō). (1995A). Phut tham [Dharma of The Buddha]. Bangkok.: Mahā čhulā long korn rāt witthayālai Press.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2538ก). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลกรณ- ราชวิทยาลัย.
Phra Thampidok (Pō̜.ʻŌ̜. payuttō). (1995B). Winai rư̄ang yai kwā thī khit [The Essence of Buddhist Discipline]. Bangkok.: Buddha-dhamma foundation.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2538ข). วินัยเรื่องใหญ่กว่าที่คิด. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
Phra Thampidok (Pō̜.ʻŌ̜. Payuttō). (1998). Nitisāt nǣo phut sāt [Buddhist Philo- sophy of Law]. Bangkok: Buddha-Dhamma foundation.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2541). นิติศาสตร์แนวพุทธศาสตร์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
Phra Rāt wō̜ra munī (Prayut Payuttō). (1985). Rākthān phut čhariyasāt thāng sangkhom phư̄a sangkhom Thai rūamsamai [Foundation of Buddhist Ethics for Contemporary Thai Society]. Bangkok: Thīan wan Press.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตโต). (2528). รากฐานพุทธจริยศาสตร์ทางสังคม เพื่อสังคมไทยร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เทียนวรรณ.
Phromthā, Somphān. (2000). Phutpratyā [Buddhist Philosophy]. Bangkok: Chu- lalongkorn University Press.
สมภาร พรมทา. (2543). พุทธปรัชญา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Phromthā, Somphān. (2005). “ngānwičhai rư̄ang phut sātsanā kap thōt prahān chīwit [Research: Buddhism and Capital Punishment]”. Journal of Buddhist Studies Chulalongkorn University 12, 3 (Sep- tember - December): 5- 116.
สมภาร พรมทา. (2548). “งานวิจัยเรื่อง ‘พุทธศาสนากับโทษประหารชีวิต’.” วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 12, 3 (กันยายน-ธันวาคม): 5-116.
Sombūn, Veera. (1989). Rat tham nai ʻadīt [Dhama-State in the Ancient time]. Bangkok: Kōmon khīm thō̜ng Press.
วีระ สมบูรณ์. (2532). รัฐธรรมในอดีต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โกมลคีมทอง.
Sombūn, Veera. (2002). ariya winai samrap Khritsatawat thī yi sib et [The Noble Discipline in 21th century]. Bangkok: Kōmon khīm thō̜ng Foundation.
วีระ สมบูรณ์. (2545). อริยวินัยสำหรับคริสต์ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิ โกมลคีมทอง.
Phrom thā, Somphān. (1995). Pratyā sangkhom læ kānmư̄ang [Social and Politi- cal Philosophy]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
สมภาร พรมทา. (2538). ปรัชญาสังคมและการเมือง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Punyānuphāp, Suchīp. (1996). phra traipidok chabap samrap prachāchon [Tipi- taka for People]. Bangkok: Mahā makutrāt witthayālai Press.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2539). พระไตรปิฎกฉบับสำหรับประชาชน. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
Satha-Anand, Suwanna.(2002). satthā kap panyā [Faith and Reason]. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
สุวรรณา สถาอานันท์. (2545). ศรัทธากับปัญญา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Angeles, Peter A. (1983). Dictionary of Philosophy. New York: Harper and Row, Publishers,Inc.
Blackburn, Simon. (1994). The Oxford Dictionary of Philosophy. New York: Ox- ford University Press.
Campbell, Tom. (2001). Justice. New York: St. Martin’ Press.
Cho, Sungtaek. 2000. “Selflessness: Toward a Buddhist Vision of Social Justice.” Journal of Buddhist Ethics 7: 76-85.
Fenn, Mavis. (1996). “Two Notions of Poverty in the Pali Canon.” Journal of Buddhist Ethics 3: 98-125. Garvey, Stephen P. (2003). “Restorative Justice, Punishment and Atonement.” Uta Law Review 1: 203-317.
Havey, Peter. (2000). An Introduction to Buddhist Ethics. U.K.: Cambridge Uni- versity Press.
Harveys, Peter. (1990). An Introduction to Buddhism. U.K.: Cambridge Universi- ty Press.
Hallisey, Charles. (1996). “Ethical Particularism in Theravada Buddhism.” Journal of Buddhist Ethics 3: 32-43.
Kalupahana, David J. (1995). Ethics in Early Buddhism. Honolulu: University of Hawaii Press.
Kaufman, Whitley R.P. (2005). “Karma, Rebirth, and The Problem of Evil.” Phi- losophy East and West 55 (January): 15-32.
Keown, Damien. (1996). “Karma, Character, and Consequentialism” Journal of Religious Ethics 24: 329-350.
Loy, David R. (2000). “How to Reform a Serial Killer: The Buddhist Approach to Restorative Justice.” Journal of Buddhist Ethics 7: 145-168.
Payutto, P.A. (1999). Good, Evil and Beyond. Bangkok: Buddhadhama Foundation.
Reichenbach, Bruce R. (1990). The Law of Karma: A Philosophical Studies. Honolulu: University of Hawaii Press.
Ryan, Alan,ed. (1995). Justice. New York: Oxford University Press.
Satha-Anand, Suwanna. (2002). “Karma as Moral Justice in Thai Buddhism.” Manusaya Special Issue 4: 72-83.
Wright, S. Dale. (1994). “Critical Questions Toward a Naturalized Concept of Karma in Buddhism.” Journal of Buddhist Ethics 2: 78-93.
Downloads
Published
2018-12-20
How to Cite
Boonnoon, C. (2018). Justice in Theravada Buddhism. PANIDHANA JOURNAL, 14(2), 362–399. retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/panidhana/article/view/152523
Issue
Section
Research Article
License
Copyright of article published in Panidhana Journal is owned by "Panidhana" and its licensors
You may request permission to use the copyright materials on this website by writing to journalphilrecmu@gmail.com
