แนวคิดอทวิภาวะในปรัชญาเซนที่ปรากฏในสุนทรียศาสตร์ยูเก็น

ผู้แต่ง

  • จารุวิทย์ อุษมากรกุล -

คำสำคัญ:

อทวิภาวะ, ปรัชญาเซน, ยูเก็น

บทคัดย่อ

บทความแนวคิดอทวิภาวะในปรัชญาเซนที่ปรากฏในสุนทรียศาสตร์ยูเก็น เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่อง แนวคิดอทวิภาวะในสุนทรียศาสตร์เซนแบบญี่ปุ่น โดยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความหมายของแนวคิดอทวิภาวะในปรัชญาเซน 2) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดอทวิภาวะในสุนทรียศาสตร์ยูเก็น โดยใช้วิธีการดำเนินวิจัยเชิงเอกสาร จากการศึกษาพบว่า แนวคิดอทวิภาวะในปรัชญาเซน คือสภาวะแห่งการก้าวข้ามมโนทัศน์ทวิภาวะหรือทวิลักษณ์ มุ่งให้เห็นถึงความไม่มีตัวตน และการหลุดพ้นจากการยึดมั่นถือมั่น เพราะเห็นว่าสรรพสิ่งนั้นแท้จริงแล้วล้วน ว่างเปล่า และ เป็นหนึ่งเดียวกัน สภาวะการรับรู้ความจริงจึงแสดงออกถึงการมิได้ยึดมั่นถือมั่น เห็นความเป็นเช่นนั้นเองของสรรพสิ่งที่ปรากฏ และสุนทรียภาพยูเก็น คือการรับรู้สุนทรียภาพลึกลับอันไร้ขอบเขต แสดงถึงสภาวะความลึกลับ คลุมเครือ ละเอียดอ่อน ลึกซึ้ง ไม่ชัดเจน ไม่เปิดเผยอย่างตรงไปตรงมา และแฝงถึงนัยยะบางอย่างมากกว่าสิ่งที่ปรากฏ โดยมีความสัมพันธ์ของแนวคิดอทวิภาวะในปรัชญาเซนที่ปรากฏคือ 1) ปฏิเสธระบบความคิด ภาษา และเหตุผล 2) ไร้รูปแบบและกฎเกณฑ์ 3) มุ่งให้ความสำคัญต่อความงามในธรรมชาติของสรรพสิ่ง และน้อมรับแก่ความเป็นไปได้ทั้งหมด 4) มุ่งทลายวิธีคิดแบบทวิลักษณ์ สุนทรียเจตคติของสุนทรียศาสตร์ยูเก็น จึงสามารถที่จะยกระดับไปสู่ การรู้แจ้งของปัจเจกบุคคลเพื่อข้ามพ้นระบบเหตุผล กรอบความคิด หรือตรรกะที่ก่อให้เกิดการตัดสินสิ่งในทางตรงกันข้ามแบบทวิภาวะ เพราะไม่มีข้อจำกัดใด ๆ อีกต่อที่จะให้นิยาม สุนทรียภาพและประสบการณ์ที่แท้จริง

เอกสารอ้างอิง

ไดเซตซ์ ที. สุสุกิ. (2518). เซนกับวัฒนธรรมญี่ปุ่น. จำนงค์ ทองประเสริฐ, ผู้แปล. ราชบัณฑิตสถาน.

วนัสนันท์ ขุนพล.(2553). แนวคิดเรื่องวะบิ-ซะบิในปรัชญาเซน. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2546). พุทธศาสนามหายาน. ศยาม.

อิสระ ตรีปัญญา. (2551). สุนทรียทัศน์ในงานจิตรกรรมแบบเซน. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Boyer, R. L. (2020). The Zen of Yugen: Ineffable Mystery and Depth in Traditional Japanese Aesthetics. Graduate Theological Union.

Gregg, S. C. J. (2017). Ludic Yugen Aesthetic as method in the art of recording. Australian National University.

Hume, N. G. (1995). Japanese Aesthetics and Culture: A Reader. New York Press.

Li, J. (2022). The non-dual and interconnected nature of aesthetics judgments. Uppsala University.

Li, Y., & Jiang, Q. (2023). The development and influence of Japanese aesthetics and its manifestation in Japanese animation. SHS Web of Conferences, 153, 01007.

https://doi.org/10.1051/shsconf/202315301007

Loy, D. R. (1947). Nonduality: A study in comparative philosophy. Yale University Press.

Richie, D. (2007). A tractate on Japanese aesthetics. Stone Bridge Press.

Rheingold, H. (1988). They have a word for it: A lighthearted lexicon of untranslatable words & phrases. Jeremy P. Tarcher, Inc.

Suzuki, D. T. (1959). Zen and Japanese Culture. Princeton University Press.

https://doi.org/10.2307/j.ctvc77449

Susuki, D. T. (2019). Zen and Japanese Culture. R. M. Jaffe (Trans.), New Jersey: Princeton University Press.

Thornbill, A. H. (1993). Six Circles, One Dewdrop. Princeton University Press.

Tsubaki, A. A. (1971). Zeami and the transition of the concept of Yugen: A note on Japanese aesthetics. Journal of Aesthetics and Art Criticism, 30(1), 55–67.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

29-06-2025

รูปแบบการอ้างอิง

อุษมากรกุล จ. (2025). แนวคิดอทวิภาวะในปรัชญาเซนที่ปรากฏในสุนทรียศาสตร์ยูเก็น. วารสารปณิธาน, 21(1), 40–57. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/panidhana/article/view/279058

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย