โครงสร้างกรรมวาจกในภาษาไทยถิ่นอีสานจากบทละครนายฮ้อยทมิฬ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
คนไทยมีการรับรูปแบบการใช้กรรมวาจกในภาษาไทยมาจากภาษาต่างประเทศตั้งแต่สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ส่งผลให้มีการใช้กรรมวาจกอย่างแพร่หลายทั้งในวัจนลีลาที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ การใช้รูปภาษาดังกล่าวแพร่หลายไปถึงในภาษาไทยถิ่นอื่น ๆ ด้วย งานวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์รูปแบบการใช้กรรมวาจกในภาษาไทยถิ่นอีสาน โดยวิเคราะห์ข้อมูลที่คัดเลือกจากบทสนทนาจากละครโทรทัศน์เรื่องนายฮ้อยทมิฬ ทั้งหมด 31 ตอน จำนวน 26,115 คำ ที่ตีพิมพ์ในเว็บไซต์สาธารณะไทยรัฐออนไลน์และทรูไอดีดอทเน็ตในปี พ.ศ. 2560 โดยใช้ต้นแบบการวิเคราะห์กรรมวาจกในภาษาไทยของ Prasithrathsint (2006) เป็นกรอบในการวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า ภาษาไทยถิ่นอีสานมีการใช้กรรมวาจกเหมือนและแตกต่างกับภาษาไทย โดยที่ภาษาอีสานมีการใช้รูปโครงสร้างกรรมวาจกแบบ Main Verb Passive เหมือนภาษาไทย แต่ไม่ปรากฏการใช้ Oblique Passive ในบทละครดังกล่าว ซึ่งอาจเป็นเพราะภาษาที่ใช้ในบทละครโทรทัศน์เป็นภาษาที่ไม่เป็นทางการ ผู้วิจัยยังพบประเภทย่อย ของการใช้กรรมวาจก 3 ประเภท ได้แก่ การละผู้กระทำ การละผู้ถูกกระทำ และการละผู้กระทำ และผู้ถูกกระทำ งานวิจัยนี้สรุปได้ว่า กรรมวาจกในภาษาไทยถิ่นอีสานมีความคล้ายคลึงและแตกต่างกับกรรมวาจกในภาษาไทย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ฉี, ชู ฮวา. (2561). การแปลประโยคกรรมวาจก 被/bei/ จากภาษาจีนเป็นภาษาไทย: กรณีศึกษานวนิยายเรื่องตำานานรักทุ่งสีเพลิง (红高粱家族) และลำนำกระเทียม (天堂蒜薹之歌) [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]. TU Digital Collections. http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2018/TU_2018_5706032439_9598_9518.pdf
ธนานันท์ ตรงดี. (2554). รายงานวิจัยฉับบสมบูรณ์ โครงการไวยากรณ์ไทยฉบับครอบคลุมภาษาย่อย (A Pan-Dialectal Grammar of Thai) เล่มที่ 4 เรื่อง ไวยากรณ์ภาษาไทยถิ่นอีสาน. สํานักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา. (2556). หน่วยสร้างกรรมวาจกในภาษาไทย: การวิเคราะห์ในแนวไวยากรณ์หน้าที่นิยมแบบลักษณ์ภาษา. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 31(2), 8-29. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/view/10768/9742
Entertainment Report. (2560). บทละครโทรทัศน์นายฮ้อยทมิฬ. ทรูไอดีดอทเน็ท. https://entertainment.trueid.net/novel/qLn4ggRD2Apo/MzGB005VKrp7/1
Choomthong, D. (2011). A case study of learning English passive of Thai EFL learners: Difficulties and learning strategies. The Asian Conference on Language Learning 2011 Official Proceedings (pp. 74-87). International Academic Forum (IAFOR). http://papers.iafor.org/conference-proceedings/ACLL/ACLL2011_proceedings.pdf
Indrambarya, K. (2024). The Acquisition of Passives by Thai Preschoolers. Manusya: Journal of Humanities, 27, 1-28. http://www.manusya.journals.chula.ac.th/wp-content/uploads/2024/11/2709_Indrambarya_1-28cp.pdf
Indrambarya, K. (2025). Thai passive markers in adversative and nonm-adversative passives in speakers of different ages. Journal of Southeast Asian Linguistics Society, 18(1), 18-45. https://evols.library.manoa.hawaii.edu/bitstreams/c9e45e76-d55a-4abb-913a-a9770edbca04/download
Kullavanijava, P. (1974). Transitive Verb in Thai [Unpublished doctoral dissertation]. University of Hawaii.
Prasithrathsint, A. (1988). Change in the passive constructions in standard Thai from 1802 to 1982. Language Sciences. 10(2), 363-393. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0388000188900228/pdf
Prasithrathsint, A. (2001). The establishment of the neutral passive and the persistence of the adversative passive in Thai. Manusya: Journal of Humanities, 4(2), 77-88. http://www.manusya.journals.chula.ac.th/wp-content/uploads/2021/06/26-1.pdf
Prasithrathsint, A. (2006). The development of /thùuk/ as a passive marker in Thai. In W. Abraham & L. Larisa (Eds.), Passivization and Typology: Form and Function (pp. 115-131). John Benjamins.
Stabile, C., Nian, L., Chen, V.Y., & Deen, K. U. (2015). Cross- linguistic priming of the passive structure in Mandarin-English Bilinguals. In D. Stringer, J. Garrett, B. Halloran, & S. Mossman (Eds.), Proceedings of the 13th Generative Approaches to Second Language Acquisition Conference (GASLA 2015) (pp. 223-232). Cascadilla Procedings Project.
