Sensory Experience Creation for Cultural Festival in Thailand
Keywords:
experiential marketing, sensory experience, cultural festivalAbstract
This article is a study and analysis of the guidelines for creating a sensory experience of cultural festivals in Thailand. The objective is to study the compositions of the sensory experience, event design elements using the EMBOK framework and the key characteristics of cultural festivals in Thailand to bring the explicit knowledge gained in each part integrating and designing as a model for creating sensory experiences for cultural festivals in Thailand. The findings hope to response the needs of the tourists and create a unique identity for important cultural events in Thailand. It can also be created as an experiential marketing strategy so that the event organizers and related parties can use appropriately in the future.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562, 27 มีนาคม). สถิตินักท่องเที่ยว ปี 2562. สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=618.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564, 30 มีนาคม). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560–2564). สืบค้นจาก https://secretary.mots.go.th/strategy/more_news.php?cid=9.
กัลยารัตน์ พันกลิ่น. (2559). การสื่อสารทางการตลาดด้านการรับรู้ทางประสาทสัมผัสต่อขนมไทยของผู้บริโภคชาวญี่ปุ่น (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.
เขมิกา ธีรพงษ์. (2561). การออกแบบประสบการณ์ในฐานะสื่อการเรียนรู้ใหม่ในสังคมไทย. ใน สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์, รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์: การจัดการศึกษาและงานวิจัยด้านศิลปวัฒนธรรมในศตวรรษที่ 21. การประชุมวิชาการการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์, กรุงเทพฯ.
จีณัสมา ศรีหิรัญ, ศศิพัชร์ ปิติโรจน์ และกาญจนา แฮนนอน. (2561). แนวทางการออกแบบกิจกรรมอีเว้นท์เชิงวัฒนธรรมแบบสนุกสนานในบริบทอัธยาศัยไมตรีที่งดงามตามอย่างไทย: กรณีศึกษาวิทยาลัยดุสิตธานี. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(ฉบับพิเศษ), 278-295.
นัฐกานต์ เครือชัยแก้ว. (2559). การรับรู้ภาพลักษณ์ขอตราสินค้าและคุณภาพการบริการที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของผู้ใช้บริการร้านอาหารญี่ปุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.
ปุณณฑรีย์ สันติสุภาพร และกนกกานต์ แก้วนุช. (2562). สมรรถนะด้านการตลาดของผู้จัดงานเทศกาลประเพณีในศตวรรษที่ 21. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(3), 476-490.
พัชราภรณ์ ทัพศรีสวัสดิ์ และจิรา กฤตยพงษ์. (2561). ประสบการณ์ของผู้ใช้บริการครีเอทีฟ สเปซ “ช่างชุ่ย”. ใน กองส่งเสริมงานวิจัย มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, รายงานสืบเนื่องจาการประชุมวิชาการระดับชาติ UTCC Academic Day ครั้งที่ 2 ประจำปีการศึกษา 2560 มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, กรุงเทพฯ.
พิชากร บำรุงวงค์. (2559). การสร้างสรรค์แสงเพื่อการสื่อสารในบริบทของงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์. วารสารบริหารธุรกิจเศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 11(1), 173-189.
พีระพงศ์ สุจริตพันธ์. (2562). การสื่อสารทางการเมืองผ่านหนังตะลุงภาคใต้: ศึกษาในห้วงวิกฤตการณ์ทางการเมืองปี พ.ศ. 2548 – 2558. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 10(2), 274-287.
เพชรรัตน์ นิลประเสริฐ และระพีพรรณ พิริยะกุล. (2561). อิทธิพลของการผูกพันต่อเป้าหมาย การแสวงหาความรู้ และการสื่อสารต่อความผูกพันในองค์การ: แนวคิดของตัวเองในตัวแทนขายตรงในฐานะตัวแปรคั่นกลาง. Sripatum Review of Humanities and Social Sciences, 18(1), 38-46.
ภัทรพร พันธุรี. (2558). การจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหารโดยผ่านประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 8(2), 27-37.
มัทนี รัตนิน. (2559). ศิลปะการแสดงละคร หลักเบื้องต้นและการฝึกซ้อม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วันชัย ก่อนกำเนิด. (2557). ผลการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้ผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 สาระการเรียนรู้ศิลปะ กลุ่มทัศนศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 (การค้นคว้าอิสระปริญญาศิลปมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ .
เสริมศิริ นิลดำ และจิราพร ขุนศรี. (2562). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มของแหล่งท่องเที่ยวทางชาติพันธุ์ในจังหวัดเชียงราย. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 12(2), 33-48.
อังคาร คะชาวังศรี, สุบัน บัวขาว และอรรถพร พฤทธิพงษ์. (2561). กลยุทธ์ธุรกิจค้าปลีกไทยเพื่อการแข่งขันในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 8(2), 141-155.
อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2561). การจัดการชุมชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Liu, W., Sparks, B. & Coghlan, A. (2017). Event experiences through the lens of attendees. Event Management, 21, 463–479.
Singh, R. & Mehraj, N. (2019). Evaluating the influence of destination brand experience on tourist behavioral intention. Enlightening tourism a pathmaking journal, 9(2), 199-227.
Stein, A. & Ramaseshan, B. (2016). Towards the identification of customer experience touch point elements. Journal of Retailing and Consumer Services, 30, 8-19.
Wilson, J., Arshed, N., Shaw, E. & Pret, T. (2016). Expanding the Domain of Festival Research: A Review and Research Agenda. International Journal of Management Reviews, 19(2), 195-213.
Okpighe Spencer G. O.. (2020). The quest to re-strategize marketing mix strategizes: mitigate the effect of the COVID-19 pandemic on consumers in Nigeria. Journal of International Conference Series, 1(6), 355-363.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
ข้อความที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนแต่ละท่าน สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย และกองบรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ
สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย ขอให้ผู้อ่านอ้างอิงในกรณีที่ท่านคัดลอกเนื้อหาบทความในวารสารฉบับนี้
