Microlearning: Learning Innovation that Accommodate Learner Needs in the Digital Age
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Microlearning is a short, concise, and to-the-point learning process that allows learners to understand concepts or develop skills within 5-10 minutes per session. It utilizes digital technology devices to facilitate easier learning for students and progressively enhance their commitment to learning. Learning takes a short period of time and can be adapted to develop many learning skills, suitable for the lifestyle of the new-generation learners who are in a hurry, have limited time, prefer short and concise content, develop specialized skills, and are interested in flexible learning though social media and digital platforms. Studies have found that Microlearning is a learning tool that can respond to the needs of new-generation learners, emphasizing concise, clear, and accessible learning that utilizes technological media to support the learning process. It also has the potential to promotes learner-learning and can be effectively adapted for various course of activities. This article reflects on the concept of microlearning, learning design, case studies, and approaches for applying microlearning in the classroom.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. All articles undergo a thorough with at least three reviewers evaluating their suitability within the respective field of study, during the double-blind review.
2. The views expressed by individual authors do not represent the official views of the Editorial Boards of RMUJ: The author of each articie is responsible for all its contents.
3. The Editorial Boards do not reserve the copyrights. but proper citations need to be made.
References
ขวัญชนก พุทธจันทร์. (2563). การเรียนรู้แบบ Micro– Learning. สืบค้นเมื่อ23 มีนาคม 2568 จาก https://www.lib.ku.ac.th/eng/index.php/covid-19/1041-microlearning.
ชัยศาสตร์ คเชนทร์สุวรรณ .(2563). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง พันธุกรรมด้วยไมโครเลิร์นนิงสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3.วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 12(2), 137–147.
ณัชชา บุญญเบญจฤทธิ์ .(2563). ผลของการเรียนการสอนผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้แบบจุลภาคที่มีต่อการออกเสียงภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนะรัตน์ กิ่งช้าง และพินันทา ฉัตรวัฒนา .(2566). รูปแบบการเรียนรู้กิจกรรมเป็นฐานโดยใช้ไมโครเลิร์นนิงแบบมีปฏิสัมพันธ์ผ่านสื่อเสมือนจริงบนชุมชนการเรียนรู้ผ่านคลาวด์เพื่อเสริมสร้างทักษะการรู้ดิจิทัล.วารสารวิชาการครุศาสตรอุตสาหกรรมและวิศวกรรมศึกษา, 14(1), 13-22.
ธารีย์ณิชา ลีพีรวิทิต กว้าน สีตะธนี และวิเชียร ชุติมาสกุล. (2560). การเพิ่มประสิทธิผลการเรียนรู้ของเจนเนอเรชันแซดผ่านการเรียนรู้แบบไมโคร. สืบค้นเมื่อ 22 มกราคม 2568, จาก https://webapp1.sit. kmutt.ac.th/risp/acstract/2017/2017012.xml.
ดนุลดา จามจุรี .(2563). การออกแบบการเรียนรู้สำหรับผู้เรียน Gen Z. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรัชญนันท์ นิลสุข. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบจุลภาค. คณะครุศาตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ปาณิสรา สาระไกร. (2566). การพัฒนา Microlearning Inquiry Questions เรื่อง ระบบนิเวศเพื่อเสริมสร้างมโนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พิษณุโลก :มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พนธกร สุขประเสริฐ สิทธิกร สุมาลี และอุดมลักษม์ กูลศรีโรจน์. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิงสาระหน้าที่พลเมือง วัฒนธรรมและการดำเนินชีวิตในสังคม ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนทวีธาภิเศก.วารสารจันทรเกษมสาร, 28(1), 62-68.
นรรัชต์ ฝันเชียร. (2563). จับตามอง “Micro-Learning” ทำไมถึงสำคัญต่อองค์กร. สืบค้นเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://www.tma.or.th/2016/news_detail.php?id=282
ภิธาดา วอนกล่ำ.(2566).การพัฒนาไมโครเลิร์นนิงเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการใช้คำภาษาต่างประเทศในภาษาไทยสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ภูษณิษา งามพลกรัง ภัทรวรินทร์ เครือโสม และบุุญรัตน์ แผลงศร. (2566).คอนสตรัคติวิสต์ในไมโครเลิร์นนิง: วิถีการเรียนรู้ใหม่ในโลกร่วมสมัย. วารสารการศึกษาและนวัตกรรมการเรียนรู้, 3(2), 181-190.
ภัทรพร แจ่มใส และสิริกัญญา มณีนิล .(2566). การออกแบบการเรียนการสอนโดยใช้ไมโครเลิร์นนิ่งเพื่อพัฒนาประสิทธิผลการเรียนรู้ ในรายวิชาการประเมินทางจิตวิทยาสำหรับเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ.วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 6(3), 219–232.
ศยามน อินสะอาด. (2561). การออกแบบบทเรียนอีเลิร์นนิงเพื่อพัฒนาทักษะการคิดขั้นสูง. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ศยามน อินสะอาด. (2566). ผลการใช้ไมโครเลิร์นนิงแบบเกมเพื่อส่งเสริมทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา, 7(1), 37-49.
ศยามน อินสะอาด.(2561).การออกแบบไมโครเลิร์นนิงยุคดิจิทัล.วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา,16(20), 16-30.
สุธีธิดา นิลบรรพต และพรรณวิไล ดอกไม้.(2566). การจัดการเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิ่ง เรื่อง การถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรม เพื่อส่งเสริมแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 3(5), 219-234.
มณฑวรรณ ชัยรัชนีบูลย์. (2563).เทรนด์การศึกษาสมัยใหม่ที่ทุกคนควรติดตามเพื่อเตรียมความพร้อมพัฒนาศักยภาพของนักเรียนนักศึกษาในศตวรรษที่ 21. สืบค้นเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2568,จาก Disrupt Ignite. https://www.disruptignite.com/blog/school-of-the-future.
รยู แทโฮ. (2562). ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งที่ 4 เมื่อหุ่นยนต์ครองโลก การศึกษาคือทางรอดเดียวของมนุษย์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชัน.
รัฐนันท์ รถทอง.(2565). การเรียนรู้แบบไมโคร (Micro-Learning) และเทคโนโลยีการศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยรำไพพรรณี, 5(1), 37-46.
รุ่งทิพย์ แซ่แต้ และขรรค์ชัย แซ่แต้. (2565). ไมโครเลิร์นนิง: เทรนด์การเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 9(2), 1–19.
ลัดดาวัลย์ คงสมบูรณ์ (2562) การพัฒนาไมโครเลิร์นนิงสำหรับนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานคร.วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 8(2), 51-62.
ศิริลักษณ์ บุญมาพันธ์ และธนกฤต จันทร์ชิดฟ้า. (2568). แนวทางการออกแบบสื่อไมโครเลิร์นนิง. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 23(1), 1-10.
สรลักษณ์ ลีลา. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบจุลภาคด้วยหนังสือมีชีวิตเพื่อส่งเสริมการคิดเชิงประมวลผล. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สรลักษณ์ ลีลา ศศิธร ชูแก้ว และปรัชญนันท์ นิลสุข .(2562). “การพัฒนารูปแบบการจดัการเรียนรู้แบบจุลภาคด้วยหนังสือมีชีวิตเพื่อส่งเสริมการคิดเชิงประมวลผล”. การประชุมวิชาการระดับชาติ “สารสนเทศศาสตร์วิชาการ 2019” วันที่ 25-26 มิถุนายน 2562. NCIs2019 (8), 1-11.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). “เอกสารประกอบระดมความเห็นกรอบแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 –2570)” สืบค้นเมื่อ 18 ธันวาคม 2567, https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=13651
อานันท์ นิรมล กฤธยากาญจน์ โตพิทักษ์ และภาณี เส็งศรี. (2565). เครือข่ายครูพัฒนาไมโครเลิร์นนิ่งสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก. Journal of Education Naresuan University, 25(3), 83-93.
Corbeil, J. R., Khan, B. H., & Corbeil, M. E. (2021). Microlearning in the digital age: The design and delivery of learning in snippets. New York: Routledge.
Dolasinski, M. J., & Reynolds, J. (2020). Microlearning: A new learning model. Journal of Hospitality & Tourism Research, 44 (3), 551-561.
Fitria, T. N. (2022). Microlearning in Teaching and Learning Process: A Review.CENDEKIA Jurnal Ilmu Sosial Bahasa dan Pendidikan, 2(4), 114-135.
Ghafar, N. & Abdullkarim, T. & Mhamad, M. & Abubakr, K.R. & Rasul, P.A. & Mahmud, I. (2023). Microlearning As a Learning Tool for Teaching and Learning in Acquiring Language:Applications, Advantages, And Influences on the Language. Canadian Journal of Educational and Social Studies. 3(2), 45–62.
Javorcik, T., & Polasek, R. (2019). Comparing the Effectiveness of Microlearning and eLearning Courses in the Education of Future Teachers. In Jakab F. (Ed.), Proceedings of the 17th International Conference on Emerging eLearning Technologies and Applications (ICETA 2019), Slovakia: Stary Smokovee, the High TaTras, 309 – 314.
Mohammed, G. S., Wakil, K., & Nawroly, S. S. (2018). The effectiveness of microlearning to improve students’ learning ability. International Journal of Educational Research Review, 3(3), 32-38.
Nikou, S. A., & Economides, A. A. (2018). Mobile‐Based micro‐Learning and Assessment: Impact on learning performance and motivation of high school students. Journal of Computer Assisted Tomography, 34(3), 269–278.
Nilsson, R. (2021). Designing an Interactive Micro-Learning Application A New Way to Learn Thermography. Master Programme in Computer and Information Engineering. Uppsala Hemsida: Retrieved 2024, December 7, from http:/www.it.uu.se.
Park, Y., & Kim, Y. ( 2018) . A design and development of micro- learning content in e- learning system. International Journal on Advanced Science, Engineering and Information Technology, 8(1), 56–61.
Puntillo, P. (2023). การเรียนรู้ระดับจุลภาคในการศึกษา: ทำอย่างไรให้นักเรียนมีส่วนร่วมกับการเรียนรู้แบบสั้นๆ. สืบค้นเมื่อ 6 มีนาคม 2568 จาก https://www.classpoint.io/blog.
Rafli, M. A., & Adri, M. (2022). Pengembangan Micro-Learning Pada Mata Kuliah Kewirausahaan di Universitas Negeri Padang Berbasis Media. Jurnal PendidikanTambusai, 6 (1), 1-14.
Reinhardt, K. S., & Elwood, S. (2019). Promising practices in online training and support: micro learning and personal learning environments to promote a growth mindset in learners. IGI Global,298–310. Retrieved 2024, January 3, from https://doi.org/10.4018/978-1-5225-6322-8.ch013
Robles, H., Jimeno, M., Villalba, K., Mardini, I., Viloria-Nuñez, C. and Florian, W. (2023). Design of a micro-learning framework and mobile application using design-based Research. Peer J Comput.Sci., DOI 10.7717/peerj-cs. 1223, 1-31.
Shannon, T. (2020). Micro-learning 101: Using a little learning to grow big skills. iSpring Solutions. Retrieved 2024, May 12, from https://www.ispringsolutions.com/blog/what-is-micro-learning.
Sriprom, C., Rungswang, A., Sukwitthayakul, C., & Chansri, N., (2019) Personality Traits of Thai Gen Z Undergraduates: Challenges in the EFL Classroom. PASAA, 57: 165-190.
