การเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิง (Microlearning) : นวัตกรรมการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์ผู้เรียนในยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิง (Microlearning) เป็นรูปแบบการเรียนรู้ที่เน้นการเรียนรู้แบบสั้น กระชับ และตรงประเด็น ผ่านช่องทางการเรียนรู้ที่เข้าถึงง่าย ไม่จำกัดสถานที่ และเวลา โดยใช้อุปกรณ์สื่อเทคโนโลยีดิจิทัล เพื่อช่วยให้ผู้เรียนเรียนรู้ได้ง่าย และเสริมความมุ่งมั่นในการเรียนเพิ่มมากขึ้นอย่างเป็นลำดับ ผู้เรียนสามารถเข้าใจแนวคิด หรือพัฒนาทักษะได้ภายใน 5-10 นาทีต่อครั้ง องค์ความรู้จะได้รับการสกัดเฉพาะแก่นหลักและใจความสำคัญ การเรียนรู้ใช้ระยะเวลาที่สั้น ๆ นำมาปรับใช้เพื่อพัฒนาทักษะการเรียนรู้มากมาย เหมาะสมกับวีถีชีวิตของคนรุ่นใหม่ที่เร่งรีบ มีเวลาจำกัด ชอบเนื้อหาสั้น กระชับ พัฒนาทักษะเฉพาะทาง และสนใจเรียนรู้แบบยืดหยุ่น ผ่านสื่อสังคมออนไลน์และแพลตฟอร์มดิจิทัล จากการศึกษา พบว่า การเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิง เป็นเครื่องมือทางการเรียนรู้ที่สามารถตอบสนองต่อความต้องการของผู้เรียนยุคใหม่ เน้นการเรียนรู้ที่กระชับ ชัดเจน เข้าถึงง่าย และใช้สื่อเทคโนโลยีสนับสนุนการเรียนรู้ รวมถึงมีศักยภาพในการส่งเสริมการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ และสามารถปรับใช้ในรายวิชาหรือกิจกรรมต่าง ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ บทความนี้จะสะท้อนถึงแนวคิด
การเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิง การออกแบบการเรียนรู้ กรณีตัวอย่าง และแนวทางการประยุกต์ใช้การเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิงในห้องเรียน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. บทความที่ลงตีพิมพ์ทุกเรื่องได้รับการตรวจทางวิชาการโดยผู้ประเมินอิสระ ผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) สาขาที่เกี่ยวข้อง อย่างน้อย 3 ท่าน ในรูปแบบ Double blind review
2. ข้อคิดเห็นใด ๆ ของบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม นี้เป็นของผู้เขียน คณะผู้จัดทำวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
3. กองบรรณาธิการวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอกแต่ให้อ้างอิงแสดงที่มา
เอกสารอ้างอิง
ขวัญชนก พุทธจันทร์. (2563). การเรียนรู้แบบ Micro– Learning. สืบค้นเมื่อ23 มีนาคม 2568 จาก https://www.lib.ku.ac.th/eng/index.php/covid-19/1041-microlearning.
ชัยศาสตร์ คเชนทร์สุวรรณ .(2563). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง พันธุกรรมด้วยไมโครเลิร์นนิงสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3.วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 12(2), 137–147.
ณัชชา บุญญเบญจฤทธิ์ .(2563). ผลของการเรียนการสอนผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้แบบจุลภาคที่มีต่อการออกเสียงภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนะรัตน์ กิ่งช้าง และพินันทา ฉัตรวัฒนา .(2566). รูปแบบการเรียนรู้กิจกรรมเป็นฐานโดยใช้ไมโครเลิร์นนิงแบบมีปฏิสัมพันธ์ผ่านสื่อเสมือนจริงบนชุมชนการเรียนรู้ผ่านคลาวด์เพื่อเสริมสร้างทักษะการรู้ดิจิทัล.วารสารวิชาการครุศาสตรอุตสาหกรรมและวิศวกรรมศึกษา, 14(1), 13-22.
ธารีย์ณิชา ลีพีรวิทิต กว้าน สีตะธนี และวิเชียร ชุติมาสกุล. (2560). การเพิ่มประสิทธิผลการเรียนรู้ของเจนเนอเรชันแซดผ่านการเรียนรู้แบบไมโคร. สืบค้นเมื่อ 22 มกราคม 2568, จาก https://webapp1.sit. kmutt.ac.th/risp/acstract/2017/2017012.xml.
ดนุลดา จามจุรี .(2563). การออกแบบการเรียนรู้สำหรับผู้เรียน Gen Z. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรัชญนันท์ นิลสุข. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบจุลภาค. คณะครุศาตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ปาณิสรา สาระไกร. (2566). การพัฒนา Microlearning Inquiry Questions เรื่อง ระบบนิเวศเพื่อเสริมสร้างมโนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พิษณุโลก :มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พนธกร สุขประเสริฐ สิทธิกร สุมาลี และอุดมลักษม์ กูลศรีโรจน์. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิงสาระหน้าที่พลเมือง วัฒนธรรมและการดำเนินชีวิตในสังคม ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนทวีธาภิเศก.วารสารจันทรเกษมสาร, 28(1), 62-68.
นรรัชต์ ฝันเชียร. (2563). จับตามอง “Micro-Learning” ทำไมถึงสำคัญต่อองค์กร. สืบค้นเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://www.tma.or.th/2016/news_detail.php?id=282
ภิธาดา วอนกล่ำ.(2566).การพัฒนาไมโครเลิร์นนิงเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการใช้คำภาษาต่างประเทศในภาษาไทยสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ภูษณิษา งามพลกรัง ภัทรวรินทร์ เครือโสม และบุุญรัตน์ แผลงศร. (2566).คอนสตรัคติวิสต์ในไมโครเลิร์นนิง: วิถีการเรียนรู้ใหม่ในโลกร่วมสมัย. วารสารการศึกษาและนวัตกรรมการเรียนรู้, 3(2), 181-190.
ภัทรพร แจ่มใส และสิริกัญญา มณีนิล .(2566). การออกแบบการเรียนการสอนโดยใช้ไมโครเลิร์นนิ่งเพื่อพัฒนาประสิทธิผลการเรียนรู้ ในรายวิชาการประเมินทางจิตวิทยาสำหรับเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ.วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 6(3), 219–232.
ศยามน อินสะอาด. (2561). การออกแบบบทเรียนอีเลิร์นนิงเพื่อพัฒนาทักษะการคิดขั้นสูง. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ศยามน อินสะอาด. (2566). ผลการใช้ไมโครเลิร์นนิงแบบเกมเพื่อส่งเสริมทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา, 7(1), 37-49.
ศยามน อินสะอาด.(2561).การออกแบบไมโครเลิร์นนิงยุคดิจิทัล.วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา,16(20), 16-30.
สุธีธิดา นิลบรรพต และพรรณวิไล ดอกไม้.(2566). การจัดการเรียนรู้แบบไมโครเลิร์นนิ่ง เรื่อง การถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรม เพื่อส่งเสริมแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 3(5), 219-234.
มณฑวรรณ ชัยรัชนีบูลย์. (2563).เทรนด์การศึกษาสมัยใหม่ที่ทุกคนควรติดตามเพื่อเตรียมความพร้อมพัฒนาศักยภาพของนักเรียนนักศึกษาในศตวรรษที่ 21. สืบค้นเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2568,จาก Disrupt Ignite. https://www.disruptignite.com/blog/school-of-the-future.
รยู แทโฮ. (2562). ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งที่ 4 เมื่อหุ่นยนต์ครองโลก การศึกษาคือทางรอดเดียวของมนุษย์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชัน.
รัฐนันท์ รถทอง.(2565). การเรียนรู้แบบไมโคร (Micro-Learning) และเทคโนโลยีการศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยรำไพพรรณี, 5(1), 37-46.
รุ่งทิพย์ แซ่แต้ และขรรค์ชัย แซ่แต้. (2565). ไมโครเลิร์นนิง: เทรนด์การเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 9(2), 1–19.
ลัดดาวัลย์ คงสมบูรณ์ (2562) การพัฒนาไมโครเลิร์นนิงสำหรับนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานคร.วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 8(2), 51-62.
ศิริลักษณ์ บุญมาพันธ์ และธนกฤต จันทร์ชิดฟ้า. (2568). แนวทางการออกแบบสื่อไมโครเลิร์นนิง. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 23(1), 1-10.
สรลักษณ์ ลีลา. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบจุลภาคด้วยหนังสือมีชีวิตเพื่อส่งเสริมการคิดเชิงประมวลผล. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สรลักษณ์ ลีลา ศศิธร ชูแก้ว และปรัชญนันท์ นิลสุข .(2562). “การพัฒนารูปแบบการจดัการเรียนรู้แบบจุลภาคด้วยหนังสือมีชีวิตเพื่อส่งเสริมการคิดเชิงประมวลผล”. การประชุมวิชาการระดับชาติ “สารสนเทศศาสตร์วิชาการ 2019” วันที่ 25-26 มิถุนายน 2562. NCIs2019 (8), 1-11.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). “เอกสารประกอบระดมความเห็นกรอบแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 –2570)” สืบค้นเมื่อ 18 ธันวาคม 2567, https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=13651
อานันท์ นิรมล กฤธยากาญจน์ โตพิทักษ์ และภาณี เส็งศรี. (2565). เครือข่ายครูพัฒนาไมโครเลิร์นนิ่งสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก. Journal of Education Naresuan University, 25(3), 83-93.
Corbeil, J. R., Khan, B. H., & Corbeil, M. E. (2021). Microlearning in the digital age: The design and delivery of learning in snippets. New York: Routledge.
Dolasinski, M. J., & Reynolds, J. (2020). Microlearning: A new learning model. Journal of Hospitality & Tourism Research, 44 (3), 551-561.
Fitria, T. N. (2022). Microlearning in Teaching and Learning Process: A Review.CENDEKIA Jurnal Ilmu Sosial Bahasa dan Pendidikan, 2(4), 114-135.
Ghafar, N. & Abdullkarim, T. & Mhamad, M. & Abubakr, K.R. & Rasul, P.A. & Mahmud, I. (2023). Microlearning As a Learning Tool for Teaching and Learning in Acquiring Language:Applications, Advantages, And Influences on the Language. Canadian Journal of Educational and Social Studies. 3(2), 45–62.
Javorcik, T., & Polasek, R. (2019). Comparing the Effectiveness of Microlearning and eLearning Courses in the Education of Future Teachers. In Jakab F. (Ed.), Proceedings of the 17th International Conference on Emerging eLearning Technologies and Applications (ICETA 2019), Slovakia: Stary Smokovee, the High TaTras, 309 – 314.
Mohammed, G. S., Wakil, K., & Nawroly, S. S. (2018). The effectiveness of microlearning to improve students’ learning ability. International Journal of Educational Research Review, 3(3), 32-38.
Nikou, S. A., & Economides, A. A. (2018). Mobile‐Based micro‐Learning and Assessment: Impact on learning performance and motivation of high school students. Journal of Computer Assisted Tomography, 34(3), 269–278.
Nilsson, R. (2021). Designing an Interactive Micro-Learning Application A New Way to Learn Thermography. Master Programme in Computer and Information Engineering. Uppsala Hemsida: Retrieved 2024, December 7, from http:/www.it.uu.se.
Park, Y., & Kim, Y. ( 2018) . A design and development of micro- learning content in e- learning system. International Journal on Advanced Science, Engineering and Information Technology, 8(1), 56–61.
Puntillo, P. (2023). การเรียนรู้ระดับจุลภาคในการศึกษา: ทำอย่างไรให้นักเรียนมีส่วนร่วมกับการเรียนรู้แบบสั้นๆ. สืบค้นเมื่อ 6 มีนาคม 2568 จาก https://www.classpoint.io/blog.
Rafli, M. A., & Adri, M. (2022). Pengembangan Micro-Learning Pada Mata Kuliah Kewirausahaan di Universitas Negeri Padang Berbasis Media. Jurnal PendidikanTambusai, 6 (1), 1-14.
Reinhardt, K. S., & Elwood, S. (2019). Promising practices in online training and support: micro learning and personal learning environments to promote a growth mindset in learners. IGI Global,298–310. Retrieved 2024, January 3, from https://doi.org/10.4018/978-1-5225-6322-8.ch013
Robles, H., Jimeno, M., Villalba, K., Mardini, I., Viloria-Nuñez, C. and Florian, W. (2023). Design of a micro-learning framework and mobile application using design-based Research. Peer J Comput.Sci., DOI 10.7717/peerj-cs. 1223, 1-31.
Shannon, T. (2020). Micro-learning 101: Using a little learning to grow big skills. iSpring Solutions. Retrieved 2024, May 12, from https://www.ispringsolutions.com/blog/what-is-micro-learning.
Sriprom, C., Rungswang, A., Sukwitthayakul, C., & Chansri, N., (2019) Personality Traits of Thai Gen Z Undergraduates: Challenges in the EFL Classroom. PASAA, 57: 165-190.
