The Development of Mathematics Learning Activity by Using Inductive Method for Promoting Mathematics Reasoning Ability on Relations and Functions for Mattayomsuksa 4 Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1) to develop mathematics lesson plans on the topic of ‘Relation and Function’ for Matthayomsuksa 4 students using inductive learning activities with a required efficiency of 75/75, 2) to find out the effectiveness index of learning management by using the mathematics lesson plans, 3) to compare academic achievement on the topic of ‘Relation and Function’ using inductive learning activities with the criterion set at 75%, 4) to compare mathematical reasoning ability on the topic of ‘Relation and Function’ using inductive learning activities with the criterion set at 70%, 5) to study the academic retention of the students after learning with the inductive learning activity.
The sample used in this study consisted of 36 Matthayomsuksa 4 students from a classroom of Anukoolnareeschool,Kalasin in the first semester of the academic year 2019, obtained by the cluster random sampling technique. The instruments used in this study were 1)lesson plans using inductive learning activities,2) 30-item multiple-choice learning achievement tests3) mathematical reasoning ability tests. The statistics used for analyzing the collected data were percentage, mean, and standard deviation. The statistics used for hypothesis testing were t-test for one sample anddependent sample t-test. The results of this study were as follows:1) The mathematics lesson plans on the topic of ‘Relation and Function’ for Matthayomsuksa 4 students using inductive learninghad an efficiency of 78.56/77.59, which was higher than the required efficiency criterion of 75/75.2) The effectiveness index of learning management by using the mathematics lesson plans was 0.68123) The academic achievement of Matthayomsuksa 4 students on the topic of ‘Relation and Function’ after learning by using inductive learning activities was higher than the criterion set at 75 percentage with statistical significance at .05 level.4) The mathematical reasoning ability of Matthayomsuksa 4 students on the topic of ‘Relation and Function’ after learning by using inductive learning activities was higher than the criterion set at 70 percentage with statistical significance at .05 level.5) The students had the academic retention on the topic of ‘Relation and Function’ after learning by using inductive learning activities with statistical significance at .05 level.
Article Details
1. All articles undergo a thorough with at least three reviewers evaluating their suitability within the respective field of study, during the double-blind review.
2. The views expressed by individual authors do not represent the official views of the Editorial Boards of RMUJ: The author of each articie is responsible for all its contents.
3. The Editorial Boards do not reserve the copyrights. but proper citations need to be made.
References
ประยูร สันดี. (2553). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความสามารถในการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 2.วารสารการวัดผลการศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 16(12),197-203.
ไพศาล แมลงทับทอง.(2558).ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์แบบอุปนัยและนิรนัยที่มีต่อความสามารถในการให้เหตุผล และความสามารถในการสื่อสารด้านการเขียนทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ทฤษฎีจำนวนเบื้องต้นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4.วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา.26(2), 102-113.
เยาว์ประภา สิงห์มหาไชย.(2561).ผลการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยและนิรนัย ที่มีต่อความสามารถในการให้เหตุผลและผลสัมฤทธิ์ทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ลำดับ
ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5.วารสารวิจัยรำไพพรรณี.12(3), 147-159.
โรงเรียนอนุกูลนารี. (2561). รายงานผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนปีการศึกษา 2561.กาฬสินธุ์:โรงเรียนอนุกูลนารี.ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538).เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา(พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น
วิชัย เสวกงาม. (2557). ความสามารถในการให้เหตุผลความสามารถที่จำเป็นสำหรับผู้เรียนในศตวรรษที่ 21.วารสารครุศาสตร์, 42(2), 207-223.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2547).การให้เหตุผลในวิชาคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: บริษัทรากขวัญจำกัด.
สมเดช บุญประจักษ์. (2551). หลักการคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: พิทักษ์การพิมพ์.
สมบัติ ท้ายเรือคำ. (2553). ระเบียบวิจัยสำหรับมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์.มหาสารคาม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์กรมหาชน).(2561). รายงานผลการทดสอบระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ปี การศึกษา 2561. สืบค้นจาก :http://www.niets.or.th.
สุวิทย์ มูลคำ. (2547). กลยุทธ์การสอนคิดเชิงมโนทัศน์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
เอกภพ เฟื่องสำรวจ.(2562).การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ลำดับและอนุกรม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ระหว่างการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบอุปนัยและการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบปกติ.วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.25(2), 326-342.
อัมพร ไชยฤทธิ์. (2559).การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การคิดวิเคราะห์และเจตคติต่อการเรียนคณิตศาสตร์ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ระหว่างการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับนิรนัย และแบบปกติ.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.10(พิเศษ), 1058-1071.
อุไรวรรณ คำเมือง.(2563).ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบอุปนัยที่มีต่อมโนทัศน์ทางคณิตศาสตร์และความสามารถในการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ทฤษฎีบทพีทาโกรัส ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2.วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม.10(1), 46-54.
Russell, S. J. (1999). Mathematical Reasoning in the Elementary Grades.In L. V. Stiff.& F.R. Curcio (Eds.), Developing Mathematical Reasoning in Grades K-12 (pp.1-12). Reston, VA: NCTM.
