การศึกษานวัตกรรมกระบวนการค้นหาทุนทางสังคมภายใต้แนวคิดการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษา: ชุมชนบ้านหวาย อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาบริบทและทุนทางสังคมของชุมชนบ้านหวาย และ 2) เพื่อศึกษานวัตกรรมกระบวนการค้นหาทุนทางสังคมภายใต้แนวคิดการท่องเที่ยวโดยชุมชน ใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) โดยการสนทนากลุ่มและสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 50 คน ทำการคัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) ซึ่งแบ่งออกเป็น 5 กลุ่ม ได้แก่ 1) กลุ่มประชาชนในพื้นที่ 19 คน 2) กลุ่มนักท่องเที่ยว 12 คน 3) กลุ่มคณะกรรมการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน 6 คน 4) กลุ่มภาครัฐ 7 คน และ 5) กลุ่มภาคเอกชน 6 คน ใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) และการวิเคราะห์เหตุการณ์ (Event Tree Analysis) ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนบ้านหวายเป็นชุมชนที่มีศักยภาพในการจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวโดยชุมชนภายใต้แนวคิดการท่องเที่ยวโดยชุมชน (Community-Based Tourism: CBT) เนื่องจากชุมชนบ้านหวายมีทุนทางทรัพยากรธรรมชาติและทุนทางวัฒนธรรม มีองค์กรในการขับเคลื่อนกิจกรรมการท่องเที่ยว มีการบริหารจัดการด้วยชุมชน และมีกิจกรรมการเรียนรู้ของคนในชุมชน ที่จะนำมาเป็นสิ่งสนับสนุนกิจกรรมการท่องเที่ยวโดยชุมชม แบ่งออกได้เป็น 5 หมวด ที่สำคัญ คือ 1) หมวดอาหารพื้นถิ่น 2) หมวดสถานที่สำคัญ 3) หมวดที่พัก 4) หมวดทรัพยากรทางธรรมชาติหรือแหล่งเรียนรู้ทางการเกษตร และ 5) หมวดวัฒนธรรมและประเพณี อย่างไรก็ตามชุมชนต้องไม่ละทิ้งอาชีพหลักด้านการเกษตรและควรมีหลายอาชีพในครัวเรือเพื่อลดความเสี่ยงเมื่อมีภัยคุกคามเกิดขึ้นควรให้กิจกรรมการท่องเที่ยวโดยชุมชนเป็นเพียงอาชีพเสริมเท่านั้น
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ร่มพฤกษ์เป็นทัศนะและข้อคิดเห็นของผู้เขียนมิใช่ทัศนะของมหาวิทยาลัยเกริกหรือกองบรรณาธิการ การนำบทความส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดไปพิมพ์เผยแพร่ต้องอ้างอิงที่มาให้ชัดเจน
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว. (2561). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2561-2564 ของกรมการท่องเที่ยว. กรมการท่องเที่ยว.
กลุ่มงานบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง 1. (2562). แผนพัฒนากลุ่มจังหวัด ภาคเหนือตอนล่าง 1 (พ.ศ. 2561-2565). กลุ่มงานบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง 1.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉับบที่ 3 พ.ศ. 2566-2570. คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ.
พจนา สวนศรี. (2546). คู่มือการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน (พิมพ์ครั้งที่1). โครงการท่องเที่ยวเพื่อชีวิตและธรรมชาติ.
มิ่งสรรพ์ ขาวสะอาด. (2554). การท่องเที่ยวไทย จากนโยบายสู่รากหญ้า. ล๊อคอินดีไซน์เวิร์ค.
ยุคลวัชร์ ภักดีจักริวุฒิ์, ปรัชญา เปี่ยมการุณ, และอภิรพี เศรษฐรักษ์ ตันเจริญวงศ์. (2559). ไทยพวนกับกลยุทธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบบูรณาการ. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 4(7), 18-30.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 – 2580 (ฉบับย่อ). กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. https://waa.inter.nstda.or.th/stks/pub/2018/20181015-T-0002.pdf
Donda, S. (2017). Who benefits from fisheries co-management?: A case study in Lake Chiuta, Malawi. Marine Policy, 80(2017), 147-153.
Jentoft, Svein, McCay, Bonnie J. and Wilson, Douglas C. (1998) “Social Theory and Fisheries Co-management. Marine Policy,22 (4–5), 423–436.
Hall, L. S., & Richards, G. (2000). Flying foxes: fruit and blossom bats of Australia. UNSW Press.
UKEssays. (2017, May 2). Characteristics That Define Community Base Tourism. UKEssays.com. https://www.ukessays.com/essays/tourism/characteristics-that-define-community-base-tourism-tourism-essay.php?vref=1.