ขนม “ปัน” มิติทางวัฒนธรรมจีนฮากกาที่คงอยู่และผันแปร กรณีศึกษาการเปลี่ยนแปลงและการดำรงอยู่ในสังคมไทย

Main Article Content

พันแสง วีระประเสริฐ
กนกพร นุ่มทอง

บทคัดย่อ

ขนม “ปัน” เป็นอาหารประเภทหนึ่งที่สะท้อนถึงอัตลักษณ์และภูมิปัญญาอันโดดเด่นของชาวจีนฮากกาโบราณ  บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงและการดำรงอยู่ของขนม ”ปัน”  ในสังคมไทย ด้วยวิธีการสืบค้นเอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และเก็บข้อมูลภาคสนามโดยเน้นไปที่ชุมชนจีนฮากกาในภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย ผลการศึกษาพบว่า ปัจจุบันยังคงมีการผลิตและจำหน่ายขนม “ปัน” ตำรับจีนฮากกาโบราณรวม 18 ชนิด โดย 7 ชนิดเป็นอาหารที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ และอีก 11 ชนิด มีความสัมพันธ์สอดคล้องกับขนมในวัฒนธรรมอื่นๆ ส่วนการผันแปรนั้นพบว่า ขนม “ปัน” บางชนิด เกิดการเปลี่ยนแปลงชื่อเรียก วัตถุดิบที่เป็นส่วนผสม วิธีการผลิต สีสันและรสชาติ  ซึ่งปัจจัยที่ทำให้เกิดการผันแปรนั้น คือ ความแตกต่างทางภาษา สิ่งแวดล้อมและทรัพยากร การประหยัดเวลา การลดต้นทุนการผลิต  และการสร้างทางเลือกใหม่เพื่อดึงดูดผู้บริโภค  สำหรับการดำรงอยู่ในสังคมไทย ปัจจุบัน ขนม “ปัน” ไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลายในชุมชนจีนฮากกาดังในอดีต เพราะความนิยมในการบริโภคน้อยลง เนื่องจากกระแสนิยมขนมร่วมสมัยที่แพร่หลายเข้ามาในชุมชน ส่งผลให้การผลิตและจำหน่ายลดลง และที่สำคัญคือ ชาวไทยเชื้อสายจีนฮากการุ่นใหม่ส่วนใหญ่ไม่ใส่ใจในประเพณีวัฒนธรรมตามขนบเดิม และไม่ตระหนักถึงคุณค่าของขนม “ปัน” เหมือนคนรุ่นก่อนๆ  จึงทำให้ขาดการสืบทอดความรู้ จนน่าเป็นห่วงว่าจะสูญหายไปในที่สุด อย่างไรก็ตาม เป็นที่น่ายินดีว่า ยังมีกลุ่มชาวไทยเชื้อสายจีนฮากกาที่มุ่งมั่นจะรักษาอัตลักษณ์วัฒนธรรมอาหารตำรับจีนฮากกาดั้งเดิมไว้ โดยได้รวบรวมสูตรอาหารทั้งคาวและหวาน รวมถึงสูตรขนม “ปัน” ชนิดต่างๆ ออกเผยแพร่ทางสื่อออนไลน์ ด้วยมุ่งหวังว่าจะนำไปสู่การฟื้นฟูและสืบสานให้เป็นที่รู้จักแพร่หลาย  และดำรงอยู่สืบไปในอนาคต 

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

จักรกฤษณ์ เกษกาญจนานุช และ จตุวิทย์ แก้วสุวรรณ์. (2563). กระบวนการกลายของขนมแบบฉบับแต้จิ๋วประจำเทศกาลจีนในสังคมไทย. วารสารอารยธรรมศึกษา โขง-สาละวิน, 11(2), 100-132.

ธนสิทธิ์ รุจิประภากร หรือ หยุ่งวี่ชิว (熊伟秋). ผู้มีประสบการณ์ตรงเกี่ยวกับขนม “ปัน” เชื้อสาย

จีนฮากกา. (3 กันยายน 2565 และ 28 กันยายน 2567). สัมภาษณ์.

บงกช เมธาพาณิชย์ หรือ ไล่ซิ่วเหลียน (赖秀莲). ปราชญ์ชุมชนเชื้อสายจีนฮากกา. (22 สิงหาคม 2565 และ 28 กันยายน 2567). สัมภาษณ์.

พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ประยุกต์). (2553). ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. ราชบัณฑิตยสถาน.

สุธีญา เมธาพาณิชย์. ผู้มีประสบการณ์ตรงเกี่ยวกับขนม “ปัน” เชื้อสายจีนฮากกา. (22 สิงหาคม 2565). สัมภาษณ์.

Ma Guitong. (2564). พัฒนาการสร้างเครือข่ายของชาวจีนฮากกาในพื้นที่ภาคใต้ตอนล่าง. วารสารรูสมิแล, 42(2), 6-32.

Lai Guangchang. (2013). Delicious "Hakka Ban". Shenzhou Folklore (Common Edition), 2013(13), 42-43.

Lu Ning. (2014). Analysis of Taiwanese Hakka Culinary Folklore. Jincheng Journal of Vocational and Technical College, 2014(7), 65-69.

http://doi.org/10.3969/j.issn.1674-5078.2014.01.018.

Rao Yuansheng. (2020). Ban - “The Fifth Great Invention of China”. Tongzhou Gongjin, 2020(6), 83-86. http://doi.org/10.19417/j.cnki.tzgi.2020.06.022.

Hui Huang, Ruofei Gao and Xiaoyong Kang. (2016). Healthy Modern Landscape inherited from Hakka Culture. MATEC Web of Conferences, 82(2016),030007.

Linda Lau Anusasananan. (2012). The Hakka Cookbook: Chinese Soul Food from around the World. University of California Press.

Shuang Liu, Zala Volčič and Cindy gallois (2011). Introducing Intercultural Communication Global Cultures and Contexts. SAGE Publications Inc.