6. คุณภาพการบริการของบูติครีสอร์ทมีความสัมพันธ์ต่อการให้ความสำคัญต่อปัจจัยส่วนประสม ทางการตลาดของนักท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
จากการศึกษาเรื่องปัจจัยคุณภาพการให้บริการที่มีผลต่อคุณภาพการบริการของบูติครีสอร์ทมีความสัมพันธ์ ต่อปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดของนักท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต โดยการศึกษาครั้งนี้ เป็นแบบเชิงปริมาณ ประชากร คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต โดยครอบคลุมพื้นที่ 2 อำเภอ คืออำเภอเมือง และอำเภอกะทู้จังหวัดภูเก็ต จำนวน 400 คน ผู้วิจัยได้ทำการตรวจสอบคุณภาพของแบบสอบถาม ผลการวิจัยว่า ปัจจัยส่วนบุคคลของนักท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุระหว่าง 36 – 45 ปี สถานภาพโสดระดับการศึกษา ปริญญาตรี อาชีพ ประกอบธุรกิจส่วนตัว รายได้ 20,001 – 40,000 บาท ตามลำดับ ปัจจัยคุณภาพการให้บริการที่มีต่อนักศึกท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต ผลการวิจัย พบว่าระดับความสำคัญของคุณภาพการให้บริการ ด้านการให้ความมั่นใจในระดับมากในด้านดังกล่าวที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ปัจจัยส่วนประสมทางตลาดที่มีผลต่อนักท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต ผลการวิจัย พบว่า ระดับความสำคัญของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด ด้านพนักงานให้บริการในระดับสูงและให้ความสำคัญกับส่วนประสมทางการตลาดแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
คำสำคัญ: คุณภาพบริการ ; ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด ;
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล ถือว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
References
กนกวรรณ นาสมปอง. (2555). สภาพการให้บริการการศึกษาทางอินเทอร์เน็ตงานส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. นครปฐม : สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กรมการท่องเที่ยว. (2558). จำนวนนักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว.
กฤษณา รัตนพฤกษ์. (2545). การตลาดบริการ. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2557). อัตราการเข้าพักโรงแรมในจังหวัดภูเก็ต ประจำปี 2557. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยว
แห่งประเทศไทย.
ชัย สมพล ชาวประเสริฐ และสุพจน์ กฤษฎธาร. (2549). การบริหารงานขาย = Sales management.กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
เชิดศักดิ์ โฆวาสินธุ์. (2520). การวัดทัศนคติและบุคลิกภาพ. กรุงเทพฯ : สำนักทดสอบทางการศึกษา และจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2553). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2542). ทฤษฎีองค์การ. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2557). จำนวนนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เดินทางผ่านสำนักตรวจคนเข้าเมือง. กรุงเทพฯ: ธนาคารแห่งประเทศไทย.
ธัญญารัตน์บุญต่อ. (2552). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของผู้ใช้บริการโรงแรมเวสตินแกรนด์. สุขุมวิท. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธีรกิติ นวรัตน ณ อยุธยา. (2552). การตลาดบริการแนวคิดและกลยุทธ์. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
สุนิษา เพ็ญทรัพย์. (2559).การศึกษาความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่ใช้บริการที่พักแบบรีสอร์ทในอำเภอเมือง จังหวัดระนอง. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มกราคม – มิถุนายน 2559. วิทยาลัยสันตพล อุดรธานี.
แสวง รัตนมงคลมาศ. (2536). การตัดสินใจทางสังคม การระดมมวลชนและการมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: คณะพัฒนาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2536). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.