มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับความกตัญญูของประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้เป็นบทความวิจัยที่มุ่งประเด็นการนำเสนอเนื้อหาสำคัญที่เกี่ยวกับบทบาทของกฎหมายเพื่อสร้างความกตัญญูต่อสังคมไทย  มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาคือ 1) เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับความกตัญญูของไทย 2) เพื่อศึกษาแนวทางการใช้มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับความกตัญญูของไทยในอนาคต  การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาวิจัยประกอบด้วย พิพากษาศาลยุติธรรม  ทนายความ  เจ้าหน้าที่และนักวิชาการที่เกี่ยวกับเด็กและคนชรา  คนชรา  เด็กซึ่งเป็นบุคคลทั่วไป  รวมทั้งสิ้น 101  คน เทคนิคในการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างผู้วิจัยใช้เทคนิคสโนบอลล์ ผู้วิจัยทำการศึกษาโดยการวิเคราะห์เอกสาร การสัมภาษณ์ระดับลึก และจากการสังเกตแบบมีส่วนร่วม และการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม  จาการวิจัยพบว่ามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับความกตัญญูของไทยไม่มีบัญญัติไว้ชัดเจน  แต่บัญญัติหลักการไว้ในกฎหมายแพ่ง อาญาและหลักกฎหมายที่เกี่ยวข้องหลักดังกล่าวมีความเกี่ยวพันกับการส่งเสริมความประพฤติของบุคคลในการใช้เป็นแนวทางการดำเนินชีวิตในรูปแบบของแนวทางปฏิบัติ  ไม่ใช่กฎเกณฑ์  คำสั่ง  หรือข้อบังคับที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้มีอำนาจสูงสุด  ไม่ใช่คำแนะนำทางกฎหมาย ที่ใช้เป็นเครื่องมือสำหรับการดำเนินการให้บรรลุเป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่งของสังคม  ทั้งไม่ได้มีความผูกพันในการตีความ  ไม่มีเรื่องสภาพบังคับและบทลงโทษเป็นเครื่องมือในการทำให้บุคคลในสังคมต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์นั้นๆ  อย่างไรก็ตามการส่งเสริมและควบคุมความประพฤติของบุคคลในการใช้เป็นแนวทางการดำเนินชีวิตของคนในสังคมไม่สามารถเกิดขึ้นและขับเคลื่อนต่อไปได้หากไม่มีความเชื่อมโยงกับกฎหมาย  และควรมีมาตรการทางกฎหมายที่บัญญัติให้หน่วยงานของรัฐเพิ่มมาตรการในการคุ้มครองดูแลผู้สูงวัยให้มีคุณภาพชีวิตที่ดียิ่งขึ้นต่อไป