ผลของกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาจีนโดยใช้การเรียนรู้แบบเน้นภาระงานเสริมด้วยเกมที่มีต่อความรู้ด้านคำศัพท์ภาษาจีนและความคงทนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อเปรียบเทียบความรู้ด้านคำศัพท์ภาษาจีนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ระหว่างก่อน
และหลังเรียนของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม 2) เพื่อเปรียบเทียบความรู้ด้านคำศัพท์ภาษาจีนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม 3) เพื่อศึกษาความคงทนของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังเรียนผ่านไปแล้ว 2 สัปดาห์ กลุ่มตัวอย่างคือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอุดรวิทยา ปีการศึกษา 2567 จำนวน 2 ห้องเรียนกำหนดให้กลุ่มที่ 1 เป็นกลุ่มทดลองจำนวน 45 คนและอีกหนึ่งกลุ่มให้เป็นกลุ่มควบคุมจำนวน 42 คน เครื่องมือในการวิจัยคือ 1) แผนกลุ่มทดลองมีค่า
ความเหมาะสมเฉลี่ยที่ 4.91 2) แผนกลุ่มควบคุมมีค่าความเหมาะสมเฉลี่ยที่ 4.94 และ 3) แบบวัดความรู้ด้านคำศัพท์ภาษาจีนใช้ในการทดสอบก่อนเรียนหลังเรียนและหลังเรียนผ่านไปแล้ว 2 สัปดาห์ (มีข้อสอบทั้งหมด 3 ชุด) มีค่าความยากง่ายอยู่ระหว่าง 0.31 – 0.80 มีค่าอำนาจจำแนกตั้งแต่ 0.24 – 0.82 ขึ้นไปและมีค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบทั้งฉบับอยู่ที่ 0.90 ขึ้นไปทุกฉบับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Dependent Samples t-test และ Independent Samples t-test พบว่า
- ความรู้ด้านคำศัพท์ภาษาจีนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน
- ความรู้ด้านคำศัพท์ภาษาจีนกลุ่มทดลองหลังเรียนสูงกว่ากลุ่มควบคุม
- กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีความคงทนหลังเรียนผ่านไปแล้ว 2 สัปดาห์
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล ถือว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
References
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2563). วิธีการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิระชัย แซ่ตั้ง. (2561). สัทอักษรภาษาจีน : พินอิน. ปัตตานี: ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.ชาญชัย มะโนธรรม. (2558). วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 25(1), 133-148.
ณัฐกานต์ อิงชัยภูมิ. (2563). การพัฒนาทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบเน้นภาระงาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. การค้นคว้าปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ณิรดา เวชญาลักษณ์ (2561). หลักการจัดการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2560). 14 วิธีสอนสำหรับครูมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีร์วรา ปลาตะเพียนทอง. (2562). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้ด้านคำศัพท์และความคงทน โดยใช้เทคนิคช่วยจำร่วมกับสมุดภาพ คำศัพท์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลนครปฐม. การค้นคว้าอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปพิชญา วิชาสิทธิ์. (2564). การพัฒนาเกมออนไลน์เพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทย เรื่องคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. การค้นคว้าปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินทางการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ปัญจลักษณ์ ถวาย. (2560). เกมในบริบทการเรียนภาษาจีน: การพัฒนาทักษะการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพร วัฒนากมลกุลและมโนรัตน์ สมคะเนย์. (2564). การพัฒนาทักษะการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาจีนโดยการใช้เกมผ่านแอปพลิเคชัน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 13(1), 98-109.
พิศมัย หาญมงคลพิพัฒน์. (2564). การจัดการเรียนการสอนในรูปแบบเกม. เอกสารประกอบการประชุมวิชาการระดับชาติ หัวข้อ "การศึกษาในยุคดิจิทัล" ครั้งที่ 9 มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 101-110.
เพ็ญนภา ทัพพันธ์. (2561). การพัฒนาแบบฝึกเสริมทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจโดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบเน้นภาระงาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและวิธีสอน มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ภากร นพฤทธิ์. (2562). การเขียนภาษาจีน 2. ยะลา: คณะมนุษยศาสตร์และสังศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
สายสุนีย์ สิงห์เวียง. (2561). การพัฒนากิจกรรมการเรียนภาษาจีน แบบเน้นงานปฏิบัติร่วมกับการใช้เทคนิคการจำอักษรแบบเชื่อมโยง เพื่อส่งเสริมความสามารถในการอ่าน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2560). ครูยุคใหม่กับการจัดการเรียนรู้สู่การศึกษา 4.0. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Best, J. W. (1977). Research in Education (3rd ed.). Prentice-Hall.
Dewey, J. (1938). Experience and Education. Macmillan.
Ermerawati, A.B. (2019). The Application of Let's Read! in Extensive Reading Class:Integrating MALL and Task-based Learning. Mimbar Sekolah Dasar, 6(3), 317-329.
Harden, R.M. (2000). Task-based learning: the answer to integration and problembased learning in the clinical years. MEDICAL EDUCATION, 34(1), 391- 397.
Muluneh, T. (2018). Improving students’ paragraph writing skill through task-based approach: Yezabwork Merga, Bekana Olansa, Duguma. Journal of Educational Methods, 4(1), 88-102.
Sahril, N. (2020). Task-based learning in english as a foreign language (efl) classroom: what, how and why? Journal GEEJ, 8(1), 134-146.
Wannasa Mudmai, Sasithorn Nuritmon, Waraporn Jaipranop, & Wang, Z. (2019). Short-term retention of Chinese vocabulary among primary students from Prathom 4 to 6 using language camp activities based on interactive learning theories. VACANA, School of Liberal Arts, Mae Fah Luang University, 7(1), 21-40.
Willis, J. (1996). A Framework for Task-Based Learning. Longman.
Zhaohong, H. (2018). Task-Based Learning in Task-Based Teaching: Training Teachers of Chinese as a Foreign Language. Annual Review of Applied Linguistics, 38(1), 162-186.