การบริหารจัดการและพัฒนาภาครัฐของผู้นำท้องถิ่น : กรณีศึกษาเทศบาลเมือง จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการบริหารจัดการและการพัฒนาภาครัฐผู้นำท้องถิ่นในเขตเทศบาลเมืองในจังหวัดปทุมธานี 2) เปรียบเทียบการบริหารจัดการและการพัฒนาภาครัฐผู้นำท้องถิ่นในเขตเทศบาลเมือง ในจังหวัดปทุมธานี และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักธรรมาภิบาลกับการบริหารจัดการและพัฒนาภาครัฐของผู้นำท้องถิ่นในเขตเทศบาลเมือง ในจังหวัดปทุมธานี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าที ค่าเอฟและการทดสอบสมมติฐานด้วยค่าที (t-test)
ค่าเอฟ (F-test) และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการบริหารจัดการและการพัฒนาภาครัฐผู้นำท้องถิ่นโดยรวมมีค่าเฉลี่ย () = 3.53, S.D.=0.847) มีระดับความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก ประกอบด้วยด้านธรรมาภิบาลของผู้นำท้องถิ่น โดยรวมมีค่าเฉลี่ย (
) = 3.52, S.D.=0.844) และด้านการบริหารจัดการและพัฒนาภาครัฐของผู้นำ โดยรวมมีค่าเฉลี่ย (
) = 3.56, S.D.=0.895) 2) ผลการเปรียบเทียบโดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลพบว่า โดยภาพรวมไม่แตกต่างกัน ยกเว้นปัจจัยส่วนบุคคลในเรื่องเพศ สถานภาพ รายได้ต่อเดือนมีความ และระยะเวลาที่อาศัยอยู่เทศบาลเมืองในจังหวัดปทุมธานีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 และ 3)ความสัมพันธ์ระหว่างหลักธรรมาภิบาลกับการบริหารจัดการและพัฒนาภาครัฐของผู้นำท้องถิ่นมีความสัมพันธ์โดยรวมอยู่ในระดับปานกลางมีความสัมพันธ์เท่ากับ .521 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีสมการมีอำนาจการพยากรณ์ร้อยละ 63 และสามารถเขียนเป็นสมการได้ดังนี้ Zr = .375Z6 + .345Z7 + .124Z3 + .106Z1 ตามลำดับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล ถือว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
References
กฤตพลลภ์ คิรินทร์,ปรัชนันท์ เจริญอาภรณ์วัฒนา และจินดาภา ลีนิวา. (2566). การเปลี่ยนผ่านสู่ดิจิทัลของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. Journal of Information and Learning, 34(3), 154-165.
กฤตภาคิน มิ่งโสภา และณกมล จันทร์. (2564). แรงจูงใจที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 23(2), 209-222.
จิราภรณ์ สีไพร และ ธนัสถา โรจนตระกูล. (2564). การบริหารจัดการตามหลักธรรมาภิบาลของเทศบาลตำบลศาลาลาย อำเภอชนแดน จังหวัดเพชรบูรณ์. Journal of Modern Learning Development, 6(5), 52-66.
ธนกฤต โพธิ์เงิน กัญจน์ณัฏฐ์ สังข์นาค และพรพรรษ์ กสิบุตร. (2567). หลักธรรมาภิบาลที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารงาน ขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดปทุมธานี. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(2), 57-78.
นริศรา พึ่งสำโรง. (2564). กลไกการบริหารราชการส่วนภูมิภาคกับบทบาทในการขับเคลื่อนการพัฒนาประเทศตาม โครงการไทยนิยม ยั่งยืน กรณีศึกษา อำเภอบางปะหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6(3), 75-83.
ปฏิพล บุญชัยศรี และกฤษณะ จันทร์เรือง. (2567). บทบาทของผู้นำท้องถิ่นที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักธรรมาภิบาลของ เทศบาลนครสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารรัฐศาสตร์รอบรู้และสหวิทยาการ, 7(3), 254-267.
พภัสสรณ์ วรภัทร์ถิระกุล. (2566). ประสิทธิผลการบริหารทรัพยากรบุคคลในสำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์, 7(2), 218-231.
พรพรรษ์ กสิบุตร ธนกฤต โพธิ์เงิน และวิทยา สุจริตธนารักษ์. (2566). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ที่ส่งผลต่อการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลของ ผู้บริหารท้องถิ่นในจังหวัดนครปฐม. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 6(5), 100-117.
พิชัยรัฐ หมื่นด้วง และคณะ. (2564). การบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลขององค์การ บริหารส่วนตำบลหนองบัว อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู. Journal of Roi Kaensarn Academi. 6(9), 425-438.
พีรพงษ์ แสงแก้ว และกัมปนาท วงษ์วัฒนพงษ์. (2565). การจัดการภาครัฐแนวใหม่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอเมืองพิจิตร จังหวัดพิจิตร. Journal of Modern Learning Development, 7(5), 179-192.
ภิมภ์วิมล ปรมัตถ์วรโชติ. (2565). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: สู่องค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 7(5), 337-351.
ภูดิศ นอขุนทด. (2565). หลักธรรมาภิบาลกับการบริหารงานภาครัฐ. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(1), 1030-1044.
ศิราณี เมฆลอย. (2567). ประสิทธิผลนโยบายการจัดสวัสดิการแรงงานต่างด้าวในจังหวัดสมุทรสาคร. วารสาร Journal of Modern Learning Development, 9(9) ,413-424.
สมโภชน์ อเนกสุข. (2564). วิธีการเชิงปริมาณ และวิธีการเชิงคุณภาพ สู่วิธีการวิจัยแบบผสม. Journal of Education Studies, Burapha University, 3(1), 1-16.
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). นโยบายและแผน ระดับชาติว่าด้วยการพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม (พ.ศ.2561-2580). กรุงเทพฯ: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
อุดม ทุมโฆสิต (2561). การปกครองท้องถิ่นญี่ปุ่น: ระบบ กลไก และข้อสังเกตเพื่อการพัฒนาการปกครอง ท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ: คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์