DEVELOPING A HUMAN RESOURCE MANAGEMENT MODEL OF THE ENGLISH PROGRAM: PRIVATE SCHOOLS IN BANGKOK
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to 1) study the level of opinions on the present and desirable conditions of human resource management and 2) the development of a Human Resource Management Model for the English Program: Private Schools in Bangkok, using Mix Method Research. The population was 365 private school English Program administrators randomly sampled according to the proportion of the population and randomly. The sample group was 195 people. The tools used in the research was questionnaire. The confidence value was .9583. The statistics used were mean, standard deviation, and qualitative research; key informants include English Program project managers and private schools. The interview from was used, and the data were analysed by content analysis.
The research findings were as follows: 1) Human Resource Management for the English Program, Private School in Bangkok 1.1) Opinions on the current state of human resource management practices, generally, were at a much. Human overall, it was at a much. 1.2) Opinions on the current state of practice regarding Overall planning and recruitment were much. Overall planning and recruitment were very much and 1.3) The current state of practice regarding the overall management, operation, and development was at a much. The management, operation, and overall development were very much. 1.4) Current state of practice regarding overall human resource maintenance was at a much. The overall human resource maintenance was very much. 2) The human resource management model of the English Program: Private School in Bangkok consists of planning and recruiting. Operations Management and Development and maintaining human resources by the results of the evaluation of such model Assessed by experts in human resource management, scholars found that all components of the human resource management model were resource management, scholars found that all components of the human resource management model were appropriate at the very much and practicality.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล ถือว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). คู่มือฝึกอบรมวิทยากร การปรับกระบวนทัศน์และพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา. มปท.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการขอขยายโครงการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการเป็นภาษาอังกฤษ (English Program : EP). กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.
ขนิษฐา จิตแสง. (2563). การสื่อสารระหว่างบุคคลจากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จอมพงศ์ มงคลวนิช. (2556). การบริหารองค์การและบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: วี. พริ้นท์.
จิระพงค์ เรืองกุน. (2562). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: เนชั่นไฮย์ 1954.
โชติชวัล ฟูกิจกาญจน์. (2559). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: วี พริ้นท์.
เดชา เดชะวัฒนไพศาล. (2559). การจัดการทรัพยากรบุคคล พื้นฐานแนวคิดเพื่อการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพ ศรีบุญนาค. (2546). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: สูตรไพศาล.
นัยนา ทรัพย์โรจน์ และเอกชัย กี่สุขพันธ์. (2557). การศึกษากระบวนการพัฒนาบุคลากรในโรงเรียนประถมศึกษาเอกชน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ. วารสารวิชาการจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 9(3), 693-705.
มติกาญจน์ จิตกระโชติ และสุภาภรณ์ ตั้งดำเนินสวัสดิ์. (2562). การบริหารสถานศึกษาเอกชนแบบโครงการภาษาอังกฤษ. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 5(1), 178-188.
มติกาญจน์ จิตกระโชติ และสุภาภรณ์ ตั้งดำเนินสวัสดิ์. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานของโรงเรียนเอกชนแบบโครงการภาษาอังกฤษเพื่อความเป็นเลิศ. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 5(2), 181-191.
มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. (2558). ข้อบังคับว่าด้วยการบริหารงานบุคคล มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. กรุงเทพฯ.
สมคิด บางโม. (2562). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: วีพริ้นท์.
สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2558). โครงการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการ (English Program : EP). กรุงเทพฯ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สุภาวดี ขุนทองจันทร์. (2559). การบริหารทรัพยากรมนุษย์อย่างบูรณาการ. กรุงเทพฯ: วี พริ้นท์.
สุรีรัตน์ เอี่ยมกุล. (2542). การศึกษากระบวนการพัฒนาบุคลากรในโรงเรียน มัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา ในกรุงเทพฯ. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์
อุทัยวรรณ พงษ์บริบูรณ์. (2562). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ยุคใหม่: บทบาทของผู้เกี่ยวข้อง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 9(2), 26-34.
เอกอนงค์ ศรีสำอาง และปิยะนุช เงินคล้าย. (2559). การธำรงรักษาอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาไทย: กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยในเขตกรุงเทพฯ. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 12(3), 153-170.
Omebe, A. Chinyere. (2014). HUMAN RESOURCE MANAGEMENT IN EDUCATION: ISSUES AND CHALLENGES. British Journal of Education, 2(7), pp. 26-31.
Raymond, A. Noe, et al. (2019). Human Resource Management Gaining a Competitive Advantage. (11th ed.). New York: McGraw-Hill Education.
Yamanee, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3th ed.). New York: Harper and Row Publications.