ผลของการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนแบบพุทธวิธีที่มีต่อการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัย โรงเรียนเมืองยโสธร จังหวัดยโสธร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัยของกลุ่มทดลองก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนแบบพุทธวิธี และ 2) เปรียบเทียบการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัยหลังการทดลองระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม ประชากรที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ เด็กปฐมวัยชั้นอนุบาลปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 โรงเรียนในเครือข่ายคุณภาพการศึกษาไตรมิตรสัมพันธ์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษายโสธร เขต 1 กลุ่มตัวอย่างได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งกลุ่ม เพื่อเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 1 ห้องเรียน จำนวน 10 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 1 ห้องเรียน จำนวน 10 คน เครื่องมือการวิจัย ประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนแบบพุทธวิธี จำนวน 32 แผน และ 2) แบบทดสอบการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัยจำนวน 20 ข้อ ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นที่ .92 สถิติที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ( ) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และการทดสอบค่าที (t-test) ประกอบด้วย การทดสอบไม่เป็นอิสระต่อกัน (t-test Dependent Samples) และการทดสอบเป็นอิสระต่อกัน (t-test Independent Samples)

ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการเปรียบเทียบการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนแบบพุทธวิธี พบว่า กลุ่มทดลองมีการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์หลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ผลการเปรียบเทียบการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัยหลังการทดลองระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม พบว่า เด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนแบบพุทธวิธีหลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05