The Causal Factors Influencing Japanese Learning Achievement Of Matthayomsuksa 6 Students Under The Office Of The Secondary Educational Service Area Office 31
Main Article Content
Abstract
The main purposes of this research were 1) to study level of factors affecting the Japanese Learning Achievement of Matthayomsuksa 6 Students under the office of the Secondary Educational Service Area Office 31. 2) to develop and to test the validity of lineal structure relationship model of causal factors effecting with empirical data. The Sample in this study was selected by Two-Stage Random Sampling from 300 persons of Matthayomsuksa 6 students under the office of the Secondary Educational Service Area Office 31. The research instruments consisted of the test of Japanese learning achievement, Japanese aptitude, the scale of attitude toward Japanese, achievement motivation, learning intention, self concept, teacher’s teaching quality and parents’ care. The reliability of these tests become .84, .92, .79, .71, .72, .65, .75 and .81 respectively. The background knowledge measured by the average grade of Matthayomsuksa 4-5 was 3.55. The data were analyzed by using path analysis with the use of packet software.
The results of study revealed that
- Most factors on level of causal factors influencing Japanese learning achievement of Matthayomsuksa 6 students were high level. Teacher’s teaching quality at arithmetic mean value was 4.12. The factors with lower value were achievement motivation, attitude toward Japanese, self concept and parents’ care and the arithmetic mean value were 3.67, 3.60, 3.58 and 3.53 respectively. Learning intention at arithmetic mean value of 3.38 was medium level. Background knowledge at arithmetic mean value of 3.55 was highest level. Japanese aptitude at arithmetic mean value of 12.23 was high level. And Japanese learning achievement at arithmetic mean value of 19.21 was medium level.
- Relationship model of causal factors influencing of Japanese learning achievement on Matthayomsuksa 6 students fitted with the empirical data. The factors with the most direct influence on Japanese learning achievement was background knowledge while the factor with less direct influence was Japanese aptitude with the beta weights of .67 and .18 respectively. The factors with the most indirect influence on Japanese learning achievement was teacher’s teaching quality while the factors with less indirect influence were self concept and background knowledge with the beta weights of 2.33, .65 and .06 respectively. All causal factors could together explain the variation of Japanese learning achivement of Matthayomsuksa 6 students at 67 percent. And relationship model fitted by considering Chi-Square = 12.23, df = 15, P = .66, GFI = .99, AGFI = .97 and RMSEA = .00
Article Details
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษา แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วนสมบูรณ์
References
ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์
การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
กฤษฎา ศรีพานิชย์. (2546). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียน
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัด
สกลนคร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จิตติพร เชื้อบัณฑิต. (2553). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ
ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1.
วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการวิจัยการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เจแปนฟาวน์เดชั่น. (2553). ผลการสำรวจสถาบันสอนภาษาญี่ปุ่นในต่างประเทศประจำปี 2009.
ตะวัน. ปีที่ 11 ฉบับที่ 52 พฤศจิกายน 2553 หน้าที่ 1-3.
ณุกูล ยิ้มศิริ. (2546). ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจในการเรียนภาษาญี่ปุ่นในสถาบันการศึกษาเอกชน
กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา
บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ภักดิ์วิภา สมเพ็ง. (2558). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ
ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษายโสธร เขต 1.
วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ยุพิน ประทุมมี. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาญี่ปุ่นในการเรียนแบบ
รวมกลุ่มผู้เรียนที่มีระดับความรู้พื้นฐานต่างกัน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชาญี่ปุ่นศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วนิดา ดีแป้น. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเลยโดยการวิเคราะห์พหุระดับ.
วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยราชภัฎเลย.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). ค่าสถิติพื้นฐานของคะแนนการสอบ GAT/PAT. [ออนไลน์].
แหล่งที่มา : ttp://www.niets.or.th/uploads/content_hpdf/gatpat1_2558.pdf
[22 กุมภาพันธ์ 2558].
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2556). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นและภาษาเยอรมัน.
กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ สกสค. ลาดพร้าว.
สุวพรรณ ครุฑเมือง. (2544). การศึกษาพฤติกรรมการเรียนภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาวิชาเอกภาษาญี่ปุ่นใน
มหาวิทยาลัยไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาญี่ปุ่นศึกษา คณะศิลปศาสตร์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อัจฉรา อึ้งตระกูล. (2552). ปัญหาการศึกษาภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอกของมหาวิทยาลัยในเขตภาคเหนือ
ของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาต่างประเทศ
คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Boom, Benjamin S. (1976). Human Characteristic and School Learning. New York :
McGraw-Hill Book Company.
Carroll, John B. (1963). A Model of School Learning. Teacher College Record.
Vol. 64 No. 8 : 723-733.
Good, Tomas L. (1983). Classroom Research : A Decade of Progress. Education Psychologist.
Vol. 18 No. 3 : 127-144.