ภูมิหลังและชาติกำเนิดของนางสีดา ในรามเกียรติ์ฉบับต่างๆ ของไทย (The origin and birth of Sita in different versions of the Thai Ramakien)
Main Article Content
Abstract
บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาภูมิหลังและชาติกำเนิดของนางสีดาในรามเกียรติ์ฉบับต่างๆ ของไทย โดยจะศึกษาจากรามเกียรติ์ที่มีการปริวรรตและตีพิมพ์เผยแพร่ทั้งหมด 16 ฉบับ ได้แก่ ฉบับภาคกลาง 9 ฉบับ ฉบัภาคเหนือ 4 ฉบับ และฉบับภาคอีสาน 3 ฉบับ ผลการศึกษาพบว่า รามเกียรติ์ที่กล่าวถึงตอนกำเนิดของนางสีดา ในตอนต้นเรื่องจะปรากฏในรามเกียรติ์ฉบับรัชกาลที่ 1 และรามเกียรติ์ฉบับท้องถิ่นภาคเหนือและภาคอีสานทั้ง 7 ฉบับ ส่วนฉบับภาคกลางอื่นๆ จะเป็นฉบับตัดตอนจึงไม่ปรากฏตอนกำเนิดนางสีดา ตอนกำเนิดของนางสีดาทำให้เห็นถึงภูมิหลังและชาติกำเนิด กล่าวคือ ในรามเกียรติ์ฉบับรัชกาลที่ 1 นางสีดาจะมีภูมิหลังมาจากพระลักษมี พระชายาของพระวิษณุตามคติความเชื่อในศาสนาฮินดู ส่วนในรามเกียรติ์ฉบับท้องถิ่นส่วนใหญ่นางสีดาจะมีภูมิหลังมาจากนางสุชาดา พระชายาของของพระอินทร์ตามคติความเชื่อในศาสนาพุทธ ซึ่งจะยกเว้นรามเกียรติ์ 2 ฉบับ ได้แก่ เรื่องพรหมจักร นางสีดาจะมีภูมิหลังมาจากนางสุธรรมา พระชายาของของพระอินทร์ตามคติความเชื่อในศาสนาพุทธ และเรื่องลังกาสิบโห นางสีดาจะมีภูมิหลังมาจากเทพธิดาสิดา ผู้บำเพ็ญภาวนาถือศีลใต้ต้นนารีผลในป่าหิมพานต์ ซึ่งอยู่ในคติความเชื่อศาสนาพุทธด้านชาติกำเนิดของนางสีดาในรามเกียรติ์ฉบับรัชกาลที่ 1 นางสีดาจะมีสถานภาพเป็นพระราชธิดาในวงศ์กษัตริย์ยักษ์ แต่ในรามเกียรติ์ฉบับท้องถิ่น นางสีดาจะมีสถานภาพเป็นพระราชธิดาในวงศ์กษัตริย์มนุษย์ นับเป็นสิ่งที่ชี้ถึงความแตกต่างเรื่องภูมิหลังและชาติกำเนิดของนางสีดาในรามเกียรติ์แต่ละฉบับ อีกทั้งนางสีดาในรามเกียรติ์ฉบับรัชกาลที่ 1 จะมีรูปลักษณ์เป็นมนุษย์แต่เกิดในวงศ์ยักษ์ ซึ่งแสดงถึงความคลุมเครือด้านชาติกำเนิดอย่างชัดเจน การวิเคราะห์ภูมิหลังและชาติกำเนิดของนางสีดาแสดงให้เห็นถึงการเลือกสรร และปรับเปลี่ยนตามบริบทสังคมและวัฒนธรรมของผู้แต่งรามเกียรติ์แต่ละฉบับ กล่าวได้ว่า ภูมิหลังและชาติกำเนิดของนางสีดาในรามเกียรติ์ฉบับรัชกาลที่ 1 ยึดโยงอยู่กับคติความเชื่อในศาสนาฮินดูจากรามายณะของอินเดียโดยนางสีดามีหน้าที่อวตารมาเป็นคู่บุญบารมีของพระวิษณุเพื่อดำรงความสงบสุขของโลกและมีหน้าที่เป็นเพลิงผลาญทศกัณฐ์ให้สิ้นวงศ์ ซึ่งจะมีความแตกต่างจากนางสีดาในรามเกียรติ์ฉบับท้องถิ่นทั้งภาคเหนือและภาคอีสาน กล่าวคือ นางสีดาจะมีภูมิหลังมาจากนางสุชาดาและนางสุธรรมาผู้เป็นชายาของพระอินทร์ และเทพธิดาสิดาที่อยู่ในบริบทความเชื่อพระพุทธศาสนาอันเป็นเสาหลักทางความคิดในการสร้างตัวละครนางสีดา อีกทั้งหน้าที่ของนางสีดาในรามเกียรติ์มิใช่อวตารเพื่อทำหน้าที่รักษาความสงบสุข แต่เกิดจากความแค้นในเรื่องชู้สาวที่ทศกัณฐ์แปลงกายเป็นพระอินทร์ลอบเข้าหาตน นับเป็นปัจจัยที่ชี้ถึงความแตกต่างทั้งในด้านภูมิหลังและชาติกำเนิดของนางสีดาในรามเกียรติ์ฉบับต่างๆ ได้เป็นอย่างดี
The purpose of this article is to examine the origin and birth of Sita that are found in different versions of the Thai Ramakien based on 16 versions of the Thai Ramakien, which have been modified and published, namely, 9 versions of the Ramakien in the central region, 4 versions of the Ramakien in the north, and 3 versions of the Ramakien in north–east. The study found that the part of Sita’s birth appeared at the beginning of story in the Ramkien of King Rama I and 7 versions of regional Ramakien. Meanwhile, the Ramakien of the central of the central region was incomplete and thus the birth of Sita part could not be indentified. The part of Sita’s birth can reveal her origin and birth. In the Ramakien of King Rama I, the origin of Sita is Lakshmi, who is Vishnu’s wife based on Hinduism belief. In most of regional versions of the Ramakien, the origin of Sita is Suchada, who is Intra’s wife based on Buddhism belief. Except for the 2 versions, which are Phrommachakra and Langkasipho, the origin of Sita is Suthamma, who is the Intra’s wife, and Sida Angel, who observes religious precepts under Nareephon tree in Himmaphan Forest, both of whom are based on Buddhism belief, respectively. In term of the birth of Sita in the Ramakien of King Rama I, the status of Sita is the daughter of giant king dynasty (Dasakantha) but in the original version of the Ramakien, the status of Sita is the daughter of human king dynasty. This is the point of difference in the origin and birth of Sita in each version of the Ramakien. In addition, Sita in the Ramakien of King Rama I has the appearance of a human but she was born in the giant king dynasty (Dasakantha), which obviously shows the opacity of her birth. The analysis of the origin and birth of Sita demonstrates the selection and adaptation in accordance with the social and cultural context of the poets. It shows that the origin and birth of Sita in Ramakien of King Rama I is closely linked in the belief of Hinduism from the Ramayana of India. Consequently, Sita in the Ramakien of King Rama I serves as the incarnation as Lord Vishnu’s benevolent couple who maintains the peace of the world and as a fire that annihilates Dasakantha’s family. What is more, it is different from Sita in the northern and the north-eastern Ramakien where the Sita is incarnated from Suchada and Suthamma, who are Intra’s wife and Sida Angel, respectively. All of these are situated within the context of Buddhism belief, which is the underpinning idea behind the creation of Sita. Moreover, the regarding the role of Sita in the regional Ramakien, she does not incarnate to maintain the peace of the world but her incarnation result from her resentment towards Dasakantha who disguised himself as Intra and sneakily approached her. These are the factors that clearly shows the differents in the origin and birth of Sita in different versions of the Thai Ramakien.
Article Details
References
Akkhanit, P. (1984). The comparative of various versions of Thai Lanna’s Ramakien (การศึกษาเปรียบเทียบรามเกียรติ์ฉบับต่างๆ ของล้านนาไทย).Chiang Mai: Department of Thai, Faculty of Humanities, Chiang Mai University.
Fine Arts Department. (2003). The total of Ramakiens sector 1-9 (ประชุมคำพากย์ รามเกียรติ์ภาค 1-9). Bangkok: Fine Arts Department.
Frederick B. G. (2007). A study of the role of “Anucha” the younger brother, in Ramakien and parallels with Thai historical narrative (การศึกษาบทบาทของ “อนุชา” น้องชายในรามเกียรติ์และเปรียบเทียบกับการพรรณนาทางประวัติศาสตร์ไทย). Master’s dissertation, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.
Jeennoon, P. (2004). An analysis of hanuman in various versions of the Ramakien (การวิเคราะห์หนุมานในรามเกียรติ์ฉบับต่างๆ). Master’s dissertation, Silpakorn University, Nakhon Pathom, Thailand.
Kammasut, P. (1985). Leadership role of King Rama in Ramayana (บทบาทความเป็นผู้นำของพระรามในรามเกียรติ์). Master’s dissertation, Ramkhamhaeng University, Bangkok, Thailand.
Khemmachareethera, A. Phra. (1975). Phra Lak Phra Lam: The Old Version of Northeast (พระลัก-พระลาม : สำนวนเก่าของอีสาน). Bangkok: Sathienkoset-Nakha Pratheep Foundation.Khruawthongkheaw, N. (2010). The History of Laksmi (แกะรอยพระลักษมี). Bangkok: Museum Press Printing.
King Rama I. (2006). Ramakien (บทละครเรื่องรามเกียรติ์) (10th ed.). Bangkok: Silpabannakhan Printing.
King Rama II. (2010). Ramakien (บทละครเรื่องรามเกียรติ์) (9th ed.). Bangkok: Phai Media Center Company Limited.
King Rama IV. (2012). Literary work by the King Rama IV Ramakien (พระบรมราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 4 บทละครเรื่องรามเกียรติ์). Nonthaburi: Ton Chabub Printing.
King Rama VI. (2004). Gods and things to know (เทพเจ้าและสิ่งน่ารู้). Bangkok: Sri Panya Printing.
King Rama VI. (2011). Ramakien: irics and recite (รามเกียรติ์ : บทร้องและบทพากย์). Bangkok: Fine Arts Department.
King Thonburi. (1989). Ramakien (บทละครเรื่องรามเกียรติ์). Bangkok: Fine Arts Department.
Kongthong, P. (2001).R, Phonsawat, & M, Ziesing (Eds.). Sita: Between Humanity and Ideals (สีดา : ระหว่างความเป็นปุถุชนกับอุดมคติ).In Humanistic Vision: Include Articles on the 20th Anniversary Faculty of Humanities, Thai Chamber of Commerce University, 74-95. Bangkok: Thai Chamber of Commerce University
M. Sributsara [Pseudonym], translate and complied. (1991). Langkasibho-The Ramakien of Tai Lue (ลังกาสิบโห-รามเกียรติ์ของไทยลื้อ). Bangkok: Odeon Store Printing.
Naritsaranuwattiwong, Her Royal Highness, The Prince of Phraya. (1991).The song and the Ramakien (บทเพลงและบทละครเรื่องรามเกียรติ์). n.p.
Nimmanhaemin, P. (2003). The story of Rama in the context of Tai society (นิทานเรื่องพระรามในปริบทสังคมไทย). Conference Proceedings about story of Rama Ramayana and Ramakien. Organized by Department of Thai, Faculty of Arts Chulalongkorn University, Room 105, Maha Chulalongkorn Building, Chulalongkorn University, November 30.
Noomuen, W. (2012). Implications of sexual abuse in ancient Thai literature: the case study of Sita is sexual harassed and Wanthong is rapped (นัยการล่วงละเมิดทางเพศในวรรณคดีไทยโบราณ : กรณีสีดาถูกคุกคามทางเพศและวันทองถูกข่มขืน). Journal of Institute of Culture and Art, Srinakharinwirot University. 13(2), 65-75.
Poonsub, S., & Bankluay, S. (1982). The characteristics in the Ramakien: character, background and behaviors (ตัวละครในรามเกียรติ์ : ลักษณะ ความเป็นมาและพฤติกรรมของตัวละครในเรื่องรามเกียรติ์). Bangkok: Thanesuan Printing.
Posakritsana, P. (1977). The literature for grand shadow plays (วรรณกรรมประกอบการเล่นหนังใหญ่วัดขนอน จังหวัดราชบุรี). Nakhon Pathom: Faculty of Education, Silpakorn University.
Ramakien of Ayutthaya period version at Rama were meeting to Aongkhot communicate (บทละครเรื่องรามเกียรติ์สมัยกรุงศรีอยุธยา ตอนพระรามประชุมพลจนองคตสื่อสาร). (1998). Chusab D., paid and explained. S, Wongthet (Ed.). Bangkok: Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre (Public Organization).
Royal Institute of Thailand. (2013). Dictionary of the royal institute of Thailand 2011 (พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554). Bangkok: Siriwattana Interprint Public Company Limited.
Sanraprasert, Count, Sri-Amornyan, Viscount, paraphrase. (1964). Phra Ram Jataka (พระรามชาดก). Bangkok: n.p.
Satchaphan, R. (1991). Female characters in Thai literature during Ayutthaya period and early Rattanakosin period (ตัวละครหญิงในวรรณคดีไทยสมัยอยุธยาและสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น). Doctoral dissertation, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.
Satchaphan, R. (2013). Not just a heroine: the reflection from drama to real life (มิใช่เป็นเพียงนางเอก: ภาพสะท้อนจากละครสู่ชีวิตจริง) (2nd ed.). Bangkok: Sathaporn Book Company Limited.
Sommart, P. (2006). A comparative study of Ramakian: the north version Prommajak and the northeastern version Phralak-Phralam analysis in folklore aspects (การศึกษาเปรียบเทียบรามเกียรติ์ฉบับล้านนาเรื่องพรหมจักรและรามเกียรติ์ฉบับอีสานเรื่องพระลัก-พระลามเชิงคติชนวิทยา). Master’s dissertation, Ramkhamhaeng University, Bangkok, Thailand.
Soraj, S. (1983). An analysis-criticism about the heroine in Thai literature (บทวิเคราะห์-วิจารณ์นางในวรรณคดีไทย). Bangkok: Department of Thai and Eastern Languages, Faculty of Humanities, Srinakharinwirot University.
Sripimchai, B., Inta, C., & Wutfei, S. (1984). “Parammahien” in Parammahien and Horraman (“ปรัมมเหียร” ใน ปรัมมเหียร หอรมาน), 1-44.Chiang Mai: Faculty of Humanities, Chiang Mai University.
Sunthorntham, C. (1985). A study of the Ramakian in the northeastern versions (การศึกษาเรื่องรามเกียรติ์สำนวนท้องถิ่นอีสาน). Master’s dissertation, Silpakorn University, Nakhon Pathom, Thailand.
Thitathan, S. (1979). Ramakien: a study of the spread of tales (รามเกียรติ์: ศึกษาในแง่การแพร่กระจายของนิทาน). Master’s dissertation, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.
Thongchuay, C. (1979). Ramakien and the southern local literature (รามเกียรติ์กับวรรณกรรมท้องถิ่นภาคใต้). Songkhla: Srinakharinwirot University, Songkhla.Wannasai, S., translate. (1979). Phrommachakra Jataka: Ramakien of Thai Lanna version (ชาดกนอกนิบาตเรื่องพรหมจักร : รามเกียรติ์ฉบับสำนวนภาษาลานนาไทย). Chiang Mai: Faculty of Humanities, Chaing Mai University
Thongchuay, C., translate. (1984). “Horraman” in Parammahien and Horraman (“หอรมาน” ใน ปรัมมเหียร หอรมาน), 45-90. Chiang Mai: Faculty of Humanities, Chaing Mai University.
Yodhong, C. (2010). Ramakien: sex, woman, state, and South Eastern Asia (รามเกียรติ์ : Sex ผู้หญิง รัฐ และอุษาคเนย์). Journal of Woman and Youth Studies, Thammasart University. 2(2010), 16-34