พลังชีวิตภาษาไทดำในภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ (Tai Dam language vitality in Southeast Asia)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพลังชีวิตของภาษาไทดำในภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ ได้แก่ ประเทศไทย ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม การวัดพลังชีวิตภาษาใช้กรอบความคิดทางด้านภาษาศาสตร์สังคมโดยใช้เกณฑ์ทางด้านการใช้ภาษา ทัศนคติต่อภาษา นอกจากนี้ ยังศึกษาปริมาณการใช้คำไทดำเพื่อเปรียบเทียบว่าผู้พูดภาษาไทดำในแต่ละประเทศสามารถธำรงภาษาไทดำไว้ได้มากน้อยเพียงใด ผลการวิจัยพบว่าชาวไทดำในประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามมีพลังชีวิตภาษาไทดำสูงที่สุด รองลงมาคือประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และสุดท้ายคือประเทศไทย ในประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามและประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
ชาวไทดำทุกกลุ่มอายุมีทัศนคติต่อภาษาในเชิงบวก และมีการใช้ภาษาหลากหลายแวดวงโดยเฉพาะอย่างยิ่งแวดวงครอบครัว ทั้งนี้เพราะชาวไทดำในประเทศทั้งสองนี้ไม่ได้รู้สึกแปลกแยกจากประชากรหลักของประเทศ ส่วนชาวไทดำในประเทศไทย มีประวัติศาสตร์การอพยพเข้ามาในประเทศไทยด้วยเหตุผลด้านการสงคราม จึงยังคงมีความรู้สึกที่แปลกแยกจากคนไทยทั่วไป ส่งผลต่อทัศนคติต่อภาษาในเชิงลบ รวมถึงการใช้ภาษาในแวดวงที่จำกัด การศึกษาปริมาณการใช้คำศัพท์ไทดำสนับสนุนการศึกษาทัศนคติต่อภาษาและการใช้ภาษาไทดำ กล่าวคือชาวไทดำในประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามมีการใช้คำศัพท์ภาษาไทดำมากที่สุด และชาวไทดำในประเทศไทยใช้คำศัพท์ภาษาไทดำน้อยที่สุด
This research paper aims to study the language vitality of Tai Dam language in Southeast Asia, i.e., Thailand, Laos, and Vietnam. The sociolinguistic approach focusing on language use and language attitude is used to measure the Tai Dam language vitality. In addition, the amount of Tai Dam lexical usage is added to this study in order to compare the degree of Tai Dam language maintenance in each country. It was found that Tai Dam people in Vietnam have the highest degree of language vitality. Next are the Tai Dam people in Laos and lastly, the Tai Dam in Thailand. In Vietnam and Laos, Tai Dam people in all age groups have positive attitudes towards their language and use the Tai Dam language in various domains, especially at home. This is because they do not differentiate themselves from the mainstream people of the countries. On the other hand, Tai Dam people in Thailand migrated to Thailand because of war. They distinguish themselves as a separate group and thus have negative attitudes toward their own language, and a limited domain of language use. The study of lexical usage also supports the study of language attitudes and language use. Tai Dam speakers in Vietnam use Tai Dam words the most, and those in Thailand, the least.
Article Details
References
Buakaew, K., [Interview] March 13, 2015.
Buranasing, A. (1988). An analysis of lexical change among three generations in Thai Song dialect (วิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงการใช้คำของคนสามระดับอายุในภาษาไทยโซ่ง). Master’s dissertation, Mahidol University, Nakhon Pathom, Thailand.
Burusphat, S. (2012). Tones of Thai Song varieties. The Journal of the Southeast Asian Linguistics Society, 5, 32-48.
Burusphat, S. (2013). Phonological variation and change in Thai Song (การแปรและการเปลี่ยนแปลงเสียงในภาษาไทยโซ่ง). Songkhla: Pimpakarn.
Burusphat, S. (2013).The language shift in progress of Thai Song. The Journal of Southeast Asian Linguistics Society, 6, 19-34.
Burusphat, S., Deepadung, S., Suraratdecha, S., Ardsamiti, N., Patpong, P., & Setapong, P. (2011). Language uses and attitudes towards languages and ethnic tourism of ethnic groups in the Western Region of Thailand (การใช้ภาษาและทัศนคติต่อภาษาและการท่องเที่ยวเชิงชาติพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ในภูมิภาคตะวันตกของประเทศไทย). Bangkok: Sangsue
Burusphat, S., Deepadung, S., Suraratdecha, S., Ardsamiti, N., Patpong, P., & Setapong.P. (2012). Language vitality and language regression of ethnic groups in the western region of Thailand (พลังชีวิตและภาวการณ์ถดถอยภาษากลุ่ม
ชาติพันธุ์ในภูมิภาคตะวันตกของประเทศไทย). The Journal, 7(1), 27-54.
Chakshuraksha, N. (2003). Language maintenance and shift in a displaced Tai language: a case study of Black Tai at Nongkhe village, Thailand. Doctoral dissertation, Mahidol University, Nakhon Pathom, Thailand.
Charoenchai, P. (2008). A lexical study of Tai languages in Lopburi Province and influences of technology on changes of lexical usage (การศึกษาคำศัพท์ภาษาตระกูลไทในจังหวัดลพบุรีและอิทธิพลของเทคโนโลยีต่อการเปลี่ยนแปลงการใช้คำศัพท์). Nakhon Pathom: Silpakorn University.
Chawsuan, E. (1994). A comparative lexical study of Lao dialects spoken in Nakhon Pathom Province, Thailand and the Lao dialect spoken in Borkaew Province,The Lao People Demoeracy Republic (การศึกษาเปรียบเทียบค�าศัพท์ภาษาลาวในจังหวัดนครปฐมและภาษาลาวในแขวงบ่อแก้ว ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว). Master’sdissertation, Silpakorn University, Nakhon Pathom, Thailand.
Daecha, W. (1987). A comparative study of the phonology of six Thai dialects spoken in Amphoe Tha Tako, Changwat Nakhon Sawan (การศึกษาเปรียบเทียบระบบเสียงของภาษาไท 6 ภาษาที่พูดในอำเภอท่าตะโก จังหวัดนครสวรรค์). Master’s dissertation, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.
Duan, L. (2004). A sociolinguistic study of language use and language attitudes among the Bai people in Jianchuan County, China. Master’sdissertation, Payap University, Chiang Mai, Thailand.
Fippinger, J., & Fippinger, D. (1974). Black Tai phoneme, with reference to White Tai. Anthropological Linguistics, 12(3), 83-95.Fishman, J. (1972). The sociology of language. Rowley, Massachusetts:Newbury House Publishers.
Gedney, W. (1964). A comparative sketch of White, Black and red Tai. The Social Science Review. Special number 14, 1-47.Ji, H. (2005). A study of language use and language attitudes among Bisu speakers in China and Thailand. Master’s dissertation, PayapUniversity, Chiang Mai, Thailand.
Jirananthanaporn, S., Singnoi, U., & Maneecho, S. (2003). Grammatical system in Thai Song (ระบบไวยากรณ์ในภาษาไทยโซ่ง). Phitsanulok: NaresuanUniversity.
L. Thongkum, T. (2002a). Old Tai Dam (Black Tai) lexicon. (Manuscript)
L. Thongkum, T. (2002b). Old Tai Dam (Black Tai) and the meanings of ambiguous words in modern Thai elaborate expressions. Paper presented at the 12th Annual Conference of the Southeast Asian Linguistics Society (SEALS XII) hosted by Northern Illinois University,DeKalb, May 15-17, 2002.
Li, F. K. (1960). A tentative classifications of Tai dialects. Culture in history essay in honor of Paul Radin, edited by Stanley Diamond, 951-959. New York: Columbia University Press.
Liamprawat, S. (1998). A classification of Thai Song by tonal features (การจัดกลุ่มภาษาไทยโซ่งโดยใช้เสียงวรรณยุกต์). In Tor-tuk-auksara: A collection of articles on language and Thai literature (ทอถักอักษรา: รวมบทความทางภาษาและวรรณคดีไทย). Nakhon Pathom: Silpakorn University.
Liamprawat, S. (2013). Lexical variation in Tai Dam among three generations (การแปรการใช้ศัพท์ในภาษาไทดำของคนสามระดับอายุ). Songkhla:Pimpakarn.
Liamprawat, S., & Wattanaprasert, K. (1996). An analysis of lexical use and variation among three generations in Lao Language communities of Thacin River Basin (รายงานการวิจัยเรื่องวิเคราะห์การใช้คำและการแปรของภาษาของคนสามระดับอายุในชุมชนภาษาลาวลุ่มน้ำท่าจีน). Nakhon Pathom: Silpakorn University.
Lor, T. [Interview]. December 19, 2015.Maneewong, O. (1987). A comparative phonological study of Lao Song in Petchaburi and Nakhonpathom Provinces. Master’s dissertation,Mahidol University, Nakhon Pathom, Thailand.
Panka, K.(1980). The phonological characteristics of Lao Dialects in Amphoe Muang, Nakhon Pathom Province (ลักษณะเฉพาะด้านเสียงของภาษาลาวในอำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม). Master’s dissertation, ChulalongkornUniversity, Bangkok, Thailand.
Panko, T. [Interview]. July 17, 2015.
Plungsuwan, W. (1981). A tonal comparison of Tai dialects in Ratchaburi. Master’s dissertation, Mahidol University, Nakhon Pathom, Thailand.
Praphin, W.(1996). Comparative lexical study of Lao Song in Nakhonpathom, Ratchaburi and Phetchaburi Province (การศึกษาเปรียบเทียบคำศัพท์ภาษาลาวโซ่ง ในจังหวัดนครปฐม ราชบุรี และเพชรบุรี). Master’sdissertation, Silpakorn University, Nakhon Pathom, Thailand.
Saeng-ngam, S. Changwat Phetchaburi (การแปรคำศัพท์และวรรณยุกต์ตามกลุ่มอายุและทัศนคติต่อภาษาในภาษาโซ่ง (ไทดำ) ที่พูดในอำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี). Master’s dissertation, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.
Singlor, N. [Interview]. March 14, 2015(2006). Lexical and tonal variation by age group and language attitude in the Song language (Black Tai) of Amphoe Khao Yoi,
Sribusara, M. (1987). Lament of the Black Tai (ไทยดำรำพัน). Bangkok: Bhannakij.
Suasosit, R. (1992). A phonology of Lao Song at Don Tao It Village, Rang Wai Subdistrict, Phanom Thuan District, Kanchanaburi Province (ระบบเสียงภาษาลาวโซ่ง หมู่บ้านดอนเตาอิฐ ตำบลรางหวาย อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี). Master’s dissertation, Silpakorn University, Nakhon Pathom,Thailand.
Summer Institute of Linguistics. (2015). Language vitality. Online. RetrievedDecember 2, 2015. from http://www.sil.org/languageassessment/language-vitality.
Thavorn, S. (2013). Phonological variation and change in Tai Dam (การแปรและการเปลี่ยนแปลงเสียงในภาษาไทดำ). Master’s dissertation, Mahidol University,Nakhon Pathom, Thailand.
The Royal Institute. (2010). Linguistic dictionary:Applied linguistics(พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์: ภาษาศาสตร์ประยุกต์). Bangkok:Rungsilp.Unakornsawat, A. (1993). A comparative phonological study of Phu Tai and Lao Song (การศึกษาเปรียบเทียบระบบเสียงภาษาผู้ไทกับภาษาลาวโซ่ง). Master’s dissertation, Silpakorn University, Nakhon Pathom, Thailand.
Wattanaprasert, K. & Liamprawat, S. (1988). The phonology of Lao dialects in Thachin river basin (รายงานการวิจัยเรื่องระบบเสียงภาษาลาวของลุ่มน้ำท่าจีน) (2nd ed.). Nakhon Pathom: Silpakorn University.
Yooyen, P. (2013). Tone variation of Thai Song by age group in Ratchaburi Province (การแปรเสียงวรรณยุกต์ตามตัวแปรอายุในภาษาไทยโซ่ง จังหวัดราชบุรี). Master’s dissertation, Mahidol University, NakhonPathom, Thailand.