ความจริงของชีวิตในทัศนะพุทธศาสนา (Truth of life from the Buddhist perspective)

Abstract

ชีวิตเป็นส่วนประกอบของนามรูป หรือวิวัฒนาการมาจากนามรูป แต่นามรูปก็มีขึ้นโดยอาศัยเหตุปัจจัย ชีวิตไม่ใช่ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นโดยความบังเอิญ แต่ทุก ๆ สิ่งที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ล้วนแล้วแต่มีเหตุปัจจัย เกิดขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัยความเป็นไปในชีวิต การกระทำของมนุษย์ การพัฒนาชีวิต สิ่งเหล่านี้มีได้ เกิดขึ้นได้เพราะอาศัยเหตุปัจจัย ด้วยเหตุนี้ เหตุปัจจัยจึงเป็นตัวการสำคัญสุดในชีวิต ในฐานะเป็นตัวผลักดันให้ชีวิตก้าวเดินไปในทิศทางต่างๆด้วยเหตุนี้ในการพัฒนาสังคมจึงต้องมีทำให้ร่างกายส่วนที่รูปอยู่ได้อย่างผาสุกเหมาะแก่การใช้งานและการพัฒนาจิตใจให้เกิดความเมตตา เห็นอกเห็นใจซึ่งกัน ซึ่งเริมด้วย หิริ โอตตัปปะ สละความเห็นแก่ตัวออกไป เพราะตัวเราเองหรือสิ่งทั้งหลาย ล้วนอาศัยซึ่งกันและกัน จะเห็นแก่ตัวอย่างเดียวไม่ได้เพราะจะทำให้ความสัมพันธ์ของสิ่งต่างขาดลง ปัญหาต่างก็จะเกิดขึ้น เพราะสิ่งที่เนื่องกันเหล่านั้นถูกต่างคนต่างทำลาย ด้วยเหตุนี้ ตามหลักปฏิจจสมุปบาทจึงไม่น่าจะทำให้สังคมมีปัญหาได้ ถึงจะมีก็น่าจะมีน้อยที่สุดถ้าหากยังไม่สามารถตัดกระแสปฏิจจสมุปบาทสายเกิดทุกข์ได้แล้ว จิตก็ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์ไปได้

Our life is composed of mind and form (nāma-rūpa); in other words, it evolves from the mind and form. However, the rise of both depends on a causal factor and it is not the accidental phenomenon. Everything associated with human beings depends on a causal factor and happens because of the casual factor existing within life. Human actions and life development do exist or come into being because of the casual factor. Therefore, the causal factor is the most important condition of life as it directs life in different ways. Thus, developing the society requires making a form (or body) happy and proper for work and developing the mind to be endowed with kindness and compassion. This begins with developing the principles of Moral Shame (hiri) and Moral Dread (ottappa), and relinquishing selfishness because our selves or all things depend on one another. Humans must not be selfish or the interrelation between all things will be destroyed. Afterwards, many problems will arise because those interdependent entities are destroyed by one another. As a consequence, adhering to the principle of the Dependent Origination (Pāli: paṭiccasamuppāda), the society is probably free from those problems. If there is a problem, it is scant. If the stream of suffering in the Dependent Origination is not cut off, the mind is not free from suffering.