รูปแบบการจัดการธุรกิจนวัตกรรมโฮมสเตย์ในชุมชนสำหรับนักท่องเที่ยว (The management model of homestay innovation business in the community for tourists)
Main Article Content
Abstract
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยแห่งความสำเร็จ ปัญหาและอุปสรรคของการบริหารจัดการโฮมสเตย์ของไทยในปัจจุบันและรูปแบบการจัดการธุรกิจนวัตกรรมโฮมสเตย์สำหรับนักท่องเที่ยว โดยผู้วิจัยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญในการพัฒนานวัตกรรมโฮมสเตย์ จำนวน 12 คน ผลการศึกษาพบว่า การบริหารโฮมสเตย์ของชุมชนในปัจจุบันมีดังนี้ 1) มีการรวมกลุ่มกันเพื่อจัดการการท่องเที่ยว 2) ได้รับการส่งเสริมจากภาครัฐ 3) เป็นรายได้เป็นหลักของชุมชน 4) มุ่งไปสู่ความยั่งยืน 5) ผู้นำชุมชนเป็นผู้ดูแลและจัดสรรพื้นที่ 6) พัฒนาตามความต้องการของนักท่องเที่ยว 7) โฮมสเตย์บางส่วนที่ไม่รู้กลุ่มเป้าหมายและกิจกรรมรองรับนักท่องเที่ยว 8) กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬาเป็นผู้ประเมินมาตรฐาน ในขณะที่ปัจจัยแห่งความสำเร็จ ประกอบด้วย 1) การมีส่วนร่วมของชุมชน 2) ทรัพยากรและกิจกรรมการท่องเที่ยวมีความน่าสนใจ 3) ชุมชนมีความรู้ในการทำโฮมสเตย์ 4) มีผู้นำชุมชนที่ดีและมีภาวะผู้นำสูง 5) ได้รับการสนับสนุนทั้งภาครัฐ เอกชนและสถานศึกษา 6) ดูแลนักท่องเที่ยวอย่างมีไมตรีจิต 7) จัดทำบัญชีที่มีมาตรฐาน โปร่งใส 8) การประชาสัมพันธ์ที่ดี 9) มุ่งเน้นการนำเสนอวิถีชีวิตชุมชนดั้งเดิม 10) ปรับปรุงและพัฒนาอยู่เสมอ และ 11) ฝึกอบรมการบริหารและการบริการเสมอ ขณะเดียวกันก็มีปัญหาและอุปสรรคในเรื่อง 1) ขาดการบูรณาการการทำงานร่วมกัน 2) ขาดความรู้ในการทำโฮมสเตย์ 3) ทำเป็นเชิงธุรกิจมากเกินไป 4) ต้นทุนและค่าใช้จ่ายสูง 5) แบ่งผลประโยชน์ไม่เป็นธรรม 6) ขาดความเชื่อมั่นในการเปลี่ยนแปลง 7) ผู้นำบริหารงานไม่โปร่งใส 8) ขาดมาตรฐานการบริการที่มีคุณภาพ 9) ขาดการรับฟังความคิดเห็นอย่างเปิดกว้าง 10) สภาพแหล่งท่องเที่ยวเปลี่ยนไป 11) การประชาสัมพันธ์ไม่ดีพอ และ 12) ขาดสิ่งอำนวยความสะดวกที่จำเป็นพื้นฐาน รูปแบบและกระบวนการในการบริหารนวัตกรรมโฮมสเตย์ที่เหมาะสม มีดังนี้ 1) สร้างนวัตกรรมที่แปลกใหม่และดึงดูด 2) สร้างนวัตกรรมการมีส่วนร่วมของชุมชน 3) สร้างนวัตกรรมการตลาดเพื่อการแข่งขัน 4) สร้างนวัตกรรมกระบวนการการบริหารจัดการที่มีคุณภาพและความโปร่งใส 5) สร้างนวัตกรรมองค์กรเพื่อพัฒนาคนในชุมชน 6) สร้างนวัตกรรมความยั่งยืนกับชุมชน สังคมและสิ่งแวดล้อม
The objective of this research was to study the success contributing factors, problems and obstacles in current Thai homestay management, and the management model of innovative homestay business for tourists. A qualitative research model and in-depth interviews were conducted with 12 experts in homestay innovation. The results showed the characteristics of the current homestay management of the community as follows: 1) they formed a group to manage tourism, 2) they got support from the government, 3) they provided the main income for the community, 4) they moved towards sustainability, 5) the community leader was the administrator and allocated the area, 6) they developed their homestays according to the tourists’ needs, 7) some homestay entrepreneurs did not know their target group and activities to support the tourists, and 8) the Ministry of Tourism and Sports was in charge of standard evaluation. The success factors consisted of 1) community participation, 2) interesting tourism resources and activities, 3) in homestay, 4) having good community leaders with high leadership, 5) support from the governmental, private and educational institutions, 6) friendly hospitality, 7) accountancy with transparent standards, 8) good publicity, 9) focus on presenting the traditional way of life of the community, 10) constantly improving and developing their homestays, and 11) continually giving training on management and services. At the same time, there were many problems and obstacles concerning: 1) lack of integration and collaboration, 2) lack of knowledge in homestay, 3) overemphasizing business-oriented activities, 4) high costs and expenses, 5) unfair share of benefits, 6) lack of confidence in changes, 7) corrupt executive leaders, 8) lack of quality service standards, 9) lack of openness to opinions, 10) environmental changes of the tourist attractions, 11) inadequate public relations, and 12) lack of necessary basic facilities. The appropriate models and processes for managing homestay innovations were as follows: 1) creating new and attractive innovations, 2) implementing innovations to encourage community participation, 3) establishing marketing innovations for competition, 4) improving quality and transparent management innovation, 5) devising organizational innovation to develop people in the community, and 6) promoting sustainability innovation associated with the community, society and environment.
Article Details
References
Aldebert, B., Dang, R. & Longhi, C. (2010). Innovation in the Tourism Industry: The Case of Tourism@. Tourism Management, 32(5): 1204-1213.
Arevin, T. A. (2014). The Empowerment Model of Coastal Homestay Business Owners in Five Strategic Areas of National Tourism. International Journal of Administrative Science & Organization, 21(1): 25-27.
ASEAN Secretariat. (2016). Asean Homestay Standard. Jakarta: ASEAN Secretariat.
Bhan, S. (2014). Homestay Tourism in India: Opportunities and Challenges. African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 3(2): 55-65.
Boonyabanchar, Somsook. (2017). Citizens Assembly, democratic development process and public participation (สมัชชาพลเมืองกระบวนการพัฒนาประชาธิปไตยและการมีส่วนร่วมของประชาชน). Bangkok: Secretariat of the House of Representatives.
Burikul, Thawinwadee. (2007). Public participation dynamics: from the past to the Constitution of the Kingdom of Thailand 2007 (พลวัตรการมีส่วนร่วมของประชาชน: จากอดีตจนถึงรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2007). Bangkok: AP Graphic Design and Printing Co., Ltd.
Carvalho, L. & Costa, T. (2011). Tourism Innovation - a Literature Review Complemented by Case Study Research. In International Conference on Tourism & Mana Studies - Algarve 2011, pp. 23-33. Faro: University of Algarve.
Chaiprasit, Khosit. (2011). Sustainable tourism in the development dimension from inside: A case study of Angkhang Royal Agricultural Station, Pai District, Chiang Mai Province (การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในมิติการพัฒนาจากภายใน: กรณีศึกษาชุมชนในสถานีเกษตรหลวงอ่างขาง อำเภอปาย จังหวัดเชียงใหม่). Chiang Mai: Chiang Mai Rajabhat University.
Chuaybumroong, Terdchai. (2009). Roles of local government organizations and sustainable tourism development based on the concept of sufficiency economy (บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน บนฐานแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง). Bangkok: King Prajadhipok’s Institute.
Department of Tourism. (2015). Homestay (โฮมสเตย์ไทย). Bangkok: Chulalongkorn University.
Douglas, F. (1985). Travel and Tourism Management. Basingstoke: Macmillan Educational.
Hashim, A. M. (2015). Langkawi Homestay: Exploring an Innovation Aspect in Homestay Industry. Journal of Tourism, Hospitality and Sports, 7(8): 1-5.
Hawkins, D., Lake, D., Nielson, D. & Tierney, M. J. (2006). Delegation and Agency in International Organizations. Cambridge: Cambridge University Press.
Hjalager, A. M. (2002) Repairing Innovation Defectiveness in Tourism. Tourism Management, 23: 465-474.
Ibrahim, Y. & Razzaq, A. R. A. (2015). Homestay Program and Rural Community Development in Malaysia. [Online]. Retrieved January 20, 2018 from https://www.ritsumei.ac.jp/acd/re/k-rsc/hss/book/pdf/vol02_03.pdf
Jittungwattana, Boonlers. (2014). Sustainable tourism development (การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน) (2nd ed.). Bangkok: Dharmasarn Co., Ltd.
Karlsson, R. (2017). Homework before homestay the importance of host-training for sustainable tourism development. Bachelor’s dissertation, Linnaeus University, Philippines.
Kasemsab, Jaruwan. (2013). Environmental conservation for sustainable tourism (การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน). Journal of Environmental, 13(3): 3-5.
Kasemsuk, Jintawee. (2011). Communication and social change (การสื่อสารกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม). Bangkok: Chulalongkorn University publisher.
Kasuma, J. (2016). Tourist perception towards homestay businesses: Sabah experience. Journal of Scientific Research and Development, 3(2): 27-33.
Keling, W. & Entebang, H. (2017). Dayak Homestay Entrepreneurs Innovation Characteristics. Journal of Tourism and Management Research, 2(2): 12-17.
Khon Kaen Tourism and Sports Office. (2015). Homestay knowledge management documents (เอกสารประกอบการจัดการความรู้ด้านการท่องเที่ยวแบบโฮมสเตย์). Khon Kaen: Office of Tourism and Sports.
Klamphaiboon, Worraphan. (2016). Homemade Stay: Small is Beautiful. Bangkok: Super Green Studio.
Kogphon, Orathai. (2009). A companion to the public participation guide for local administrators (คู่คิด คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชน สำหรับนักบริหารท้องถิ่น). Bangkok: Charansanitwong Printing.
Kongpetch, Jintana. Wongjanthra, Prayoon. & Kurukhote, Jurairat. (2015). Developing homestay village model for Eco-tourism services Nongbua Lamphu province (การพัฒนารูปแบบหมู่บ้านโฮมสเตย์เพื่อการบริการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม จังหวัดหนองบัวลำภู). Journal of Education Mahasarakam University. 9(3): 11-20.
Kongsab, Soonthon. (2015). Public participation in the administration of subdistrict administrative organizations: a case study of Tha It Subdistrict, Pak Kret District Nonthaburi (การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารงานองค์การบริหารส่วนตำบล: กรณีศึกษา ตำบลท่าอิฐ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี). Master’s dissertation, National Institute of Development Administration, Bangkok, Thailand.
Lamaijin, Kulwadee. (2016). Ecotourism culture (วัฒนธรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ). Ubon Ratchathani: Ubon Ratchathani Rajabhat University.
Lundvall, B. (1995). National systems of innovation: Towards a theory of innovation and interactive learning. London: Biddles.
Mill, R. C. (1990). Tourism the international business. New Jersey: Prentice Hall.
Mowery, D. & Rosenberg, N. (1979). The influence of market demand upon innovation: a critical review of some recent empirical studies. Research Policy, 8(2): 102-153.
Myers, S. & Marquis, D. G. (1969). Successful Industrial Innovations A Study of Factors Underlying Innovation in Selected Firms. Washington DC: National Science Foundation.
Nirattakul, Yuwadee (2011). Sustainable tourism amid the changing dimension (การท่องเที่ยวยั่งยืนท่ามกลางมิติแห่งการเปลี่ยนผ่าน). Bangkok: Silpakorn University.
Noipayak, Walailuck. (2016). Tourism innovation (นวัตกรรมการท่องเที่ยว). [Online]. Retrieved January 20, 2018 from https://www.etatjournal.com/upload/221/9_TravelInnovation.pdf
Omerzel, D. G. (2015). A systematic review of research on innovation in hospitality and tourism. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 28(3): 25-29.
Othman, R. (2015). Muslim-Friendly’s Homestay in Malaysia: Issues and Challenges. Advanced Science Letters, 21(6): 1-5.
Pond, A. (1993). Tourism Technology and Competitive Strategies. Wallingford: Cab International.
Raffia, C. (2013). Innovation in Rural Tourism: A Model for Hungarian Accommodation Providers. Management & Marketing Challenges for the Knowledge Society, 8(4): 75-79.
Rønningen, M. (2010). Innovation in the Norwegian Rural Tourism Industry: Results from a Norwegian Survey. The Open Social Science Journal, 3(1): 15-29.
Schmookler, J. (1966), Invention and Economic Growth. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
Schumpeter, J. A. (1934).The theory of economic development: an inquiry into profits, capital, credit, interest and the business cycle. Cambridge, Massachusetts: Harvard Economic Studies.
Secretariat of the House of Representatives. (2016). Public participation management (การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วมของประชาชน). [Online]. Retrieved April 1, 2018 from https://library2.parliament.go.th/ ejournal/content_af/2559/aug2559-2.pdf
Seyanon, Isara. & Somphobsakul, Phairin. (2010). Creating a sustainable tourism value of a homestay business: a case study of a homestay in the Amphawa Floating Market Samut Songkhram Province (การสร้างมูลค่าการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของธุรกิจโฮมสเตย์: กรณีศึกษาโฮมสเตย์บริเวณตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม). Bangkok: University of the Thai Chamber of Commerce.
Siriweschakul, Chuwit. (2001). Community tourism and homestay arrangements (การท่องเที่ยวเชิงชุมชน และการจัดโฮมสเตย์). Journal of Tourism, 20(2): 14.
Sriwattanasarn, Pittaya. (2015). Tourism industry (อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว). Bangkok: Dhurakij Pundit University.
Statistics Subcommittee on Tourism and Sports. (2013). Statistical Development Plan for Tourism and Sports, Issue 1, 2013 - 2015 (แผนพัฒนาสถิติสาขาการท่องเที่ยวและกีฬา ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2556 - 2558). Bangkok: Ministry of Tourism and Sports.
Stevens, L. (1985). Guide to staring and operating a successful travel agency. Wheaton: Delmar.
Tutorials Point. (2016). Tourism Management. [Online]. Retrieved Mar 17, 2016 from https://www.Tutorialspoint.com
UNESCO. (2005). Sustainable Tourism Development in UNESCO Designated Sites in South-Eastern Europe. München: UNESCO.
United Nation. (2010). International Recommendations for Tourism Statistics 2008. New York: United Nations Publication.
Wan, C. (2013). Introduction to Tourism. Hong Kong: Education Bureau.
Wattanasab, Wanchai. (2013). Guide to public participation in community decisions (คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตัดสินใจของชุมชน). Khon Kaen: Printing Depot Nana Wittaya.
World Tourism Organization. (2011). Tourism Satellite Account - Why do we have it and what does it do? In Capacity Building Program, Asia Workshop II 4 - 6 July 2011. np.