วิเคราะห์การท่องเที่ยวไทยตามแนวคิดเศรษฐกิจที่ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม ผ่านกระบวนทัศน์สัจนิยมวิพากษ์ (The analysis of tourism in Thailand under the concept of ‘Value-based economy’ through a critical realism paradigm)

Main Article Content

ปารณีย์ บุญไชย (Paranee Boonchai)
ศิริวรรณ กวงเพ้ง (Siriwan Ghuangpeng)
ธนิดา ลครศรี (Tanida Lakornsri)

Abstract

ปัจจุบันประเทศไทยต้องการก้าวสู่การเป็น “ไทยแลนด์ 4.0” โดยการปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจให้ ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม หรือ “Value-based economy” เพื่อหลุดพ้นกับดักประเทศรายได้ปานกลาง โดยใช้มูลค่าหรือคุณค่าเป็นฐานในการพัฒนาเศรษฐกิจ แม้มีการพูดถึงนโยบายฉบับนี้เป็นอย่างมากในช่วง 2 - 3 ปี ที่ผ่านมา แต่อย่างไรก็ตามแนวคิดนี้ก็ยังเป็นวิสัยทัศน์ที่ขาดรายละเอียดในหลายมิติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แนวคิดด้าน “มูลค่า” “คุณค่า” หรือ “Value” ที่มักถูกอธิบายด้วยแนวคิดทางเศรษฐศาสตร์ โดยมีรากฐานมาจาก ปรัชญาแบบปฏิฐานนิยม (positivism) การอธิบายปรากฏการณ์ต่าง ๆ จึงมักจะมุ่งเน้นที่ผลลัพธ์มากกว่ากระบวนการ เช่นเดียวกันกับมูลค่าทางการท่องเที่ยวที่มักถูกตีความในรูปตัวเงิน รายได้ และผลประกอบการเพียงมิติเดียว แนวคิดดังกล่าวก่อให้เกิดความสงสัยในการนำไปประยุกต์ใช้จริงในการท่องเที่ยวที่มีบริบทความซับซ้อน และต้องการองค์ความรู้ใหม่สำหรับการสร้างนวัตกรรม ดังนั้น บทความฉบับนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะอธิบาย เกี่ยวกับกระบวนทัศน์สัจนิยมวิพากษ์ (critical realism paradigm) และวิธีวิทยาสัจนิยมวิพากษ์ให้เป็นที่รู้จัก มากขึ้น โดยผู้ที่สนใจสามารถที่จะนำกระบวนทัศน์นี้ไปประยุกต์ใช้ในงานวิจัยทางการท่องเที่ยวได้ การนำกระบวนทัศน์นี้ ไปใช้ จะช่วยให้ผู้วิจัยสามารถมองคุณค่าทางการท่องเที่ยวในบริบทแห่งความหลากหลาย ทั้งโครงสร้าง การท่องเที่ยว กลไกขับเคลื่อน และปัจจัยอื่นที่ทั้งสามารถรับรู้ได้และไม่สามารถรับรู้ได้ โดยบทความนี้ แบ่งการนำเสนอเป็น 4 ส่วน ส่วนแรกเป็นการนำเสนอความหมายของกระบวนทัศน์ทางการวิจัย ส่วนที่สอง เป็นการอธิบายว่ากระบวนทัศน์สัจนิยมวิพากษ์คืออะไร ส่วนที่สามนำเสนอวิธีวิทยาของกระบวนทัศน์สัจนิยมวิพากษ์โดยใช้แนวทางวิเคราะห์เชิงย้อนกลับ (retroductive method) และส่วนสุดท้าย นำเสนอบทสรุป ผลการวิจัยสรุปได้ว่าการใช้กระบวนทัศน์สัจนิยมวิพากษ์สามารถแสดงให้เห็นถึงรายละเอียดและมุมมองที่ หลากหลายเกี่ยวกับแนวคิดเศรษฐกิจให้ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรมทั้งที่สามารถมองเห็นและมองไม่เห็นได้ ซึ่งมุมมองที่หลากหลายเหล่านี้ สามารถก่อให้เกิดองค์ความรู้ใหม่ทางการท่องเที่ยวได้


 


Recently, the Thai government has announced a new model of Thailand’s economic propulsion as ‘Thailand 4.0’. This model aims to shift Thailand’s economic structure into a ‘Value-based Economy’ in order to overcome the middle-middle-income country trap. Although this concept has been promoted for years, this policy has been insufficient in detail, particularly in terms of the ‘value’ concept. Generally speaking, the ‘value’ refers to the concept of economics, based upon a philosophy of positivism. The value is usually seen in a form of monetary value. However, this concept raises a question about it maybe not appropriate with a tourism industry which has different contexts and complexities. Therefore, the purposes of this study are to explain about the value-based economy by focusing on critical realism paradigm. The critical realism has been adopted to reveal multiple operationalization construct which may be unclear. Hence, many researchers who are interested in this paradigm can follow and imply to their works. The study of tourism research through the philosophy of different paradigms provides guidance and justification for certain courses of action. This paper is divided into 4 parts: 1) the meaning of the research paradigm, 2) introduction of critical realism, 3) methodological implications, and 4) conclusion. The results elucidate the concept of ‘value-based economy’ in multi-perspective that can be both observed and unobserved. This knowledge can provide an opportunity for determining the value in multiple units which could lead to new knowledge in tourism studies.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

Angkurawacharapan, Thitima., & Saowapawong, Kingkanok. (2018). Model of Creative Tourism for Adding Value in Tourism on local Wisdom-Based in Ang Thong Province (รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ เพื่อเพี่มคุณค่าการท่องเที่ยวบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นในจังหวัดอ่างทอง). Srinakharinwirot Research and Development (Journal of Humanities and Social Sciences), 10(20): 29-42.

Archer, M. S. (1996). Realist social theory: The morphogenetic approach. Cambridge: Cambridge University Press.

Bhaskar, R. (1998). The possibility of naturalism: A philosophical critique of the contemporary human sciences (3rd ed.). London: Routledge.

Blaikie, N. W. H. (2010). Designing social research: The logic of anticipation. Cambridge, UK: Polity Press.

Boonchai, Paranee., Ghuangpeng, Siriwan., & Lakornsri, Tanida. (2019). The Report of Marketing strategies in cross-border tourism and in second-tier cities (รายงานการวิจัยการวางแผนกลยุทธ์ทางการตลาด เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวชายแดนและการท่องเที่ยวเมืองรอง). Maha Sarakham: The Faculty of Tourism and Hotel Management Mahasarakham University.

Briassoulis, H. (2017). Tourism destinations as multiplicities: The view from Assemblage Thinking. International Journal of Tourism Research, 19(3): 304-317.

Chatakan, Weerayut. (2009). Descriptive research (การวิจัยเชิงบรรยาย). Wichcha Journal Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, 28(1): 9-16.

Chumprasit, Ketkanok., & Khunsri, Jiraporn. (2017). Identities Analysis for the Value Added of Cultural Tourism Destinations in Chiang Rai Special Economic Zone (การวิเคราะห์อัตลักษณ์เพื่อเพิ่มมูลค่าให้แก่แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดเชียงราย). Journal of Management Science Chiangrai Rajabhat University, 12(2): 123-145.

Collier, A. (1994). Critical realism: an introduction to Roy Bhaskar’s philosophy. London: Verso.

Danermark, B., Ekström, M., Jakobsen, L., & Karlsson, J. C. (2002) Explaining society. Critical Realism in the Social Science.

De Vaus, D. (2014). Social research today. Surveys in social research (6th ed.). New York, NY, US: Routledge/Taylor & Francis Group.

Easton, G. (2010). Critical realism in case study research. Industrial Marketing Management, 39(1): 118-128.

Jennings, G. (2015). Tourism and hospitality research: Supporting a shift to holistic, situated and multiple world-views research agendas. Journal of Business on Hospitality and Tourism, 1(1): 11.

Kasempholkoon, Apilak. (2013). Local Narratives and the Making of the Value Additions for Local Products: Relationship between Nostalgic Phenomena and Creative Economy (เรื่องเล่าพื้นบ้านกับการสร้างมูลค่าเพิ่มแก่ผลิตภัณฑ์ และการท่องเที่ยวท้องถิ่นในภาคกลาง: มิติความสัมพันธ์ระหว่างปรากฏการณ์โหยหาอดีตกับเศรษฐกิจสร้างสรรค์). Journal of Letters, 42(2): 103-132.

Klamer, A. (2017). Doing the Right Thing: A Value Based Economy. London: Ubiquity Press. [Online]. Retrieved July 31, 2019 from https://www.jstor.org/stable/j.ctv3t5r85

Kolko, J. (2010). Abductive thinking and sensemaking: The drivers of design synthesis. Design issues, 26(1): 15-28.

Kuhn, T. S. (1970). The structure of scientific revolutions. Chicago: University of Chicago Press.

Linposan, Jintana. (2013). A Value of Local a Stand Culture Identify and Adaptation to Make Local Product for Adding Cost In And Cultural Tourism: Case Study of Local Weaving Group in SakonNakhon Province (คุณค่าอัตลักษณ์ศิลปวัฒนธรรมของท้องถิ่นกับการนำมาประยุกต์เป็นผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรม กรณีศึกษากลุ่มทอผ้าพื้นเมือง จังหวัดสกลนคร). Sakon Nakhon Rajabhat University Journal, 5(9): 1-16

Meyer, S., & Lunnay, B. (2013). The Application of Abductive and Retroductive Inference for the Design and Analysis of Theory-Driven Sociological Research. Sociological Research Online, 18(1): 12. [Online]. Retrieved July 31, 2019 from https://doi.org/10.5153/sro.2819

Mingers, J. (2002). Real-izing Information Systems: Critical Realism as an Underpinning Philosophy for Information Systems. In ICIS 2002 Proceedings. [Online]. Retrieved July 31, 2019 from https://aisel.aisnet.org/icis2002/27

National Innovation Agency, Thailand. (2017). The history of National Innovation Agency. [Online]. Retrieved July 31, 2019 from https://www.facebook.com/NIAThailand/photos/นวัตกรรมการใช้ความรู้และความคิดสร้างสรรค์ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลง-เพื่อก่อให้เกิ/1294336600603663/

Nindum, Sermsiri., & Khunsri, Jiraporn. (2019). Communication Strategies for Creating Value Added of Ethnic Traveling Sources in Chiang Rai Province (กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มของแหล่งท่องเที่ยวทางชาติพันธุ์ในจังหวัดเชียงราย). Journal of Public Relations and Advertising, 12(2): 26-37.

Office of the Royal Society. (2011). Thai Dictionary 2554 B.C (พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554). Bangkok: Nanmee Book Publication.

Pernecky, T. (2012). Constructionism: Critical pointers for tourism studies. Annals of Tourism Research, 39(2): 1116-1137.

Platenkamp, V., & Botterill, D. (2013). Critical realism, rationality and tourism knowledge. Annals of Tourism Research, 41, 110-129.

Posita, Chy. (2018). Science and Art in Qualitative Research (ศาสตร์และศิลป์การวิจัยเชิงคุณภาพ). Nakorn Pathom: Pimluck.

Rattanamok, Phakdee. (2017). Thailand 4.0 Have it answered the nation? (Thailand 4.0 ตอบโจทย์ประเทศไทย?). Bangkok: Panyachon.

Rodriguez, O. (2019). Artificial Intelligence in the Business of Tourism: A Market Strategy in the UK Travel Distribution. Doctoral dissertation, University of East London, London, United Kingdom.

San-ew, Sirisuda. (2014). Analysis of the Neo-Realism of Kenneth Walth through the Retroductive Methodology of the Concept of Scientific Realism (การวิเคราะห์ทฤษฎีสัจนิยมใหม่ของเคเน็ธ วอลซ์ ผ่านวิธีวิทยาการพิจารณาแบบย้อนกลับของแนวคิดสัจนิยมทางวิทยาศาสตร์). Journal of Humanity and Social Science, 5(2): 33-54.

Santawee, Kritchanus. (2017). The Factors Effecting Brand Equity in Tourism of Thailand in Discover Thainess Campaign (ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณค่าแบรนด์ด้านการท่องเที่ยว ของประเทศไทยในโครงการท่องเที่ยววิถีไทย). FEU Academic Review, 11(4): 281-292.

Sayer, A. (2010). Method in social science: A realist approach (2nd ed.). London: Routledge.

Saunders, M., Lewis, P., & Thornhill, A. (2016). Research methods for business students. Harlow: Pearson Education Limited.

Seraphim, J., & Haq, F. (2019). Challenges for Promotion of Heritage Tourism: Case Study of the UAE. In Conservation and Promotion of Heritage Tourism, pp. 35-56. Pennsylvania: IGI Global.

Shannon, M. (2018). A Critical Realist Approach to Evolutionary Path Dependence: The Role of Counterurbanite Entrepreneurs in Tourism Regions of Rural Newfoundland. Waterloo: UWSpace. [Online]. Retrieved July 31, 2019 from https://hdl.handle.net/10012/13054

Songserm, Nontawan. (2018a) Paradigm Shift of Participatory Approach to Value Added Creation for Sustainability of Community based Tourism: A case in Ban Prok Sub District, Samut Songkhram Province (การปรับกระบวนทัศน์การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างมีส่วนร่วมเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาตำบลบ้านปรก อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม). Journal of Modern Management Science, 11(1): 214-226.

Songserm, Nontawan. (2018b) Institutional Arrangements for Participatory Approach and Value Creation for Sustainability of Community based Tourism Management (โครงสร้างการจัดการเพื่อกระบวนการสร้างความร่วมมือในการพัฒนาให้เกิดมูลค่าเพิ่ม ในการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน). Dusit Thani College Journal, 12(special issue): 150-166.

Tapta, Sayamon. (2018). Built Environment Development and Value Creation of Tourist Image-Based Destinations Chainat Province (การพัฒนาสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างและการเพิ่มคุณค่าของแหล่งท่องเที่ยวที่เป็นภาพลักษณ์ของจังหวัดชัยนาท). Journal of International and Thai Tourism, 14(2): 76-93.

Tzanelli, R. (2018). Slum tourism: A review of state-of-the-art scholarship. Tourism Culture & Communication, 18(2): 149-155.