การสร้างสรรค์หุ่นกระบอกไทยในยุคไฮเทคโนโลยีเพื่อสื่อสารในสื่อดิจิทัล (Creation of Thai puppets in high-tech era for digital media communication)

Abstract

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้เห็นการปรับตัวของศิลปินผู้สร้างสรรค์ผลงานศิลปะไทยแบบดั้งเดิมให้เข้ากับสังคมที่เปลี่ยนไปในปัจจุบัน ในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมางานเทคโนโลยีขั้นสูงด้านการผลิต ด้านความบันเทิง และด้านการสื่อสารได้เข้ามามีบทบาทสำคัญต่อวงการงานศิลปะไทยในหลายแขนง โดยเฉพาะการใช้เทคโนโลยีดังกล่าวในงานศิลปะ และการแสดงหุ่นกระบอกไทยแห่งบ้านตุ๊กกะตุ่นหุ่นกระบอกไทยที่นับเป็นมิติใหม่แห่งการเปลี่ยนแปลงในวงการศิลปะหุ่น บทความนี้เป็นการรวบรวมข้อมูลที่ผ่านการศึกษาด้วยการสัมภาษณ์ผู้ชม นักศึกษา และศิลปินที่อยู่ในวงการศิลปะและการแสดง รวมถึงการทดลองจากประสบการณ์จริงของผู้สร้างสรรค์ที่แสดงให้เห็นถึงกระบวนคิด และการออกแบบสร้างสรรค์พัฒนาศิลปะ และการแสดงหุ่นกระบอกไทยด้วยการใช้เทคโนโลยีขั้นสูงผ่านการเผยแพร่ในสื่อดิจิทัล นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือที่ช่วยต่อยอด ส่งเสริม และสนับสนุนให้งานศิลปะดั้งเดิมคงอยู่ รวมทั้งเป็นแนวทาง และทางเลือกให้ผู้ที่สนใจนำไปศึกษาประกอบการสร้างสรรค์ และพัฒนางานของตน เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อวงการศิลปะหุ่นไทยให้ยั่งยืนต่อไป

An objective of this article is to how artists who created traditional Thai art pieces have adjusted themselves to the social changes in the modern era. In the past decades, high-tech productions for entertainment and communication have played important roles in various fields of Thai art, including the art of puppetry. A Thai puppetry, Bann Tookkatoon Hoonkrabok Thai (Tookkatoon Hoonkrabok House) has also been making use of these technologies in their performance. This marks a fresh shift in the puppetry production. This article demonstrates the knowledge collected from educational information which was resulted from interviews. The interviewees are divided into groups, namely audiences, students, and artists who involved in the arts and performance. Also, the results were supported by the syntheses derived from the findings of an artist’s experiments. That experiments’ findings are vital as it were thoroughly analyzed by the artist who had experimented on integrative designing process through the combination of traditional materials and digital media in the puppetry performance. This study indicates that technologies can be used as a tool to further develop, promote, and strengthen the sustainability of traditional art. It can also set as a guideline and an alternative for those who see the benefits of this creativity in developing their work related to Thai puppet art.